Η φωτογραφία προέρχεται από ανάλογη εκδήλωση στο Σχηματάρι
Ήταν Νοέμβριος του 1926 και η παρατεταμένη ανομβρία είχε προκαλέσει προβλήματα στην αγροτική παραγωγή του αργολικού κάμπου. Οι αγρότες έβλεπαν τη σοδειά τους να καταστρέφεται… Σε πολλά χωριά αποφάσισαν να κάνουν παρακλητικές λιτανείες μήπως και γίνει το θαύμα. Στο Κουτσοπόδι, η λιτανεία προγραμματίστηκε για την Τετάρτη 17 Νοεμβρίου.
Σχεδόν ολόκληρο το χωριό μαζεύτηκε στην εκκλησία και στο προαύλιο έγινε η πρώτη δέηση. Όλοι τους έπεσαν γονυπετείς. Οι άντρες, οι οποίοι είχαν εκείνη την εποχή ως απαραίτητο αξεσουάρ τους το καπέλο, το έβγαλαν ως ένδειξη σεβασμού.
Ενώ όλοι ήταν γονατιστοί και προσεύχονταν ή έκαναν ότι προσεύχονταν για να βρέξει επιτέλους, κάποιοι ένιωσαν στις ασκεπείς κεφαλές τους ελαφριά χτυπήματα. Όχι, δεν ήταν χοντρές σταγόνες βροχής, ήταν πετραδάκια που τους πετούσαν κάποιοι συγχωριανοί τους.
Εκείνοι φυσικά δεν μπορούσαν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια και μερικοί από αυτούς ανταπέδωσαν. Βροχή οι πέτρες…
Στη συνέχεια, αφού σηκώθηκαν όρθιοι άρχισε και μαγκουροπόλεμος (δυστυχώς δεν έπεσαν… καρεκλοπόδαρα). Κάποιοι πιάστηκαν στα χέρια, ενώ ακούστηκαν και αναφορές για τα Θεία (που σίγουρα δεν ανήκαν στο … επίσημο πρόγραμμα της λιτανείας). Ο παπάς αναγκάστηκε να διακόψει.
Μετά από περίπου 10 ημέρες μαύρα σύννεφα φάνηκαν στον αργολικό ουρανό και ευτυχώς έφεραν νερό και όχι πετραδάκια.
Γ. Νικολόπουλος
