Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας (γράφει η Ναυσικά Μπαβελή)

Η 8^η  Μάρτη από το 1910 έχει καθιερωθεί σαν παγκόσμια μέρα της Γυναίκας.

Είναι αφιερωμένη στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους για τα σύγχρονα δικαιώματα τους στη ζωή και την εργασία για ισοτιμία και κοινωνική απελευθέρωση.

Η Ομοσπονδία Γυναικών  Ελλάδας [ΟΓΕ] αποτελεί το ριζοσπαστικό  γυναικείο κίνημα που αναδεικνύει τις ρίζες της γυναικείας ανισοτιμίας στην εκμεταλλευτική κοινωνία και αναπτύσσει αγώνες με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες της γυναίκας, της εργαζόμενης, της άνεργης, της νέας μητέρας.

Εν όψει της 8^ης ΜΑΡΤΗ   σε όλη την Ελλάδα οι σύλλογοι και οι ομάδες  της  σε κοινή δράση με εργατικά σωματεία και  ομοσπονδίες  αναπτύσσουν  αγωνιστική δραστηριότητα  για τα  δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, για την κοινωνική ευθύνη  προστασίας της μητρότητας και στήριξη της οικογένειας, για τον ελεύθερο χρόνο , απαραίτητο για την συμμετοχή τους στην κοινωνική δράση.

Από την άλλη μεριά βρίσκεται σε εξέλιξη  η “ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ” που διοργανώνουν διαφορά  κόμματα, διάφορες οργανώσεις γυναικείες και άλλες, που με τις ανακοινώσεις τους και τα ψηφίσματά τους  καλούν όλες τις γυναίκες  σε μια ενωτική κατεύθυνση για να αντιμετωπιστεί η πολυδιάσπαση  του φεμινιστικού κινήματος.

Πιο όμως είναι το πλαίσιο όλων αυτών που συστεγάζονται κάτω απ’ την ίδια φεμινιστική ομπρέλα;

Καλούν όλες τις γυναίκες μαζί, με αποκλειστικό κριτήριο το φύλο και δεν βλέπουν καμιά ταξική διάκριση. Πως μπορεί όμως να έχουν κοινά αιτήματα και κοινό αγώνα  η γυναίκα του καθημερινού μόχθου που τσακίζονται τα δικαιώματά της σε κάθε πτυχή της ζωής της, με τη  γυναίκα μεγαλοστέλεχος των εταιριών, με τη γυναίκα σύζυγο η απόγονο των μεγαλομετόχων, με τη γυναίκα που κάνει τις βόλτες της με το κότερό της στο Ναύπλιο;

Η γυναίκα πρόσφυγας που έφυγε απ τη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τη γυναίκα βουλευτή που ψήφισε και υπέγραψε τη συμφωνία Ελλάδας- ΗΠΑ εμπλέκοντας ακόμα περισσότερο τη  χώρα μας στα Νατοϊκά σχέδια και τους ανταγωνισμούς που σπέρνουν τον πόλεμο και την προσφυγιά;

Μιλούν για ανισότητα των γυναικών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων

Αλήθεια στα επιτελεία των εκάστοτε κυβερνήσεων είτε φιλελεύθερων είτε σοσιαλδημοκρατικών και στη χώρα μας αλλά και σ΄όλα τα κράτη της ΕΕ, που ενιαία υλοποιούν  αντιλαϊκές κατευθύνσεις, και παίρνουν τα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, εντείνοντας την εκμετάλλευση και καταπίεση των γυναικών εξυπηρετώντας την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, δεν συμμετέχουν γυναίκες;

Κρύβουν λοιπόν ότι σε μια εκμεταλλευτική κοινωνία που τα πάντα λειτουργούν με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών κολοσσών και οι ανάγκες των γυναικών η  εργασία ,η μητρότητα  ,η μόρφωση θεωρούνται ατομική υπόθεση, η πλειοψηφία των γυναικών θα είναι καταπιεσμένες,όσες γυναίκες κι αν βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις.

Μιλούν για ισότητα των φύλων γενικά και ξεχνούν ότι στ’ όνομα της ισότητας καταργήθηκαν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις γυναίκες όπως η κατάργηση της νυχτερινής εργασίας στη βιοτεχνία,η πενταετής διαφορά στα όρια ηλικίας  συνταξιοδότησης  γυναικών-ανδρών.

Κυβερνήσεις και ΕΕ διαχρονικά στοχεύουν στην εντατικοποίηση της δουλειάς για άνδρες και γυναίκες  για περισσότερα κέρδη ,γι’ αυτό επιδιώκουν να γενικευτούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Εναντιώνονται στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στον πόλεμο κι απαιτούν αυτά να βρίσκονται στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής πολιτικής.Βάζουν δηλ το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Μα αυτή η πολιτική δεν είναι που ξεπουλάει τα πάντα στα μεγαθήρια για εκμετάλλευση και αύξηση των κερδών τους αδιαφορώντας για τις οποιεσδήποτε συνέπειες;

Aυτή η πολιτική δεν είναι που  προκαλεί τους πολέμους  και σπέρνει την καταστροφή  τον πόνο  και την προσφυγιά;

Όλοι αυτοί λοιπόν που προετοιμάζουν την “ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ” απενοχοποιούν  τη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα επιτελεία της ΕΕ και των κυβερνήσεων διαχρονικά  κι επιδιώκουν να στρέψουν την αγανάχτηση των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών, των συνταξιούχων και των φοιτητριών σε ανώδυνα μονοπάτια .

Η  ΟΓΕ  με την κοινή δράση της με το εργατικό κίνημα ,με ταξικό προσανατολισμό προσπαθεί να δυναμώσει την πάλη των γυναικών και την διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες  που αφορούν κάθε πτυχή της ζωής τους.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να εξασφαλίσουν στις γυναίκες μια ζωή με   μόνιμη δουλειά, με ολόπλευρη κοινωνική στήριξη της μητρότητας, με ελεύθερο χρόνο.

ΜΙΑ ζωή ανθρώπινη κι όχι ζωή λάστιχο όπως είναι σήμερα.

Ναυσικά  Μπαβελή

Μέλος του Δ.Σ. της ΟΓΕ