της Ελένης Πετσιώτη
Λίγες μέρες μετά την 3η Δεκέμβρη που έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με αναπηρία είδαμε μια πινακίδα που μόνο οργή προκάλεσε. Μια πινακίδα που δυσκολευτήκαμε να πιστέψουμε ότι δεν είναι προϊόν φώτοσοπ. Μνημείο θράσους, επονείδιστη, επαίσχυντη, προσβλητική για τα άτομα με αναπηρίες.
Στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, στη γέφυρα που προέκυψε μετά από την ανάπλαση… Μια πινακίδα που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την διέλευση αμαξιδίων από τη γέφυρα λόγω μεγάλης κλίσης.
Η κλίση της γέφυρας δυσκολεύει τη διέλευση όχι μόνο στα άτομα με αναπηρία αλλά και σε άλλες ομάδες ανθρώπων: Στους ηλικιωμένους που έχουν μειωμένες κινητικές δυνατότητες, στους γονείς με καρότσια. Πάνω στη γέφυρα περνάει και ένας, κατ’ ευφημισμόν, ποδηλατόδρομος λίγων μέτρων. Επικίνδυνη είναι η κλίση της και για τα μικρά παιδιά που ποδηλατούν δίχως επίβλεψη.
Οι γέφυρες ενώνουν. Αυτή εδώ κατά παγκόσμια πρωτοτυπία είναι μια γέφυρα που διχοτομεί, διχάζει, περιθωριοποιεί, αποκλείει.
Ο Δήμος Άργους μετά το θόρυβο που προκλήθηκε απάντησε δια του τύπου με ένα κείμενο αλαζονείας και θράσους αποποιούμενος τις ευθύνες.
Η αλήθεια όμως με την οποία ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι καθημερινά είναι ότι στην πόλη έχει νομιμοποιηθεί η ασυδοσία.
Η πινακίδα της ντροπής και του ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ είναι μόνο η κορωνίδα σε μια σειρά από αυθαιρεσίες που δυσκολεύουν την καθημερινότητα και είναι έως και επικίνδυνες για τη ζωή όλων των πολιτών και ιδιαιτέρως των ατόμων με αναπηρίες. Αυθαιρεσίες για τις οποίες έχει ευθύνη εκτός από το Δήμο και η τροχαία, η πολιτεία, το κράτος.
Πριν από λίγο καιρό νεοσυσταθείσα επιχείρηση είχε τοποθετήσει τραπεζοκαθίσμτα ακριβώς πάνω στην πρόσβαση των αναπήρων. Μετά από κατακραυγή τα αφαίρεσε αλλά γέμισε το πεζοδρόμιο στην εξώπορτα του καταστήματος και το απέναντι πεζοδρόμιο με τραπέζια και καρέκλες. Σημειωτέον ότι το απέναντι πεζοδρόμιο είναι έξω από δύο δημοτικά σχολεία και καθημερινά περνούν δεκάδες μαθητές. Άλλοτε στριμώχνονται ανάμεσα στα τραπέζια κι άλλοτε-συχνότερα- κατεβαίνουν στο δρόμο. Άλλη κραυγαλέα περίπτωση στον πεζόδρομο λίγα μέτρα από τη γέφυρα είναι και άλλο καφενείο που έχει τοποθετήσει τα νάιλον και τα πλαστικά πάνω ακριβώς στη διαγράμμιση για τα άτομα με προβλήματα όρασης.
Υπεύθυνοι για τη χορήγηση αδειών και για το χώρο που καταλαμβάνουν τα τραπεζοκαθίσματα εξασφαλίζοντας παράλληλα τη διέλευση των πεζών είναι ο Δήμος και η Αστυνομία. Υποχρεούνται δε να ελέγχουν αν τηρούνται οι όροι των αδειών.
Άλλο σύνηθες φαινόμενο, ειδικά των τελευταίων χρόνων με τη μείωση των θέσεων στάθμευσης, είναι η κατάληψη των πεζοδρομίων από αυτοκίνητα. Εκατοντάδες αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια. Εδώ μιλάμε για εξ ολοκλήρου αποκλεισμό όχι μόνο των αναπήρων αλλά και των αρτιμελών. Τροχαία και δημοτική αστυνομία καθημερινά περνούν δίπλα από τα παρανόμως σταθμευμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια αλλά πια είναι τόσο σύνηθες το φαινόμενο που θεωρείται κανονικότητα. Ο περίεργος, ο αφύσικος, ο αλλόκοτος είναι ο πεζός…
Τα πεζοδρόμια και η κατάληψη τους από αυτοκίνητα, προϊόντα των εμπόρων, περίπτερα αφορά το Δήμο. Η παρακώλυση της ελεύθερης χρήσης και προσπέλασης των πεζοδρομίων μέσα στον οικιστικό ιστό αφορά το Δήμο. Η τροχαία είναι υπεύθυνη να ελέγχει, να βεβαιώσει την παράνομη στάθμευση, να κόψει κλήση.
Σε μια πολιτεία ευνομούμενη θα έπρεπε ο Δήμος να ελέγχει τα καταστήματα. Ο, οποιοσδήποτε, επιχειρηματίας να μαζέψει τα τραπεζοκαθίσμτα, να πληρώσει πρόστιμο, να του κλείσουν το μαγαζί αν δε συμμορφώνεται με τις συστάσεις. Η τροχαία θα έπρεπε να ελέγχει, να κόβει κλήσεις, να αφαιρεί πινακίδες.
Θα έπρεπε οι υπεύθυνοι (δήμαρχοι, δημοτικοί και κρατικοί λειτουργοί ) να έχουν κυρώσεις εφόσον διαπιστωθεί αμέλεια στην άσκηση των καθηκόντων τους.
Αντ’ αυτού η δημοτική αρχή σύρει για μια ακόμα φορά την κοινωνία της πόλης στο διχασμό μιλώντας για αντιπολιτευτική στάση. Η στάση δεν είναι αντιπολιτευτική. Είναι αυτονόητα ανθρώπινη. Γιατί πάνω από τη γέφυρα και τη διαβόητη ανάπλαση των εκατομμυρίων και των μάταιων και ανόητων προσδοκιών είναι απάνθρωπο να φράζουν το δρόμο στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
