του Γιώργου Κόνδη
Από το Ave Maria (Ch. Gounot / J.S.Bach) έως τα «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου» (Κ. Γιαννίδης), μια σοπράνο, ένας τενόρος-πιανίστας και τρεις ακόμη μουσικοί, μετέτρεψαν το ενδιαφέρον ενός κοινού σε ενθουσιασμό καθώς νότες, φωνές και κίνηση γέμισαν την αίθουσα του Βουλευτικού και την πόλη με αισιοδοξία για τον ερχομό του νέου έτους.
Η καρδιά μου πονεί για σας… τραγούδησαν και ξανατραγούδησαν κάτω από τα θερμά χειροκροτήματα του κοινού η Εβίτα Πετράκη (Σοπράνο) και ο Ανδρέας Ρεντούλης (πιάνο-Τενόρος) με την μουσική στήριξη των βιολιών της Μόνικα Παπαϊωάννου – Νικόλαου Παπαϊωάννου και του φλάουτου του Σέργιου Γιώτη. Σε μια από τις καλύτερες εκδηλώσεις του τέλους της χρονιάς, οι παραπάνω καλλιτέχνες μετέφεραν την αισιοδοξία της μουσικής μελωδίας που κατέκλυζε πάντα τα συναισθήματα του κόσμου στις μεταβατικές δύσκολες περιόδους της προπολεμικής δεκαετίας του ’30 και της μεταπολεμικής του ’50, μετατρέποντας το μπελκάντο, τις άριες και τις καντσονέτες, σε τραγούδι της παρέας, μεταξύ άλλων, ακόμη και στις φτωχογειτονιές των μεγάλων πόλεων. Το ίδιο αισιόδοξη ήταν η μουσική εκδήλωση του Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. στο Βουλευτικό Ναυπλίου (28-12-2019) με εξαιρετικούς σε ποιότητα ερμηνείας και απόδοσης καλλιτέχνες που τιμούν την Αργολίδα και αποδεικνύουν τις καλλιτεχνικές δυνατότητες που έχει η Περιφέρεια. Γνωστοί από το «Μουσικό DuoΑργολίς», ο Ανδρέας Ρεντούλης στο πιάνο και η Μόνικα Παπαϊωάννου στο βιολί έχουν ήδη καθιερώσει την καλλιτεχνική τους παρουσία εντός και εκτός Αργολίδας, με δεκάδες μουσικές παρουσιάσεις. Μαζί τους ο νεαρός βιολονίστας Νικ. Παπαϊωάννου και στο φλάουτο ο Σέργιος Γιώτης, συμπλήρωναν την εξαιρετική μουσική παρουσίαση.
Ίσως λιγότερο γνωστή στο αργολικό κοινό αλλά με αξέχαστες παρουσιάσεις στην Αργολίδα, η Εβίτα Πετράκη πρόσφερε και πάλι μιας υψηλής ποιότητας ερμηνεία σε άριες (Puccini, Mozart…) και αξέχαστα τραγούδια δημιουργών της ελληνικής BelleEpoque όπως οι Μ.Σουγιούλ,, Αττίκ, Θ. Σακελλαρίδης, κ.ά. «Χριστούγεννα της BelleEpoque» ήταν εξάλλου και ο τίτλος της εκδήλωσης και η συμμετοχή του κοινού απέδειξε πως ούτε ξεχασμένα, ούτε ξεπερασμένα είναι τα τραγούδια αυτά. Αντίθετα, με την βοήθεια εξαιρετικών καλλιτεχνών μπορούν ακόμη και σήμερα να δημιουργήσουν το αισιόδοξο κλίμα και τα συναισθήματα που χρειαζόμαστε για να ξεπεράσουμε, τουλάχιστον το άσχημο ψυχολογικό φορτίο των τελευταίων ετών και να αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία τη νέα χρονιά. Υπάρχει βέβαια και ένας άλλος λόγος που υπογραμμίζουν την αξία αυτών των εκδηλώσεων: πιστοποιούν τις αντιστάσεις ποιότητας της κοινωνίας μας στην κακογουστιά και την χυδαιότητα ιδεών και συμπεριφορών και προσκαλούν στην (συν)διαμόρφωση του ωραίου αντί να προκαλούν την διάχυση της ασχήμιας.
(ΥΓ. Καθώς γράφονται οι γραμμές αυτές μια απαισιόδοξη είδηση, αυτή της απώλειας του Θάνου Μικρούτσικου, έρχεται να τονίσει το κενό που δημιουργεί η απώλεια δημιουργικών ανθρώπων σε μια δύσκολη εποχή. Το έργο του θα αποτελεί όμως μια πηγή αισιοδοξίας για όσες και όσους μένουν πίσω να συνεχίσουν μνημονεύοντας και προσπαθώντας.)
