Π. Νικολαράκος: Προ των πυλών των Δ.Σ. των νοσοκομείων επιχειρηματίες. Ετοιμάζονται συμφωνίες και συναλλαγές προεκλογικά;

Άρθρο του Πάνου Νικολαράκου,

ιατρού ακτινολόγου,

υποψήφιου βουλευτή Αργολίδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Αγαπητοί συμπολίτες θα ήθελα να σας πω ότι είμαι ιδιαίτερα ανήσυχος για το τι αναμένεται να γίνει στο χώρο της δημόσιας υγείας.

Ήδη είναι γνωστό ανά την Ελλάδα, ότι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στο χώρο της υγείας προετοιμάζονται. Άνθρωποι από την Αθήνα αλλά και την επαρχία. Κλείνουν ραντεβού με καθ’ ύλην αρμόδιους. Ενημερώνονται για το τι έχει γίνει αλλά και τι μπορεί να γίνει σε έργα. Φαντάζομαι ότι αυτές οι κουβέντες δεν γίνονται από ανθρώπινο ενδιαφέρον, δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές του Ιουλίου. Σίγουρα κρύβονται σκοπιμότητες πίσω από αυτό.

Το άκρως νεοφιλελεύθερο και επικίνδυνο σχέδιο του για την διοίκηση στα νοσοκομεία μας το παρουσίασε ο κύριος Μητσοτάκης κατά την προεκλογική περίοδο των εκλογών του Μάη, σε ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών. Αναφέρθηκε για ιδιώτες στη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων. Χαρακτηριστικά είχε πει, πως θα το “δοκίμαζε” αυτό το μοντέλο σε κάποιο μεγάλο νοσοκομείο στην Αθήνα και χρύσωσε το χάπι μιλώντας για μπόνους αποδοτικότητας στους εργαζόμενους, προφανώς ψάχνοντας για να βρει μια δικαιολογία να υπερασπιστεί αυτό το μοντέλο διοικήσεως.

Ακολούθησαν και άλλες δικαιολογίες: «Το δημόσιο δεν είναι κατ’ ανάγκην κρατικό. Εμένα με ενδιαφέρει η υγεία να είναι δημόσια», είχε πει προσπαθώντας να προκαταλάβει τις αρνητικές αντιδράσεις. «Το κράτος δεν θα αγοράζει πλέον μηχανήματα αλλά υπηρεσίες, δηλαδή αριθμό εξετάσεων».

Αυτό το εκρηκτικό μείγμα νεοφιλελεύθερης αντίληψης για την υγεία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση προσπάθεια εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού του δημοσίου τομέα και κατ’ επέκταση της δημόσιας υγείας και θα το αποδείξω παρακάτω.

1) Κατά την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου το “κράτος θα αγοράζει εξετάσεις” το θυμόμαστε. Στην περίοδο αυτή ακόμη και μεγάλα δημόσια νοσοκομεία δεν είχαν τα στοιχειώδη διαγνωστικά μηχανήματα. Έστελναν του ασθενείς σε μεγάλα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα. Όσοι είχαν χρήματα για την συμμετοχή καλώς. Όσοι δεν είχαν όμως…

2) Όσα στελέχη μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον χώρο της υγείας, θα συμμετάσχουν στα Δ.Σ. των νοσοκομείων για την ψυχή της μάνας τους; Προφανώς και δημιουργείται ένα ιδιότυπο κράμα μεταξύ δύο οικονομικών θεωριών που ονομάζονται ηθικός κίνδυνος (ο ένας αναλαμβάνει το ρίσκο εις βάρος του άλλου που δεν το αναλαμβάνει) και θεωρία της αντιπροσωπείας. (όπου ο ένας έχει διαφορετικά συμφέροντα να εξυπηρετήσει από τον άλλον).

3) Με δεδομένη την εμπλοκή πολιτικών και μη προσώπων στο σκάνδαλο του φαρμάκου στην Ελλάδα, πρέπει να είμαστε πολύ καλόπιστοι ή αφελείς για να θεωρούμε ότι ένα τέτοιο μοντέλο θα λειτουργούσε ορθολογικά στην Ελλάδα.

4) Μεγάλη μάστιγα για τα δημόσια νοσοκομεία στην Ελλάδα και ειδικά στην Αθήνα ήταν οι φουσκωμένες συμφωνίες με εργολάβους, (π.χ. καθαριότητα) όπου σαν παράδειγμα θα αναφέρω τον Ευαγγελισμό καθώς βάζοντας τέλος σε τέτοιες πρακτικές εξοικονομούνται 2εκ ευρώ τον χρόνο.

Δεν πρόκειται όπως καταλαβαίνετε για μοντέλα αποδοτικής διοίκησης, όπως ισχυρίζεται ο Κος Μητσοτάκης. Αλλά για επέμβαση ιδιωτών στον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας. Ας προσέξουμε όσοι δεν έχουμε τη δυνατότητα να αγοράζουμε ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας.