Δεκάδες πολίτες συμμετείχαν στο κάλεσμα της παράταξης “Ανάπλι εμπρός!” στην πλατεία Σαγιά στην Αρβανιτιά να συζητήσουν για τα προβλήματα του Γύρου της Αρβανιτιάς.
Όπως αναφέρθηκε, προτεραιότητα για την πόλη έχει η εξεύρεση των πόρων για να γίνουν οι αναγκαίες δράσεις για να ανοίξει με ασφάλεια ο Γύρος. Θα πρέπει άμεσα να ενταχθεί στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου και να γίνει η μελέτη εφαρμογής και η σύνταξη τευχών δημοπράτησης για να καταστεί ο φάκελος του έργου ώριμος για χρηματοδότηση.
«Ο Γύρος να ανοίξει διότι Ανάπλι χωρίς τον Γύρο της Αρβανιτιάς είναι μια πόλη διαφορετική. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να χάσουμε τον ζωτικό μας χώρο στον οποίο συνυπήρξαν όλες οι κοινωνικές τάξεις που επί πολλές δεκαετίες χρησιμοποιούν» τόνισαν οι παραβρισκόμενοι.
Στη συγκέντρωση η παράταξη δεσμεύτηκε ότι τα προβλήματα του γύρου της Αρβανιτιάς θα είναι το πρώτο θέμα που θα θέσει στη συνεδρίαση του συμβουλίου της Τοπικής Κοινότητας Ναυπλίου.
Παραβρέθηκαν εκτός των άλλων οι επικεφαλής των συνδυασμών της ελάσσονος αντιπολίτευσης κκ Α. Σαλεσιώτης και Κ. Γκόνης οι δημοτικοί σύμβουλοι κκ Χ.Κατερινάκος και Γ. Μπουζαλάς, οι τοπικοί σύμβουλοι κκ Σ. Δωρής και Γ. Πεθεριώτης και ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Δ Δρούγκας.
Η ιστορία του Γύρου της Αρβανιτιάς
1895:Με πρωτοβουλία του επισκόπου Αργολίδας ΝίκανδρουΔελούκα ανοίγει ένα μονοπάτι. Την ολοκλήρωσή του την εμποδίζει ένας συμπαγής βράχος. Εκεί που σήμερα είναι το τούνελ. Ο συμπαγής βράχος κατέληγε στην θάλασσα με συνέπεια να κόβει το δρόμο στα δύο και να καθιστά απροσπέλαστη την διάβαση. Τα μόνα που είχαν πρόσβαση ήταν τα τετράποδα. Για το λόγο αυτό η περιοχή λεγόταν «τραγοπήδημα». Ο δεσπότης Νίκανδρος κατασκευάζει ένα μικρό τούνελ με την επίβλεψη από τον τότε ανθυπολοχαγό μηχανικού και μετέπειτα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά (ο Μεταξάς παρέμεινε στο Ναύπλιο από 1894-1897). Επειδή η πρωτοβουλία για το άνοιγμα ήταν του δεσπότη ονομάστηκε «η Τρύπα (ή η Καμάρα) του Δεσπότη».
1899: Κατασκευή του φάρου στην Παναγίτσα. Ο φάρος είναι διοπτρικός και εκπέμπει φως σταθερό ερυθρό φωτίζει τα τρία τέταρτα του ορίζοντα μέχρι απόσταση έξι μιλίων.
1926: Επισκευάστηκε το μονοπάτι για να είναι βατό από τον στρατηγό Ν. Δημητριάδη, διοικητή της 4ης Μεραρχίας.
1936: Αρχίζουν τα έργα για τη κατασκευή του δρόμου του Γύρου της Αρβανιτιάς με πρωτοβουλία του προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Μιχάλη Λάμπρου και με μηχανικό – ο εκ Ξυλοκάστρου καταγόμενο Βλάση Γκούρβελο. Διαμορφώνεται η ημερινή εικόνα του τούνελ μετά από εργασίες ανοίγματος της τρύπας.
1950-1960 : Επί δημαρχίας Δημητρίου Σαγιά γίνεται η δεντροφύτευση του Γύρου με πεύκα. Για το λόγο αυτό το έμβλημα της δημοτικής παράταξης του Δ.Σαγιά είναι το πεύκο.
1985: Επί δημαρχίας Γιάννη Μελίδη και με πρόταση του τότε προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Μ Κυμπούρη έγινε η επίστρωση με πλάκες του Γύρου της Αρβανιτιάς.
Το ιστορικό από αφηγήσεις του Λεωνίδα Λάμπρου από το βιβλίο του Θεοδόσιου Δημόπουλου και από αποσπάσματα εφημερίδων.
Η ιστορία των κατολισθήσεων
Από αφηγήσεις των παλαιοτέρων προκύπτει ότι πάντοτε στον Γύρο της Αρβαντιτιάς είχαμε καταλισθήσεις!
Στις Αρχές του 21ου αιώνα η συχνότητα των κατολισθήσεων εντάθηκε…
Στις 27-07-2007, το ΙΓΜΕ έστειλε επιστολή στον Δήμο, με την οποία πρότεινε την διεξαγωγή λεπτομερούς τεχνικογεωλογικής μελέτης, μια και είχε ήδη επισημανθεί, σε πρακαταρκτικη έρευνα του ΙΓΜΕ, ο υπαρκτός κίνδυνος καταπτώσεων!
