Όπου κυριαρχεί ο διχαστικός λόγος, το αποτέλεσμα είναι η ασχήμια (γράφει ο Ρήγας Ρηγόπουλος)

Γράφει ο Ρήγας Ρηγόπουλος,

υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Άργους – Μυκηνών

με το συνδυασμό “Νέα Αρχή” του Γιώργου Πανοβράκου

Θα ήθελα από την αρχή να αποσαφηνίσω πως λέγοντας “ασχήμια” εννοώ το “μη λειτουργικό”. Ο όρος αυτός για μένα δεν έχει καμία σχέση με ερμηνείες του τύπου: κάτι είναι πιο όμορφο ή άσχημο σε σχέση με κάποιο άλλο.

Με το σημείωμά μου αυτό θέλω να δείξω πόσο άσκημες (και επιζήμιες για την πόλη) ήταν οι παρεμβάσεις της απερχόμενης δημοτικής αρχής. θέλω να δείξω ποια είναι η πραγματικότητα, πίσω από τα γκλίτερ και τα αστεράκια του photoshop, ποια είναι η πραγματικότητα, που βλέπει μια κανονική μέρα ο κάτοικος του Άργους ή ο πιθανός επισκέπτης. Και αυτό γιατί, άποψή μου είναι: πως μόνο γνωρίζοντας την πραγματικότητα, μπορούμε να την αλλάξουμε προς όφελος μας.

Πιστεύω λοιπόν, πως αυτό που λέμε “Η πρώτη εντύπωση” παίζει μεγάλο ρόλο στην διάθεση κάποιου. Στην πρώτη φωτογραφία είναι η είσοδος σε ένα μικρό χωριό της Αρκαδίας όπου με απλότητα και σαφήνεια μας καλωσορίζουν.

Αντιθέτως δε, τι βλέπει πρώτα ο ερχόμενος στο Άργος; Αφού περάσει από τα αυτοκίνητα που είναι παρκαρισμένα στην μέση του δρόμου μπροστά από το νοσοκομείο, φτάνει σε ένα συνονθύλευμα από πινακίδες που άλλο δεν κάνουν παρά να κρύβουν μια κάποια αρχιτεκτονική του Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου.

Κατεβαίνοντας την Κορίνθου φτάνει στην “αναπλασμένη” πλατεία για να νοιώσει αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται Frustration! Μια σειρά από ταξί, αμάξια διάφορα και ξερόκλαδα, κόβουν την πρόσβαση στην πλατεία.

Από όποια μεριά και να θέλει να μπει κάποιος στην πλατεία, έχει να αντιμετωπίσει απαγορεύσεις και άσχημες κατασκευές.

Μόνον και μόνον οι απαγορευτικές αυτές πινακίδες και τα κολονάκια σε διπλή, πολλές φορές, παράταξη είναι αρκετά για να σε αποθαρρύνουν.. Αλλά και μπροστά από το Μουσείο, ερχόμενος κάποιος προς την πλατεία, η εξερχόμενος από αυτήν, την ματιά του την σταματούν, παραλληλόγραμμα ντουβάρια σε παράταξη, που κρύβουν και το Μουσείο και τα μαγαζιά, που πλέον έχουν ερημώσει.

Αν καταφέρει κάποιος να φτάσει στην αγορά, έχει να αντιμετωπίσει τσιμεντένιους και χωμάτινους λόφους, που κρύβουν την νεοκλασική αγορά, ένα από τα σημαντικά κτίρια της νεώτερης ιστορίας του τόπου μας.

Στις άλλες εισόδους της πόλης η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Στον Άγιο Βασίλειο ο σεβασμός μας απέναντι στους ήρωες, είναι φανερός στην εγκατάλειψη της μνημειακής πλάκας για τους εκτελεσθέντες από του Γερμανούς.

Στην είσοδο από το Αρχαίο Θέατρο ας αναλογιστεί κανείς την επικινδυνότητα του σημείου! Και μιας και μιλήσαμε για ασέβεια, δυστυχώς αυτή δεν επιδεικνύεται, από την απερχόμενη δημοτική αρχή, μόνο απέναντι στους ανθρώπους, άλλα και απέναντι στα κτίρια και τα αντικείμενα που κάποτε στόλιζαν αυτόν τον τόπο. Ας θυμηθούμε πως κατάντησαν τα τεχνουργήματα, (τους φανοστάτες) της πλατείας.

Είναι τόσα πολλά που μπορεί να πει κάποιος για την κατάντια της Ιστορικής μας πόλης εξ αιτίας της αλαζονείας, του μεγαλοϊδεατισμού και της αυταρχικότητας της δημοτικής αρχής και των αυλοκολάκων της, αλλά και της αδράνειας μεγάλου μέρους των πολιτών που θα χρειαζόμασταν όλα τα megabites του διαδικτύου. θα δείξω μόνο δυό φωτογραφίες όπου φαίνεται ο σεβασμός και η αξιοποίηση ιστορικών πραγμάτων όπως έκαναν στο Λεωνίδιο ή πως με καλή διάθεση και χωρίς κόστος φτιάχνεται ένας δρόμος στην Αθήνα.