Γράφει ο Πάνος Νικολαράκος,
μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας
Το 1992, -αλήστου μνήμης εποχή- μέλος διοικητικού συμβουλίου νοσοκομείου της περιοχής, διορισμένο από τον υπουργό υγείας της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη, πηδούσε τη μάντρα του νοσοκομείου αντί να μπαίνει από την κανονική είσοδο, προκειμένου να αιφνιδιάσει το νοσηλευτικό προσωπικό και τους γιατρούς. Σκοπός της εφόδου ήταν ο έλεγχος, η παρουσία ή η απουσία του νοσηλευτικού προσωπικού και των εφημερευόντων ιατρών κατά τη διάρκεια της νυχτερινής εφημερίας. Η είσοδος από τη φυσιολογική πόρτα περιέκλειε τον κίνδυνο αντίληψης του εισερχόμενου από το θυρωρείο του νοσοκομείου. Χειρότερο περιστατικό συνέβη τότε την ίδια εποχή στο Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος “Σωτηρία” με άλλου τύπου νομότυπους ελέγχους είναι αλήθεια που τράβηξαν μία δεκαετία δικαστικών διώξεων του εφημερεύοντος προσωπικού.
Αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα τις προηγούμενες μέρες τον νέο Υπουργό Υγείας να επισκέπτεται τον εφημερεύοντα “Ευαγγελισμό”. Είναι αλήθεια, χωρίς τιμωρητική διάθεση, αλλά με πρόθεση τεκμηρίωσης των υπαρχουσών ελλείψεων. Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι μεγάλο μέρος της λύσης των προβλημάτων εφημέρευσης σε όλα τα νοσοκομεία και κυρίως στα μεγάλα του λεκανοπεδίου Αττικής είναι η δημιουργία ξεχωριστών μονάδων (Τ.Ε.Π.) που δημιουργήθηκαν ήδη στα περισσότερα και προκηρύχθηκαν 555 θέσεις ιατρών. Όμως συμπεριλαμβάνεται στη λύση αυτή και η ανάπτυξη των Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου με ολοήμερη εφημέρευση όπου είναι δυνατόν, για τα μεγάλα αστικά κέντρα και το λεκανοπέδιο Αττικής, όπου το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξυμένο.
Αντί αυτών των λογικών λύσεων, άλλοι από την κυβερνητική παράταξη ζητούν την κατάργηση των Το.Μ.Υ. (Τοπικών Μονάδων Υγείας) που χαρακτηρίζονται ως μονάδες μπολσεβίκικου τύπου και άλλοι ζητούν -ιδιαίτερα η πλειοψηφία του πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου- η λύση του προβλήματος της πρωτοβάθμιας υγείας, να γίνει μέσα από τους συμβασιούχους με τον ΕΟΠΥΥ γιατρούς.
Δηλαδή, την πλήρη ιδιωτικοποίηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σχεδόν στο 100% από ιδιώτες γιατρούς. Αφήνοντας κουτσουρεμένα Κέντρα Υγείας με πλημμελή λειτουργία, κατάλληλα μόνο για την περίθαλψη των “προλετάριων”. Αυτά λέγονται για το δεύτερο μέρος της λύσης που αφορά την μεγάλη προσέλευση ασθενών στα εφημερεύοντα νοσοκομειακά ιδρύματα των μεγάλων αστικών κέντρων.
Χωρίς ξεκάθαρη και σωστή αντιμετώπιση της πραγματικότητας, χωρίς μισόλογα ή πισωγυρίσματα σε λογικές συντηρητικές του 1980 και χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το βάθος χρόνου που απαιτείται για να γίνει η συνεπής και συνεχής ανασυγκρότηση και των δύο συντελεστών βελτίωσης (ΤΕΠ, Κέντρα Υγείας αστικού τύπου) και όχι με τη μηδενιστική κριτική του Π.Ι.Σ. , (πρόσφατη ανακοίνωση) με λογικές του τύπου “δώστα όλα στους ιδιώτες” (από το 80% στο 100%) γυρίζουμε πάλι σε «μανιχαϊστικές» απόψεις και συγκρούσεις της δεκαετίας 1983-1993, με φίλους και εχθρούς του ΕΣΥ και με μόνη κερδισμένη από τη διαμάχη τη διαφθορά που εγκαταστάθηκε και διάβρωσε σε μεγάλο βαθμό το θεσμό.
Μόνο με γνώμονα τις παρακάτω παραδοχές μπορούν να μπουν σε πορεία επίλυσης τα αυξημένα προβλήματα εφημέρευσης των μεγάλων νοσοκομείων:
Με πρώτη παραδοχή ότι η ΠΦΥ έχει σοβαρότατο λόγο ύπαρξης στο ΕΣΥ και ότι μέσα σε αυτό αναπτύσεται με σοβαρότητα και συνέπεια η συνεχής και συνεπής παρακολούθηση του πολίτη, και με δεύτερη ότι η υγεία είναι και παραμένει δημόσιο αγαθό.
Μπορεί μια δεξιά κυβέρνηση να υιοθετήσει αυτές τις απόψεις;
