Γράφει ο Γιώργος Κόνδης
Οι πρώτοι μήνες τους έτους αποτελούν παραδοσιακά τουςμήνες εορτής τοπικών και εθνικών συλλόγων. Κύρια εορταστικά χαρακτηριστικά, η κοπή πίτας, οι ευχές για την καλή νέα χρονιά, ο απολογισμός της προηγούμενης και η διατύπωση στόχων και προσδοκιών για τη νέα. Υπάρχουν και σύλλογοι τοπικοί με εθνικό αποτύπωμα και εμβέλεια όπως ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας που τη χρονιά αυτή γιορτάζει τα 35 χρόνια δημιουργικής παρουσίας και την εβδομάδα αυτή θα κόψει, για 35η φορά, την βασιλόπιτά του μέσα σε κλίμα ευφορίας για τα μέλη και τους φίλους. Μα… θα αναρωτηθείτε, ευφορία μέσα σε κατάσταση εθνικής απαισιοδοξίας και προβληματισμού; Ίσως στην απάντηση να βρίσκονται τα «μυστικά» που αποτρέπουν την απαισιοδοξία να γίνει μόνιμο κοινωνικό χαρακτηριστικό και τον προβληματισμό να μετατρέπεται σε γόνιμη και δημιουργική διαδικασία ιδεών και πράξεων.
Παρ’ ότι ο ΣΦΑ αποτελεί ένα μέσο έκφρασης συγκεκριμένης ομάδας εκπαιδευτικών, των φιλολόγων, στα 35 χρόνια πορείας κατάφερε να εκφράζει και να εντάσσει στις δράσεις του τον γενικότερο προβληματισμό των εκπαιδευτικών αλλά και της αργολικής κοινωνίας, καθώς κατάφερε να οργανώσει έναν χώρο έκφρασης στον οποίο συμμετέχουν όχι μόνο εκπαιδευτικοί αλλά όλο και περισσότεροι πολίτες. Από την άποψη αυτή, η πολυπληθέστερη εκπαιδευτική επαγγελματική κατηγορία των φιλολόγων, κατάφερε να δώσει στην εκπαίδευση την ευρύτητα στην οποία θεωρητικά αναφερόμαστε και διεκδικούμε. Πώς έγινε αυτό;
Από τη μια ο ΣΦΑ συμμετείχε μέχρι σήμερα σε όλες τις αναζητήσεις για τα εκπαιδευτικά ζητήματα και ιδιαίτερα εκείνα που θεωρούνται αιχμής όπως η ιστορία και η γλώσσα. Ο ΣΦΑ πήρε συγκεκριμένες θέσεις, ενημέρωσε την εκπαιδευτική κοινότητα και τις τοπικές κοινωνίες και πρόσθεσε τη φωνή του σ’εκείνη που ακούγεται σε εθνικό επίπεδο. Πρόσφατα, με αφορμή τα «νέα προγράμματα σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας», ο ΣΦΑ παρουσίασε ένα τεκμηριωμένο κείμενο θέσεων με το οποίο αντιδρούσε στις λογικές στις οποίες εδράζονται τα νέα προγράμματα σπουδών, θέτοντας στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας του τον πλούτο του ελληνικού παραδείγματος (ιστορία και γλώσσα): «Ποιος όμως είναι ο ορισμός της «πλουραλιστικής» εθνικής ταυτότητας, ποιο είναι το ιστορικό παράδειγμα μιας τέτοιας ταυτότητας και γιατί δεν αρκεί η εξοικείωση των μαθητών με τα στοιχεία της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, η οποία πάντοτε υπήρξε ανοιχτή σε ξένες επιδράσεις σε μία γόνιμη αλληλεπίδραση;». Βεβαίως, υπάρχει και ο τεκμηριωμένος αντίλογος για τα θέματα αυτά, όπως και για τα ζητήματα γλώσσας ή άλλων μαθημάτων (Λατινικά…). Πολλές φορές όμως ο ΣΦΑ, όπως και η ΠΕΦ (Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων) χαρακτηρίστηκαν «συντηρητικοί» για τις θέσεις τους αυτές, γεγονός που καθιστά αδύναμες τις προσπάθειες ενός διαλόγου. Αλλά το πρόβλημα αυτό είναι δυστυχώς χαρακτηριστικό της γενικότερης ελληνικής παθογένειας.
