Σε ανάρτησή του στο facebook, ο τέως βουλευτής Αργολίδας Δημήτρης Κοδέλας αναφέρεται στις εκλογές στο Δήμο Άργους – Μυκηνών. Τονίζει μεταξύ άλλων πως η παρούσα δημοτική αρχή πρέπει να φύγει…
Το σχόλιο του Δημήτρη Κοδέλα
4 σημεία για τις εκλογές στο Δήμο Άργους-Μυκηνών (και όχι μόνο):
1. Η παρούσα δημοτική αρχή πρέπει να φύγει. Στον πολυετή βίο της χαρακτηρίστηκε από αλαζονεία, απομάκρυνε τους πολίτες από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, λειτούργησε με αυθαιρεσία, αυταρχισμό και διχαστικά, αυξήθηκαν οι καταγγελίες για φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, στοχοποίησε και διαπόμπευσε όποιον διαφώνησε μαζί της. Από δημοτική αρχή μετατράπηκε σε ενός ανδρός αρχή, αντί να υπηρετεί τους πολίτες ζητά την υποταγή τους σε αυτή.
Ακόμα και στα πιο μεγάλα ζητήματα, όπως εκείνο του δημοψηφίσματος του 2015 και της πρόσφατης συμφωνίας των Πρεσπών, στην πρώτη περίπτωση ο “άρχων” του Δήμου καλούσε τους πολίτες να υποταχθούν με κάθε τρόπο στους εκβιασμούς της τρόικα, ενώ στις δίκαιες κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό ταυτίστηκε με τις πιο ακραίες και πατριδοκάπηλες τάσεις του, φτάνοντας τα όρια της επικίνδυνης γραφικότητας.
2. Τα συσσωρευμένα προβλήματα για την περιοχή και τους κατοίκους της είναι πολλά. Η οικονομική ασφυξία μαζί με τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, ο αναπτυξιακός σχεδιασμός, το περιβάλλον και η παραγωγική ανασυγκρότηση, ο πολιτισμός και η ποιότητα ζωής της πόλης και των χωριών, η διαχείριση απορριμμάτων και υδάτινων πόρων, οι ανάγκες της νεολαίας που μένει αλλά και αυτής που φεύγει, είναι ζητήματα που θέλουν κόπο και άλλο τρόπο για να αντιμετωπιστούν.
3. Μια άλλη πορεία, με βάση το κοινωνικό συμφέρον, θα απαιτούσε και απαιτεί μια συλλογική και σε βάθος συζήτηση, με κριτήρια και ανεξαρτησία από τα κάθε λογής μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, με διάθεση σύγκρουσης με τις προσταγές της κάθε φορά κεντρικής εξουσίας. Η επιρροή κομματικών μηχανισμών σε δημοτικές κινήσεις ή αρχές, περιορίζουν τις δυνατότητες μιας τέτοιας συζήτησης και αναζήτησης. Η ελλειψη χώρων και τρόπων συνεννόησης και συνύπαρξης των δημιουργικών φωνών βοά. Όπως και η ανάγκη για μια μεγάλη τομή στην σχέση των πολιτών με τους τοπικούς θεσμούς, χωρίς τις στρατιές παραγόντων που διαμεσολαβούν και πουλάνε ως εξυπηρέτηση ή ρουσφέτι τα αυτονόητα, απαιτώντας φυσικά και την κατάλληλη εκλογική ανταπόδοση.
5. Και κάτι τελευταίο. Σε ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον Μ. Γλέζο, εκείνος δεν αποδεχόταν τον όρο κοινοτάρχης (αναφερόταν στην θητεία του ως “κοινοτάρχης” της Απειράνθου Νάξου το 1986), αντίθετα απαιτούσε να τον αποκαλούν πρόεδρο κοινότητας. Το ζήτημα είναι πώς ένας Δήμος από άθροισμα πολιτών θα γίνει κοινότητα, από επιμέρους συμφέροντα που διαγκωνίζονται θα γίνει κοινότητα συμφερόντων και πώς οι αιρετοί δεν θα συμπεριφέρονται ως άρχοντες, αλλά ως υπεύθυνοι, σε μια κοινή προσπάθεια για να βελτιωθεί η ζωή μας.
