Φωτογραφίες: Στάθης Χριστόπουλος
Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι ο τραγουδοποιός που όχι μόνο στη δισκογραφία του αλλά και στις εμφανίσεις του επί σκηνής προσφέρει στο ακροατήριο ανάμεικτα συναισθήματα. Η νοσταλγία και ο προβληματισμός εναλλάσσονται με το γέλιο…
Για μια ακόμη φορά, κατάφερε να συγκινήσει αλλά και να ξεσηκώσει τους εκατοντάδες θεατές που βρέθηκαν τη νύχτα της Κυριακής στο προαύλιο του «Φουγάρου» στο Ναύπλιο, θυμίζοντάς τους τα τραγούδια του αλλά και ερμηνεύοντας κορυφαίους Έλληνες συνθέτες.
Δίπλα του στη σκηνή μια εξαιρετική μπάντα (Κ. Χριστοδούλου -πλήκτρα, Σ. Ντούβας – ντραμς, Θ. Κότσυφας – κιθάρες, S. Yoel – μπάσο) και η Νεφέλη Φασούλη. Η νεαρή τραγουδίστρια, με καταγωγή από το Ξηροπήγαδο, καταχειροκροτήθηκε όταν τραγούδησε τη «Μισιρλού» και «Όταν σου χορεύω», δείχνοντας ότι μπορεί να κάνει μεγάλη πορεία ως ερμηνεύτρια.
Από την πρώτη στιγμή ο Δεληβοριάς, κέρδισε το κοινό που με παλαμάκια τραγουδούσε μαζί του για το «σκύλο στο Κολωνάκι», για «Εκείνη», για «Αυτή που περνάει» («…ομορφαίνεις τα στενά της Αργολίδος» όπως είπε παραποιώντας τον στίχο…). Ταξίδεψε στην Καλλιθέα των παιδικών του χρόνων, στα 80s, θυμήθηκε τους παιδικούς του έρωτες και την οικογένειά του (φυσικά δεν παρέλειψε να πει και για τον «Φώτη»), αλλά τα τελευταία χρόνια με καμάρι προσθέτει και τα τραγούδια που έχει γράψει για την κόρη του.
Όπως πάντα, έκανε βόλτες ανάμεσα στο κοινό τραγουδώντας για τη γυναίκα του φίλου του του Πατώκου, και έφτασε στο σημείο, θέλοντας να …αποδείξει ότι έχει φανατικό κοινό, να ζητήσει από τις ακροάτριες να βγάλουν και να του προσφέρουν το …σουτιέν τους. Τελικά τα κατάφερε. Έφυγε με λάφυρο από τη συναυλία…
Αυτοσαρκαστικός από την αρχή ως το τέλος της μουσικής παράστασης, έδειξε πως παρόλο που δεν είναι πια ο έφηβος που πρωτογνωρίσαμε από τον Χατζιδάκι αλλά πλέον έχει φτάσει στα 45, δεν έχει χάσει στο παραμικρό το νεανικό του ενθουσιασμό και το χιούμορ του. Αυτό που μας πρόσφερε τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του.
Μέχρι και το νέο του …ισπανόφωνο τραγούδι παρουσίασε θέλοντας να δείξει ότι μπορεί να κάνει διεθνή καριέρα. Και έβαλε μέσα σε αυτό όσες ισπανικές λέξεις γνώριζε (ποδοσφαιριστών, σκηνοθετών κλπ).
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην τραγωδία των πυρκαγιών στην ανατολική Αττική, στις περιοχές που έζησε τα παιδικά του καλοκαίρια, και αφιέρωσε καταχειροκροτούμενος τον «Ξένο» στους μετανάστες που και εκείνοι έσπευσαν να βοηθήσουν τους πληγέντες…
Στο τέλος. ανέβηκε στη σκηνή μόνος, με την κιθάρα του και τραγούδησε Μάνο («Ο γλάρος»), Μίκη («Του μικρού βοριά»), Μάρκο («Τα ματόκλαδά σου λάμπουν»). Δίνοντας τον πρώτο λόγο στο ακροατήριο και κάνοντας τη δεύτερη φωνή στο «Ζεϊμπέκικο» του Νιόνιου, τραγούδησαν όλοι μαζί «Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα»…
Γ.Ν.
