Οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στην «Ακρόπολη», την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 1934. Αριστερά το θύμα Α.Μ., δεξιά η Μαρία Μ. Η μικρή φωτογραφία (κάτω) δεν σχετίζεται με τη συγκεκριμένη υπόθεση. Πρόκειται για το θύμα δολοφονίας που είχε γίνει λίγες μέρες πριν στο Χώνικα
του Γιώργου Νικολόπουλου
Πρόκειται για μια υπόθεση που θα μπορούσε να γίνει σενάριο αστυνομικής ταινίας. Είχε συγκλονίσει την κοινωνία του Άργους στα τέλη του 1934. Μια ιστορία που εκτός από έναν περίεργο φόνο, περιείχε πορνεία, μαστροπεία, καταγγελία για ομαδικούς βιασμούς, όργια, απαγωγή, καταδίωξη από την αστυνομία.
Το ρεπορτάζ δεν βρίσκεται μόνο στον τοπικό τύπο αλλά και σε ανταποκρίσεις στον αθηναϊκό. Στην «Ακρόπολη» υπάρχει φωτογραφία του νεκρού και της γυναίκας που έγινε «μήλον της έριδος». Στην εφημερίδα «Αργειακά Νέα», με ιδιαίτερη παραστατικότητα και μυθιστορηματικό τρόπο γράφτηκε το ρεπορτάζ με τίτλο «Άγριος φόνος. Ζητήσατε τη γυναίκα».
Αν και έχουν περάσει περισσότερα από 80 χρόνια από τις 10 Δεκεμβρίου του ’34 που συνέβη το περιστατικό, κρίνουμε σωστό να μην αναφέρουμε τα ονοματεπώνυμα των πρωταγωνιστών οι οποίοι δεν είναι και λίγοι. Μας ενδιαφέρει η πλοκή της υπόθεσης και όχι τα πρόσωπα.
Πρωταγωνίστρια του δράματος ήταν η Μαρία, προσφυγοπούλα με καταγωγή από το Καραμπουρνού της Σμύρνης. Είχε έρθει στο Άργος λίγους μήνες πριν και εργαζόταν ως ιερόδουλη σε σπίτι που είχε νοικιάσει.
Σύντομα γνώρισε τον Ι.Κ., ο οποίος ήταν παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού. Εκείνος εγκατέλειψε το σπίτι του, έμεινε ένα μήνα μαζί της αλλά ξαναγύρισε στη γυναίκα του. Τόσο αυτός όσο και τέσσερις άλλοι πελάτες της (παντρεμένοι με παιδιά οι περισσότεροι) την έδωσαν σε έναν φίλο τους, τον Τ.Ζ., για να τη συντηρεί, με την εξής συμφωνία: Όποτε θέλουν, ακόμα και καθημερινά, να τους την παραχωρεί για τις σεξουαλικές τους ορέξεις. Εκείνοι, όπως γράφουν τα «Αργειακά Νέα», πήγαιναν «εις εξοχικά μέρη, εκάλουν δε και τους στενούς των φίλους δια να ασελγήσουν επί του σώματος ή μάλλον επί του πτώματος της αθλίας εταίρας».
Έπειτα από λίγο καιρό όμως, ο άνδρας που είχε αναλάβει να συντηρεί τη γυναίκα αρνήθηκε να την ξαναδώσει. Οι φίλοι του πήγαν σπίτι, τον πλάκωσαν στο ξύλο και απήγαγαν τη Μαρία για τα περαιτέρω…
Ο Τ.Ζ. μαζί με τη γυναίκα πήγαν σε δικηγόρο και ο καθένας τους έκανε μηνύσεις. Εκείνος «επί διαταράξει οικιακής ειρήνης» (γυαλιά καρφιά το είχαν κάνει το σπίτι οι πρώην φίλοι του) κι εκείνη για βιασμούς. Τις επόμενες ημέρες κοινοί τους φίλοι προσπάθησαν να παρέμβουν για συμβιβασμό και απ’ ότι φαίνεται ο Τ.Ζ. πήρε και χρήματα ώστε είτε να αποσύρει και τις δύο μηνύσεις είτε, αν αυτό δεν μπορεί να συμβεί, να αλλάξουν την κατάθεσή τους, τόσο αυτός όσο και η Μαρία, προς όφελος των κατηγορούμενων.
Τη μοιραία Δευτέρα, στο Πταισματοδικείο του Άργους, η Μαρία κλήθηκε να καταθέσει ως μάρτυρας σε ανάκριση για τη μήνυση περί «διατάραξης της οικογενειακής ειρήνης». Όμως αντί να κουκουλώσει το θέμα, πρόσθεσε ακόμα περισσότερες επιβαρυντικές λεπτομέρειες. Το έμαθε αμέσως η παρέα και προσπαθώντας να της κλείσει το στόμα για την άλλη υπόθεση, του βιασμού, που ήταν και σοβαρότερη, αποφάσισε να την απαγάγει.
