Όπως αποκάλυψε την Τρίτη 28 Ιανουαρίου η εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” (ρεπορτάζ της Μαίρης Αδαμοπούλου):
Ένα ολοκαίνουργιο αναπάντεχο εύρημα ένα σφραγισμένο με τελετουργική πυρά ορθογώνιο κτήριο, τα όρια του οποίου χάνονται κάτω από το πλέον προβληματικό οικοδόμημα του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Επιδαύρου της Θόλου, ανατρέπει την εικόνα σε ένα από τα σημαντικότερα Ιερά της αρχαιότητας.
Η ανακάλυψή του όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ γεννά ερωτήματα για τη λατρεία του Ασκληπιού και οδηγεί τους αρχαιολόγους να μιλούν για ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των τελευταίων ετών.
Ορθογώνιο με τη μία διάσταση του να φτάνει τα 5 μέτρα και την άλλη να βρίσκεται υπό διερεύνηση, με υπόγειο στεγασμένο χώρο, λευκό βοτσαλωτό δάπεδο, τοίχους επενδεδυμένους με κόκκινο κονίαμα και περιστύλιο από ξύλινους κίονες, παρέμενε άγνωστο και αθέατο ακόμα και από τις αρχαίες πηγές για είκοσι οκτώ αιώνες. Κατεδαφίστηκε για να χτιστεί η Θόλος -το κομψότερο και πλουσιότερο διακοσμημένο οικοδόμημα της κλασικής εποχής μετά το Ερέχθειο – και ο υπόγειος χώρος του χρησιμοποιήθηκε ως αποθέτης για την ευλαβική κατάχωση του οικοδομικού υλικού του. Και είδε ξανά το φως του αργολικού ουρανού χάρη στην παρατηρητικότητα των επιστημόνων οι οποίοι διαπίστωσαν ένα λάθος στα σχέδια του Ιερού που χρησιμοποιούνταν μέχρι πρόσφατα.
«Όλα ξεκίνησαν όταν η επιτροπή Επιδαύρου μελετώντας τις αεροφωτογραφίες διαπίστωσε ότι τα μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενα σχέδια του Ιερού είναι λανθασμένα και ότι ο θεωρούμενος βωμός του Απόλλωνα ή του Ασκληπιού είναι αξονικά προσανατολισμένος προς τη Θόλο» εξηγεί στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ο επικεφαλής των ανασκαφών του Πανεπιστημίου Αθηνών στην αρχαία Επίδαυρο, ομότιμος καθηγητής Βασίλης Λαμπρινουδάκης ο οποίος και θα παρουσιάσει μαζί με τους συνεργάτες του Αλεξάνδρα Σφυρόερα και Βαγγέλη Καζολιά τα αποτελέσματα των φετινών ανασκαφικών ερευνών στις 3 Φεβρουαρίου, στις 19:00, στο αμφιθέατρο «Άλκης Αργυριάδης» του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για ποιο λόγο λοιπόν τον 4ο αιώνα π.Χ οι κατασκευαστές της Θόλου -του περιβεβλημένος μέχρι σήμερα με μυστήριο οικοδομήματος στο ιερό του Ασκληπιού κυρίως λόγω του λαβύρινθου που βρίσκεται στο υπόγειο του- θέλησαν να τη συνδέσουν με τον αρχαϊκό βωμό του 6ου αι. π.Χ αιώνα; «Θεωρήσαμε ως λογικό συμπέρασμα ότι στη θέση της Θόλου ή κοντά σε αυτήν υπήρχε κάτι προς το οποίο ήταν προσανατολισμένος ο αρχαϊκός βωμός και το οποίο αντικατέστησε η Θόλος» απαντά ο ανασκαφέας για την απαρχή της έρευνας που πραγματοποιείται με αρωγή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και την υποστήριξη της εφορείας αρχαιοτήτων Αργολίδος.
Χρειάστηκε να φτάσουν σε βάθος τριών μέτρων έως ότου αποκαλύψουν το ιδιαιτέρως καλά διατηρημένο ψηφιδωτό δάπεδο από μικρά λευκά βότσαλα το οποίο βρίσκεται μετρό πιο χαμηλά από το δάπεδο των υπόγειων δακτυλίων της Θόλου και κοσμούσε το υπόγειο του κτιρίου. Γρήγορα εντόπισαν και το παχύ κονίαμα με το βαθυκόκκινο χρώμα που κάλυπτε τους τοίχους, χωρίς όμως τους λίθους που είχαν χρησιμοποιηθεί ως οικοδομικό υλικό για την ανέγερση μεταγενέστερων κτιρίων. Το υπόγειο έχει ύψος 2,3 μέτρα. Το ωφέλιμο ύψος του ισογείου υπολογίζεται σε 2,8 μέτρα. Βρέθηκαν και τετράγωνες λίθινες βάσεις που στήριζαν ξύλινους στύλους οι οποίοι περιέβαλαν το ιδιαίτερο αυτό κτίσμα.
Όσο για την ταυτότητα του; «Αν και έχει ανασκαφεί μόνο ένα τμήμα του, διαφαίνεται ήδη ότι σχετίζεται με την πρώιμη χθόνια λατρεία του Ασκληπιού, αποτελώντας το ιερό κτίριο Πρόδρομο της Θόλου, κατεξοχήν τόπου της χθόνιας λατρείας του συγκεκριμένου Θεού. Ο υπόγειος χώρος του χρησιμοποιήθηκε ως αποθέτης για την ευλαβική κατάχωση του οικοδομικού υλικού του, μετά την κατεδάφιση του, λίγο πριν την έναρξη ανέγερσης της Θόλου.
«Χάρη στα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά και λατρευτικά χαρακτηριστικά του, η ανασκαφή του θα συμβάλει στη διεύρυνση των γνώσεων μας στην ιστορία και εξέλιξη της αρχιτεκτονικής της εποχής αυτής και κυρίως στην κατανόηση των απαρχών της λατρείας του Ασκληπιού στη συγκεκριμένη θέση. Ελπίζουμε ότι θα αποκαλύψει δηλαδή μία άγνωστη έως τώρα πτυχή της ιστορίας του Ιερού και έχουμε κάθε λόγο να μιλάμε για ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των τελευταίων χρόνων» καταλήγει στα ΝΕΑ ο Βασίλης Λαμπρινουδάκης.
