του Ηλία Παπαδόπουλου,
υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου
με το συνδυασμό «Νέοι Δρόμοι για την Πελοπόννησο»
και υποψήφιο Περιφερειάρχη το Γιώργο Δέδε
Δύο βασικά ερωτήματα θα έπρεπε να μας απασχολούν σε σχέση με την τουριστική ανάπτυξη στην Περιφέρειά μας, ενόψει των Αυτοδιοικητικών εκλογών: πρώτον τι επισκέπτες θέλουμε να προσελκύσουμε στην Πελοπόννησο τα επόμενα 20 έτη; και δεύτερον, πώς γίνεται μία Περιφέρεια σαν την Πελοπόννησο, με τόσους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, τοπία ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, εναλλαγές τοπίου και εγγύτητα στην Αθήνα να είναι σε τόσο χαμηλή θέση, τόσο ως προς τον αριθμό των επισκεπτών, όσο και ως προς τις εισπράξεις;
Ως προς το δεύτερο ερώτημα θεωρώ ότι αφενός η προβολή της Περιφέρειας μας σε εξειδικευμένες εκθέσεις και μέσα του εξωτερικού είναι ανεπαρκής και αφετέρου ότι δεν υπήρξε η πολιτική θέληση αλλά και η διαχειριστική επάρκεια στον σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου τουριστικού προϊόντος.
Ως προς το πρώτο ερώτημα χωρίς λοιπόν να διεκδικεί αξιώσεις ολοκληρωμένου προγράμματος, αυτό το άρθρο θα επιχειρήσει να περιγράψει μία βασική στρατηγική. Η σύγχρονη τάση στον τουρισμό είναι ο θεματικός, επιδίωξη του οποίου είναι η προσφορά εμπειριών στον επισκέπτη. Ο ήλιος λοιπόν, οι παραλίες και οι αρχαιολογικοί χώροι δεν επαρκούν πλέον. Η Πελοπόννησος παράγει άριστης ποιότητας ελαιόλαδο, κρασί και μέλι για να αναφέρω 3 βασικά αγροτικά προϊόντα. Θα πρέπει λοιπόν να συνδέσουμε τους παραγωγούς με τους επισκέπτες, για να πετύχουμε την άμεση διάθεση των προϊόντων τους. Η δημιουργία επισκέψιμων αγροκτημάτων και αγροτικών δραστηριοτήτων, στις οποίες θα συμμετέχουν μικρές ομάδες επισκεπτών είναι επιτακτική. Η δουλειά που γίνεται από τους οινοπαραγωγούς στη Νεμέα δείχνει τη σωστή κατεύθυνση, για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε συνολικά. Η δημιουργία ενός διαδικτυακού παζαριού αγροτικών προϊόντων και η (περαιτέρω) ανάδειξη τοπικών γεύσεων όπως η αγκινάρα Ιρίων και η γκιόσα είναι επίσης ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν γρήγορα και με μικρό κόστος.
Σημαντικός είναι ο σχεδιασμός για την ανάδειξη και την αναβάθμιση παραλιακών οικισμών όπως οι Μύλοι, το Κυβέρι και το Τολό. Και σε αυτή την περίπτωση ο θεματικός τουρισμός είναι η απάντηση και θα πρέπει να δούμε τι ταιριάζει σε κάθε οικισμό συγκεκριμένα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι για την αξιοποίηση του κλειστού σιδηροδρομικού σταθμού των Μύλων υπάρχει έτοιμη μελέτη, στην οποία η Διοίκηση Τατούλη δεν έδωσε καμία σημασία, πρακτική άλλωστε που εφάρμοσε και σε άλλα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών.
Στην περιοχή της Επιδαύρου, με το Ασκληπιείο της, το πιο σημαντικό θεραπευτικό κέντρο της αρχαιότητας, κέντρο της πολιτικής της Περιφέρειας θα έπρεπε να είναι η σύνδεση του αρχαιολογικού χώρου με τις σύγχρονες ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, με το σχεδιασμό προγραμμάτων για τη δημιουργία χώρων ευεξίας, εναλλακτικής ιατρικής και παραγωγής βοτάνων στην ευρύτερη περιοχή, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να επιτευχθεί η παραμονή των επισκεπτών.
Τέλος ο παραλιακός χώρος Ναυπλίου – Νέας Κίου είναι υδροβιότοπος, που με πολιτική θέληση και κατάλληλη αξιοποίηση – παρατήρηση πουλιών, ποδήλατο και πεζοπορία θα μπορούσε να είναι ένας πόλος εναλλακτικού τουρισμού και πυλώνας ήπιας και βιώσιμης ανάπτυξής.
Δεν συνεχίζω με μεμονωμένα παραδείγματα παρόλο που υπάρχουν πολλά, αλλά θα κλείσω τονίζοντας κάποιες λέξεις κλειδιά: θεματικός τουρισμός, προσφορά εμπειριών, σχεδιασμός με ορίζονται 20ετίας, διεύρυνση παραμονής και διάχυση της ωφέλειας σε όλο το νομό και όχι μόνο σε συγκεκριμένα σημεία. Η διοίκηση Τατούλη δεν έχει πετύχει κανέναν από αυτούς. Ήρθε η ώρα να χαράξουμε ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
