Επιστολή – άρθρο αναγνώστη
Με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα φιλοζωικών συλλόγων στην προσπάθεια εύρεσης φιλοξενίας αδέσποτων σκυλιών νομίζω ότι πράττω σωστά αφού επιλέγω να τονίσω δημόσια μερικά πράγματα τα οποία θεωρώ σημαντικά.
Πρώτα από όλα το να ζητάει δημόσια ένας φιλοζωικός σύλλογος βοήθεια για την φιλοξενία ενός αδέσποτου σκυλιού δεν είναι κακό. Το αντίθετο μάλιστα, καλό είναι γιατί πρέπει και το κακόμοιρο το ζώο να βρει ένα σπίτι για να μην παραμείνει στον δρόμο.
Το κακό της όλης υπόθεσης είναι ότι πολλοί φιλοζωικοί σύλλογοι κάνουν ακριβώς και μόνο αυτό την ίδια στιγμή που στην περιοχή που δραστηριοποιούνται οι δήμοι στις εκάστοτε περιοχές δεν διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές, δηλαδή τα δημοτικά καταφύγια και τα δημοτικά κτηνιατρεία με αποτέλεσμα να μένουν τα ζώα στους δρόμους και οι φιλοζωικοί σύλλογοι να παρακαλάνε για φιλοξενία αντί να απαιτούν από τον εκάστοτε δήμο να εφαρμόσει τον νόμο και να δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές.
Τώρα θα μου πεις και τι λέει ο νόμος; Θα σου απαντήσω. Ο νόμος 4039/2012 όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο 4235/2014, στο άρθρο 9 Περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς παράγραφοι 1 & 2 αναφέρει τα εξής:
1. Οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Η αρμοδιότητα αυτή μπορεί να ασκείται και από συνδέσμους Δήμων, καθώς και από φιλoζωικές ενώσεις και σωματεία, αφού προηγηθεί σχετική έγγραφη συμφωνία μετον αρμόδιο Δήμο, ο οποίος έχει τη συνολική εποπτεία των αδέσποτων ζώων συντροφιάς εντός των διοικητικών του ορίων. Οι κατά τα ως άνω φιλοζωικές ενώσεις και σωματεία που εγκρίνονται από τον αρμόδιο Δήμο οφείλουν να διαθέτουν υποδομή, συνιστάμενη στην ύπαρξη κατάλληλων σχετικών εγκαταστάσεων ή οχημάτων μεταφοράς ζώων και ανθρώπινο δυναμικό με εμπειρία στο χειρισμό των ζώων.
Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καθορίζονται το είδος και ο αριθμός των εγκαταστάσεων και των οχημάτων, καθώς και η εμπειρία του ανθρώπινου δυναμικού, που πρέπει να διαθέτουν οι φιλοζωικές ενώσεις και τα σωματεία, για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτής της παραγράφου.
2. Για τον παραπάνω σκοπό κάθε Δήμος ή όμοροι ή συνεργαζόμενοι Δήμοι ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς επιτρεπομένης της συνεργασίας με ενδιαφερόμενα φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις ή και εθελοντές φιλόζωους σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την Περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους. Στους Δήμους είναι δυνατόν να παρέχεται και οικονομική ενίσχυση από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς για τη δημιουργία και λειτουργία καταφυγίων. Τα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς αποτελούν χώρους προσωρινής παραμονής και περίθαλψης και η ίδρυση και λειτουργία τους διέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις για τα ενδιαιτήματα ζώων του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978. Ο έλεγχος τήρησης των όρων λειτουργίας τους ασκείται από την αρμόδια Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας, σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 604/1977. Τα προβλεπόμενα από την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου διοικητικά πρόστιμα καθορίζονται από 1.000 έως 10.000 ευρώ. Υπό την εποπτεία των Δήμων, μπορούν να ιδρυθούν και να λειτουργούν καταφύγια ή και κτηνιατρεία αδέσποτων ζώων συντροφιάς και από φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις, που διαθέτουν το κατάλληλο κτηνιατρικό προσωπικό, τουλάχιστον έναν κτηνίατρο ανά 50 ζώα, την τεχνική υποδομή, τις εγκαταστάσεις και τον αναγκαίο εξοπλισμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978, όπως ισχύουν.
Όπως βλέπετε λοιπόν ο νόμος επιβάλλει να έχουν οι δήμοι τις απαραίτητες υποδομές για την περισυλλογή και την διαχείριση των αδέσποτων ζώων.
Επομένως λοιπόν οι φιλοζωικοί σύλλογοι αντί να παρακαλάνε και πολλές φορές επί ματαίω να βρεθεί φιλοξενία για ένα αδέσποτο σκυλάκι ας φροντίσουν να απαιτήσουν από τους δήμους των περιοχών στις οποίες δραστηριοποιούνται οι φιλοζωικοί σύλλογοι για να λυθεί μία και καλή το πρόβλημα της φιλοξενίας αλλά και της θεραπείας ενός αδέσποτου και άρρωστου σκυλιού που όσο τριγυρνάει στους δρόμους αποτελεί κίνδυνο για κάθε περαστικό διότι υπάρχουν και μεταδοτικές ασθένειες από τον σκύλο στον άνθρωπο λίγες ευτυχώς αλλά επικίνδυνες. Επιπλέον όσο το σκυλί παραμένει στον δρόμο, θα ψάχνει προφανώς για φαγητό και νερό και θα γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό για να επιβιώσει. Επίσης το ίδιο το σκυλί όσο παραμένει στον δρόμο θα διατρέχει κίνδυνο από τα διερχόμενα οχήματα με συνέπεια από τον τραυματισμό μου έως και τον θάνατό του, καθώς επίσης και από κακεντρεχείς και κακοπροαίρετους ανθρώπους που μπορεί να του ρίξουν φόλα με αποτέλεσμα την δηλητηρίαση του και προφανώς την εξόντωσή του.
Πρέπει λοιπόν οι φιλοζωικοί σύλλογοι να δίνουν την μάχη τους από δύο μεριές. Η πρώτη είναι η άμεση εφαρμογή του νόμου από τους δήμους και η άμεση δημιουργία των απαραίτητων υποδομών για την περισυλλογή και την φιλοξενία των αδέσποτων ζώων και η δεύτερη μεριά που είναι η εύρεση φιλοξενίας των αδέσποτων ζώων μέχρις ότου όμως ο εκάστοτε δήμος αποκτήσει τις κατάλληλες υποδομές για την φροντίδα και την περίθαλψη αλλά και την φιλοξενία των αδέσποτων ζώων.
