του Δημήτρη Πειρούνη,
δικηγόρου
Παρακολουθώντας τα κοινά, στην εποχή Καμπόσου, και προσπαθώντας μια ερμηνεία για τις απόψεις των συμπολιτών μου, όπως εκφράζονται στο φατσοβιβλίο, θα σας πω μερικά συμπεράσματα στα οποία έχω καταλήξει.
Πάρα πολλοί συμπολίτες μας κάνουν πλάτες στον Καμπόσο.
Δεν τους κοροϊδεύει, δεν τους έχει παραπλανήσει, δεν είναι ηλίθιοι, συνειδητά θεωρούν ότι πρέπει να κάνουν πλάτες σε όσα κάνει και λέει.
Η μία ερμηνεία είναι ότι το τα όσα λέει και κάνει αποτελούν “Ευκαιρία” για αυτούς, να του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Πετάει ο γάιδαρος; πετάει..
Η άλλη ερμηνεία είναι ότι αντιδρούν όπως συνήθως αντιδρούν όλοι όσοι είναι καλεσμένοι σε ένα πάρτυ.
Εκεί ένας καλεσμένος ποτέ δεν λέει άσχημα λόγια για τον οικοδεσπότη του. Ο οικοδεσπότης από την πλευρά του έχει το δικαίωμα να θεωρεί ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτόν, το πάρτι έτσι και αλλιώς είναι δικό του.
Μπορεί, αν θέλει, να είναι θρασύς, αγενής, πομπώδης, ειρωνικός, προσβλητικός, σεξιστής, ρατσιστής, ή και γενναιόδωρος ενίοτε. Σε όσους θέλει, όποτε θέλει.
Το πάρτυ είναι δικό του και μπορεί να καλέσει όποιους θέλει και να διώξει όποιους θέλει.
Μπορεί να είναι ανεύθυνος και σπάταλος (με την περιουσία του), να λέει ψέματα για τα επιτεύγματά του, για τις βραβεύσεις του, για τα πτυχία του, για τις γυναίκες του, για τα ψαρέματα και τα κυνήγια του, για τις επιχειρηματικές επιτυχίες του. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει..
Τα ψέματα του οικοδεσπότη οι καλοί τρόποι επιβάλουν οι καλεσμένοι να τα ανέχονται, (ως ένα βαθμό βέβαια και ανάλογα με το επίπεδό τους).
Οι καλοί τρόποι επιβάλουν, όταν είσαι καλεσμένος, να ανέχεσαι και τους φίλους του οικοδεσπότη, οποιοδήποτε κι αν είναι το επίπεδό τους, όπως και οποιονδήποτε άλλον καλεί.
Τα τελευταία χρόνια πολλοί Αργείτες ακούν λοιπόν ότι γίνεται ένα σπουδαίο πάρτυ.
Το άκουσαν και όλο και πιο πολλοί θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό (να μην μείνουν στην “απ’ έξω”), να πάρουν πρώτες θέσεις στο αρχαίο θέατρο με πρόσκληση, να τους βραβεύσουν στο Μέγα Αλέξανδρο, να πάρουν το μερίδιό τους σε απευθείας αναθέσεις, κτλ, κτλ. Υπάρχουν και κάποιοι από τους ήδη καλεσμένους που υποστηρίζουν ότι είναι καλός οικοδεσπότης. Άλλοι καλεσμένοι κάνουν πλάτες στον Καμπόσο περιμένοντας να δουν τα όρια του, να δουν αν μπορεί να ξεφύγει από οτιδήποτε κάνει, αν θα το τερματίσει. Τον τρολλάρουν για τις παγκόσμιες βραβεύσεις του, κρυφογελάνε και περιμένουν. Την πτώση.
Το πάρτυ συζητιέται πλέον όχι μόνο σε όλη την Αργολίδα, αλλά σε όλη την Ελλάδα.
Μπορεί το πάρτι αυτό να σταματήσει; Και τι θα ακολουθήσει μετά το πάρτυ; Ποιος θα συνεφέρει αυτή την πόλη μετά;
Μετά το πάρτυ ποιος θα μαζέψει όλους αυτούς τους περίεργους καλεσμένους και θα συγυρίσει την πόλη; Ήδη το σπίτι τρίζει, οι παιδικές χαρές σαπίζουν, οι γείτονες γελάνε, το πανελλήνιο διασκεδάζει.
Λίγους μήνες μετά τις εκλογές και η πόλη βρίσκεται πάλι ενώπιον των αδιεξόδων επιλογών της. Έχει να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της, την οικονομική και εμπορική της κατάρρευση, την ανεργία, το κυκλοφοριακό, τα ακριβά δημοτικά τέλη, την ακριβή ύδρευση, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Όμως ο δήμος δεν είναι πάρτυ. Είναι δεσμεύσεις έναντι τρίτων που τις αναλαμβάνουμε όλοι μας με αποφάσεις του δημάρχου, και θα βγουν από την τσέπη μας, είτε είναι προσλήψεις, είτε σπατάλες, είτε δαπάνες αχρείαστες και γκρίζες.
Ένας από τους δαίμονες της πόλης είναι και ο δήμαρχος της, ο Δ. Καμπόσος.
Πραγματικά ποιός πιστεύει ότι δεν θα ανέπνεε η πόλη αν έφευγε; αν σήμερα κιόλας υπέβαλλε την παραίτηση του;