Παράλληλα με τις θέσεις για τα εκπαιδευτικά ζητήματα, ο ΣΦΑ άνοιξε έναν σημαντικό δίαυλο επικοινωνίας με τους δημιουργούς των Γραμμάτων και της επιστημονικής έρευνας. Δεκάδες είναι οι παρουσιάσεις και εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχει ή διοργανώνει για λογοτεχνικές, ιστορικές και επιστημονικές εκδόσεις, ενώ τα τελευταία χρόνια – με τις προεδρίες των Βασ. Τσιλιμίγκρα, Άννα Μπουλμέτη, Νικ. Μπουμπάρη και εξαιρετικούς φιλολόγους μέλη στα Δ.Σ. – πραγματοποιεί με επιτυχία ένα νέο άνοιγμα που στοχεύει από τη μια σε σημαντικά αλλά εξειδικευμένα επιστημονικά θέματα διοργανώνοντας ημερίδες και συνέδρια και από την άλλη σε μια επίσης σημαντική προσπάθεια «δημόσιας επιμόρφωσης», με τη διοργάνωση μαθημάτων Ιστορίας για το ευρύ κοινό, κ.ά. Χρειάζεται ίσως να υπενθυμίσω πως η σημασία αυτών των δράσεων ξεπερνά τα όρια της Αργολίδας καθώς η ποιότητα περιεχομένου και προσώπων που τις στηρίζουν είναι σημαντικότατες για τις αργολικές τοπικές κοινωνίες και καινοτόμες για την εξυπηρέτηση τόσο της επιστημονικής έρευνας όσο και της δημόσιας επιμορφωτικής ανάγκης που καταδείχτηκε με τα πολυήμερα σεμινάρια ιστορίας της κ. Μαρίας Ευθυμίου και με πολλές άλλες παρουσιάσεις σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος. Είναι απολύτως ενδεικτικός και εξίσου σημαντικός ο αριθμός των συνεδρίων της τελευταίας τριετίας με θεματολογία που προσέλκυσε γνωστούς πανεπιστημιακούς και νέους επιστήμονες (Διχασμός, ρόλος του στρατού στην πολιτική ζωή, Θεοτοκάς,…) και προσέφερε στο αργολικό κοινό εκτός από τις ερευνητικές παρουσιάσεις, εξαιρετικούς διαλόγους μερικοί από τους οποίους είχαν ακόμη και την δημιουργική ένταση της διαφωνίας. Έτσι, δεν θα παραλείψω να αναφέρω τη μοναδική δυναμικότητα που είχε ο διάλογος ανάμεσα σε επιφανείς εκπροσώπους της πανεπιστημιακής κοινότητας (Ευ. Χατζηβασιλείου, Θ. Βερέμης, Στ. Καλύβας, Ν. Αλιβιζάτος), στο τέλος του συνεδρίου για το ρόλο του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αν όμως όλα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικές δράσεις ενός επιστημονικού συλλόγου όπως ο ΣΦΑ, υπάρχουν και άλλες περισσότερο διασκεδαστικές και χαρούμενες, που η οργάνωσή τους υποστηρίζει το κοινωνικό πρόσωπο του Συνδέσμου, ενισχύει τις σχέσεις μεταξύ των μελών και των τοπικών κοινωνιών και προστατεύει… τη χαρά και το γέλιο! Ο ΣΦΑ δεν ξέρει να μιλά μόνο για την επιστήμη και την εκπαίδευση, ξέρει να χορεύει, να τραγουδάει και να γλεντά διοργανώνοντας άλλου είδους συνέδρια με κρασί και τραγούδι. Ήρθε λοιπόν η ώρα κοπής της πίτας του που πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα (Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019) στο εστιατόριο “Ernesto” του Άργους και στην οποία οι απολογισμοί για τη χρονιά που έφυγε και οι ευχές για τη χρονιά που άρχισε θα γίνουν με χαρά και τραγούδι από τα μέλη και τους φίλους του ΣΦΑ: «τον χειμώνα ετούτο- άμα τον πηδήσαμε – γι’ άλλα 35 χρόνια – άιντε καθαρίσαμε».