Οι τέσσερις παραφύλαξαν πίσω από τους Στρατώνες και μόλις το ζευγάρι βγήκε από τα Δικαστήρια πήραν σηκωτή τη Μαρία, την πέταξαν στην καρότσα ενός κάρου και τράπηκαν σε φυγή με κατεύθυνση προς βορρά.
Ο Τ.Ζ. έτρεξε στην Αστυνομία για να ζητήσει την καταδίωξή τους αλλά ήταν άτυχος: Εκεί βρίσκονταν μόνο δύο γραφιάδες και ο υπενωματάρχης. Επειδή η ώρα ήταν 12 οι υπόλοιποι είχαν πάει να γευματίσουν! (άλλες εποχές…).
Οι αστυνομικοί και ο καταγγέλλων, μίσθωσαν το αυτοκίνητο (τότε δεν υπήρχε ο όρος «ταξί») του σοφέρ Καλαλά και άρχισαν την καταδίωξη. Όμως και οι απαγωγείς επειδή ήξεραν ότι θα τους κυνηγήσουν, κοντά στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το νοσοκομείο πήραν κι αυτοί το «ταξί» του Στάθη Αθανασόπουλου. Στην Άκοβα οι αστυνομικοί τους έφτασαν…
Το κυνηγητό συνεχίστηκε έξω από τα αυτοκίνητα. Ένας απαγωγέας, ο Α.Μ., έτρεχε κρατώντας τη γυναίκα αν και οι αστυνομικοί μάταια του φώναζαν να παραδοθεί. Από έναν πυροβολισμό έπεσε νεκρός στο έδαφος.
Από το σημείο αυτό και μετά οι αφηγήσεις μπερδεύονται. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες που κυκλοφορούσαν στην πόλη και γράφτηκαν στα ρεπορτάζ, οι απαγωγείς αντί να παραδοθούν άνοιξαν πυρ με τα περίστροφά τους κατά των αστυνομικών. Αυτοί με τη σειρά τους, «ευρισκόμενοι σε άμυνα έριχναν στον αέρα». Όμως επειδή οι απαγωγείς και η Μαρία ανέβαιναν στο λόφο, μια σφαίρα αστυνομικού βρήκε τον Α.Μ. στο πίσω μέρος της μέσης του. Τον διαπέρασε και «το βλήμα εξήλθεν εκ του θώρακος, άνωθεν του αριστερού μαστού».
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, οι απαγωγείς δεν πυροβόλησαν γιατί απλά δεν είχαν όπλα αλλά μόνο μαχαίρια. Άλλωστε στον νεκρό, που εξέπνευσε αμέσως, δεν βρέθηκε κανένα όπλο.
Η Μαρία, στην κατάθεσή της είπε πως κατά λάθος οι ίδιοι οι απαγωγείς σκότωσαν το σύντροφό τους.
Η σφαίρα δεν βρέθηκε, γράφουν τα «Αργειακά Νέα»… Σύμφωνα με την «Ακρόπολη» όμως, «εκ της ιατροδικαστικής εξετάσεως απεδείχθη ότι η σφαίρα ανήκει εις στρατιωτικόν όπλον».
Αν και απ’ ότι φαίνεται, ο φόνος προήλθε από πυροβολισμούς αστυνομικών (και σε αυτό συνηγορούν κυρίως οι αθηναϊκές εφημερίδες) η τοπική «Ασπίς» αναφέρει για την αναπαράσταση: «εκ της αναπαραστάσεως και της καταθέσεως της απαχθείσης φαίνεται ότι ο φονευθείς εφονεύθη μάλλον υπό των σφαιρών των απαγωγέων».
Αντίθετα, τα «Αργειακά Νέα» παίρνουν πιο ουδέτερη στάση: «Το τραγικόν δράμα καλύπτει μυστήριον, διότι η μαρτυρία της εταίρας δεν δύναται να ληφθεί υπό σοβαράν άποψιν δεδομένου ότι αύτη είχε λόγους να ενοχοποιήσει τους απαγωγείς της. Το βλήμα εξάλλου δεν ανευρέθη. Ειδικοί και πεπειραμένοι ιατροδικασταί δεν υπάρχουν εδώ δια να εξακριβώσουν μετά θετικότητος την προέλευσιν το βλήματος».
Υ.Γ.: Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατό να βρούμε δημοσιεύματα που να αναφέρονται στη δίκη που ακολούθησε.