Στις 24-01-2010, μετά από έντονη βροχόπτωση, έγινε μια κατολίσθηση δυο μεγάλων βράχων στη θέση περίπου της “Καμάρας του Δεσπότη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναθέσει ο Δήμος με το 392/24-01-2010 έγγραφό του, στο ΙΓΜΕ την εκπόνηση τεχνικογεωλογικής μελέτης.
Στις 3-3-2010 το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε γι’ αυτό το θέμα, και στις 30-03-2010, υπογράφηκε η προγραμματική σύμβαση του Δήμου με το ΙΓΜΕ, εξάμηνης διάρκειας.
Στο μεταξύ τον Ιούλιο του 2010, είχαμε και νέα κατάπτωση σε κοντινή θέση.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 παραδίδεται η μελέτη του ΙΓΜΕ που επισημαίνει την μεγάλη επικινδυνότητα και προτείνει πιθανές λύσεις στο πρόβλημα. (Πρόεδρος της Επιτροπής παρακολούθησης και παραλαβής του έργου είχε ορισθεί ο μετέπειτα Δήμαρχος κ. Δημήτριος Κωστούρος)
Η μελέτη μπαίνει στα συρτάρια και ουδείς κάνει το παραμικρό!
2012: Νέες μεγάλες κατολισθήσεις στο γύρο…
2018: Έχουμε μεγάλη κατολίσθηση στο ίδιο σημείο.!
2019: Νέα κατολίσθηση που προέκυψε από διαρροή νερού στο κεντρικό αγωγό!
Αυτά μέχρι τώρα… Για να γνωρίζουμε…
Ακροναυπλία περιοχή Natura
Με τον νόμο υπ’ αριθμ 4519/20 του Φεβρουαρίου 2018 η περιοχή της Ακροναυπλίας και του Παλαμηδίου υπήχθη, ως προς την διαχείρισή της, στον «Φορέα Διαχείρισης Πάρνωνα, Μουστού, Μαινάλου και Μονεμβασίας»
Η περιοχή Παλαμηδίου και Ακροναυπλίας χαρακτηρίσθηκε ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ), λόγω των ιδιαίτερων φυσικών αλλά και ανθρωπογενών χαρακτηριστικών της, που συνοψίζονται: στους βραχώδεις σχηματισμούς/ορθοπλαγιές, στην βραχώδη ακτή με παράκτιους κρημνούς, στην μακία βλάστηση (θαμνώνας σκληρόφυλλων) και τα φρύγανα, στο χαμηλό πευκοδάσος, στα ενδιαφέροντα γεωμορφολογικά στοιχεία με τις βραχοσκεπές, στα καλαίσθητα ανθρωπογενή στοιχεία ιστορικού ενδιαφέροντος και στην οικολογική της αξία που οφείλεται στην παρουσία ενδημικών ειδών φυτών της Πελοποννήσου, όπως:CampanulaAndrewsii Δάφνη, ErysimumCorinthium, StachysChrysantha, StachysSwainsoniiArgolica, φρύγανα, η μεσογειακή μακία και πανίδας όπως η Πελοποννησιακή σαύρα (Algyroides Μoreoticus), το σαμιαμίδι (Hemidactylus Τurcicus Τurcicus), το ColuberGemonensisgemonensis, η Σαΐτα του Νταλ (colubernajadumdahlii), ο Έρυξ ο Λουρίτης (EryxJaculusTurcicus), η Γουστέρα της Βόρειας Πελοποννήσου (PodarcisPeloponnesiacaLais), η Ποταμοχελώνα (MauremysCaspicarivulata), η Κρασπεδωτή χελώνα (TestudoMarginata), η Ονυχοχελώνα (TestudoHermaniiHermanii) και ο Οφιόμορος ( OphiomorusPunctatissimus). Όλα αυτά τα είδη προστατεύονται από τη Σύμβαση της Βέρνης.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί η παρουσία μεταξύ των άλλων και ενός από τα σημαντικότερα και ανθεκτικώτερα απολιθώματα στρόμβου Strombusbubonius.
2018: Ορίζεται φορέας διαχείρισης της Ακροναυπλίας και Παλαμηδίου ο «Φορέας Διαχείρισης Πάρνωνα, Μουστού, Μαινάλου και Μονεμβασίας» με έδρα το Άστρος του Νομού Αρκαδίας.
Ακροναυπλία ως αρχαιολογική περιοχή
1922: Η πρώτη κήρυξη της Ακροναυπλίας ως αρχαιολογικός χώρος
1960: Χαρακτηρισμός της Ακροναυπλίας με ΦΕΚ σε Τουριστικό δημόσιο κτήμα.
1966: Επανακήρυξη της περιοχής σαν αρχαιολογικός χώρος
1988: Ορίζεται η περιοχή της Ακροναυπλίας αδόμητη περιοχή
1995: Επανακαθορισμός της Ακροναυπλίας ως αδόμητη περιοχή
