Το «τέρας», ο «ηγέτης», ο «εχθρός της πόλης» (Γράφει ο Γιώργος Κοτσανάς)

Γράφει ο Γιώργος Κοτσανάς,

υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Άργους – Μυκηνών

με την παράταξη “Νέα Αρχή” (υποψ. δήμαρχος: Γιώργος Πανοβράκος)

Φίλες και φίλοι,

Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει προ πολλού και το “τέρας” του φασισμού κάνει πάρτι χρόνια τώρα στην πόλη μας. Το αφήσαμε όλοι μας να γεννηθεί, κάνοντας και λίγο πλάκα στην αρχή με την γραφικότητά του, το αφήσαμε να μεγαλώσει πιστεύοντας τελικά ότι θα σοβαρευτεί ως ο εκλεκτός κυρίαρχου πολιτικού κόμματος, το αφήσαμε να αντρειέψει και να δαγκώσει τροφοδοτούμενο από την κρίση, την ανέχεια και απελπισία των ανθρώπων, εύκολα θύματα πλέον στις απειλές και τους εκβιασμούς, στις εξαγορές συνειδήσεων, εύπεπτοι αποδέκτες πλέον ανιστόρητων θεωριών, φαραωνικών ναζιστικής τεχνοτροπίας και λειτουργικής ανεπάρκειας έργων (τα όποια γίνονται ή εξαγγέλλονται για να υποδηλώσουν το μεγαλείο του ηγέτη αδιαφορώντας για τον λαό της πόλης και των χωριών που ζούσαν και πολλοί ζουν ακόμα εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης), αμήχανοι θεατές μαζικών κιτς θεαμάτων επιπέδου των συνταγματαρχών της χούντας.

Και όσοι (λίγοι είναι η αλήθεια) αντέδρασαν, αυτοί απειλήθηκαν, λοιδορήθηκαν, διασύρθηκαν με χαρακτηρισμούς επιπέδου της εμφυλιοπολεμικής περιόδου από το πολιτικό και τιμητικό τελικά “εχθροί της πόλης”, έως προσωπικούς χαρακτηρισμούς εξευτελισμού και διασυρμού οικογενειών και προσώπων.

Το “τέρας” τράφηκε από την κρίση. Στήριξε και συνεργάστηκε με όλους εκείνους που έπαιρναν τις αποφάσεις και τα μέτρα των μνημονίων, μέτρα που εξαθλίωναν τις ζωές των ανθρώπων της πόλης και των χωριών. Στήριξε και συνεργάστηκε με αυτούς που δημιούργησαν την κρίση, αυτούς που τελικά στήριξαν και τάισαν το “τέρας” και τώρα κάνουν πως δεν το ξέρουν και πως το απεχθάνονται. Όσο πιο εξαθλιωμένοι και απελπισμένοι είναι οι άνθρωποι τόσο πιο εύκολα δημαγωγούνται, χειραγωγούνται, απειλούνται, εκβιάζονται και εξαγοράζονται.

Το “τέρας” φυσικά γέννησε και “τερατάκια”. Ένα ολόκληρο σύστημα ανθρώπων γαλουχημένο με τα ιδεώδη του ηγέτη. Μόνιμη δουλίτσα να έχουμε και ο τρόπος γνωστός. Διαπλεκόμαστε και στηρίζουμε τους λίγους, εξαθλιώνουμε τους πολλούς, απειλούμε, εκβιάζουμε, εξαγοράζουμε. Τα ίδια φυσικά ισχύουν και στις μεταξύ τους σχέσεις.

Το “τέρας” νομίζει πως είναι ανίκητο και αθάνατο. Ποια δημοκρατία και χαζομάρες. Θα κάνω ό,τι θέλω, όπως και όταν το θέλω, με το αζημίωτο φυσικά και θα μου πουν και ευχαριστώ. Σιγά μην τους δώσω λογαριασμό. Και να γίνει και καμιά στραβή θα τους πω ότι πίσω από όλα είναι οι “εχθροί της πόλης” που θέλουν να βλάψουν την ψυχική υγεία του ηγέτη. Άλλωστε γι’ αυτό τους έκανα ανθρώπους. Για να με δοξάζουν και να με ψηφίζουν, με το αζημίωτο φυσικά.

Και το “τέρας” γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε δοξάζοντας τον εαυτό του.

Δεν ήξερε βλέπεις ότι οι πολλοί πια δεν κοιμόντουσαν αλλά περίμεναν να ξημερώσει Κυριακή, για να το γκρεμίσουν από τον σάπιο θρόνο που μόνο του έφτιαξε, και να το ξαναστείλουν εκεί όπου ανήκει. Στα πιο βαθειά μαύρα σκοτάδια της ιστορίας του τόπου.

Για να βάλουμε όλοι μαζί πια τις βάσεις για μια σύγχρονη, δημοκρατική και λειτουργική πόλη, που οι λειτουργίες της να αφορούν και να βοηθούν την ζωή των ανθρώπων και όχι τα ποσοστά του ηγέτη. Για να παλέψουμε να ζωντανέψουν ξανά τα χωριά μας. Για να ξαναβρούν τελικά οι πολίτες το κουράγιο και την ελπίδα να παλέψουν για να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για την ζωή τους και την ζωή των παιδιών τους στον τόπο τους.

Ας κάνουμε λοιπόν όλες και όλοι το καθήκον μας.
Ας τελειώνουμε πια με τον εχθρό της πόλης, τον εχθρό της ιστορίας της, τον εχθρό του πολιτισμού της και κυρίως τον εχθρό των ανθρώπων της.