Γράφει ο Πάνος Νικολαράκος
Δεν έχουν περάσει παρά λίγα 24ωρα από την συγκρότηση της νέας κυβέρνησης. Η Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα στην υγεία (ΣΔΙΤ), εμφανίστηκε στον πρώτο κιόλας “φάκελο” κυβερνητικής δράσης του Υπουργείου Υγείας.
Τί ζητά; Να παρέχει ο ιδιωτικός τομέας τις υπηρεσίες του στον δημόσιο.
Για ποιό λόγο; Για να είναι ταχύτερη η παροχή των υπηρεσιών καθώς και καλύτερη η εξυπηρέτηση των ασθενών, ενώ παράλληλα διαθέτει τεχνολογικό πλεονέκτημα.
Αυτές είναι οι μόνιμες απαντήσεις που δίνονται στα παραπάνω ερωτήματα. Όχι μόνον σήμερα αλλά εδώ και δεκαετίες. Δεν είναι έτσι όμως. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπου υπάρχει ισχυρό κράτος πρόνοιας, υπάρχουν πάντα μικρές καθυστερήσεις στην παροχή ιατρικής και νοσηλευτικής φροντίδας των ασθενών.
Η απάντηση του δημόσιου τομέα σε αυτά, είναι πρώτον η ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η οποία έχει και τον πρώτο λόγο στο τομέα των διαγνωστικών πράξεων. Το οποίο είχε αρχίσει να γίνεται -με κάποια καθυστέρηση- απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να παραγνωρίζουμε πάντως τις όποιες θεμιτές καθυστερήσεις λόγω μνημονίων.
Δεύτερον, κομμάτι της απάντησης επίσης είναι, το μοντέλο των “Διασυνδεδεμένων Νοσοκομείων” στο ρόλο του οποίου θα αναφερθούμε παρακάτω.
Με εξαιρετική ταχύτητα από την πρώτη κιόλας μέρα, -χωρίς να γνωρίζει τι παραλαμβάνει- η νέα ηγεσία φαίνεται να θέλει να μοιράσει ένα “πακέτο” του ΕΟΠΠΥ στον ιδιωτικό τομέα, ή τουλάχιστον αυτό εξαγγέλλει.
Ο δημόσιος τομέας υγείας στην Ελλάδα, στον χώρο των διαγνωστικών εξετάσεων, διαθέτει υψηλής κατάρτισης επιστημονικό δυναμικό, καθώς παράλληλα και τεχνολογικό εξοπλισμό που πρόσφατα ανανεώνεται.
Γιατί λοιπόν τόση βιασύνη; Και τί πρόκειται να επακολουθήσει; Στις ερωτήσεις αυτές ξανά απαντούν πως είναι για την ταχύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Δεδομένου ότι υγεία είναι δημόσιο αγαθό, πώς θα το επιτευχθεί αυτό; Αυξάνοντας το μερίδιο ιδιωτικής υγείας έναντι της δημόσιας;
Δυστυχώς το έργο αυτό, -δηλαδή την αναδόμηση του ΕΣΥ μέσω των ΣΔΙΤ- φαίνεται να έχει και συνέχεια. Διότι παρότι επαίρονται για τον εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό τους χαρακτήρα, κανείς τους δεν έχει μελετήσει την περίπτωση των «Διασυνδεδεμένων Νοσοκομείων». Μοντέλου που εφαρμόζεται σε χώρες όπου το Βέλγιο και την Δανία, αλληλοκαλύπτοντας το ένα ανάγκες του άλλου, και εν τέλει επιτυγχάνοντας βελτίωση των υπηρεσιών μέσω ακριβώς αυτής της αλληλοσύνδεσης.
Έτσι όπως φαίνονται να γίνονται οι μεταρρυθμίσεις αυτές στον χώρο της δημόσιας υγείας, εν’ ονόματι την αποτελεσματικότερης λειτουργίας του ΕΣΥ θα τρίζουν τα κόκαλα του Aneurin Bevan*.
*O Αneurin Bevan ήταν ο θεμελιωτής του ΝHS (το αντίστοιχο ΕΣΥ της Βρετανίας)
