Μήγαρις έχω άλλο στο νου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα Δ. Σολωμός
Όλβιος όστις της ιστορίης έσχε μάθησιν Ευριπίδης
Το ανοιχτό πρόβλημα για το όνομα του κράτους των Σκοπίων, της FYROM, (της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας) που σέρνεται εδώ και είκοσι πέντε χρόνια και έχει γίνει αποδεκτό ως Macedonia (Μακεδονία) για περισσότερες από 140 χώρες, φαίνεται ότι οδεύει προς οριστική εξεύρεση λύσης. Ο διάλογος μεταξύ της Ελληνικής πλευράς και της FYROM γίνεται σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών των δύο χωρών, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με την διαιτησία Νίμιτς, αλλά και με τις ισχυρές πιέσεις ισχυρών παραγόντων της Διεθνούς Κοινότητας.
Οι ραγδαίες καθοριστικής σημασίας εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και οι πολεμικές συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και τα συμφέροντα που παίζονται στα Βαλκάνια επιβάλλουν τη λύση επί τάπητος, αλλά και μια ευκαιρία για τη χώρα μας να κερδίσει το χαμένο έδαφος, που οφείλεται και σε σοβαρά σφάλματα της Ελληνικής εξωτερικής και μικροπολιτικής πολιτικής, και να επανορθώσει κατά το δυνατόν χρόνια σφάλματα, παραλείψεις και εσφαλμένους χειρισμούς.
Αλλά ας δούμε το σύνθετο άλυτο αυτό πρόβλημα στα βόρεια σύνορά μας ρεαλιστικά μέσα στην ιστορική πραγματικότητα με γνώση και αντικειμενική κατά το δυνατόν κρίση στο υπό ανακατάταξη διεθνές περιβάλλον.
Το Μακεδονικό πρόβλημα το γνωρίζουμε καλά εδώ και πολλά χρόνια, όταν ως τεταρτοετής φοιτητής στο Αθήνησι Πανεμιστήμιο, όταν παρουσιάσαμε την Αρχαία Μακεδονική διάλεκτο στο μάθημα της γλωσσολογίας.
Το μακεδονικό είναι ένα σύνθετο χρόνιο πολιτικό πρόβλημα, που έχει την αφετηρία του στην δημιουργία των εθνικών κρατών των Βαλκανίων, τα οποία είναι αποτέλεσμα του Διαφωτισμού και ήλθε στο προσκήνιο προς το τέλος του 19ου αρχές 20ου αιώνα με τη δημιουργία της εθνικής συνείδησης των λαών και του σκληρού ανταγωνισμού γειτονικών κρατών, Βουλγαρίας, Ελλάδος και Σερβίας.
Η προπαγάνδα που άρχισε σε θεωρητικό επίπεδο από την τότε μεγάλη Βουλγαρία, που υποστήριζε ότι οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες, ξεφούσκωσε έγκαιρα με επιστημονικά επιχειρήματα Ελλήνων αλλά και Ευρωπαίων επιστημόνων γλωσσολόγων. Το πρόβλημα αυτό όμως απέναντι στην τότε μεγάλη Βουλγαρία λύθηκε ευνοϊκά υπέρ της Ελλάδος κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912 – 13) από τον μεγάλο οραματιστή φιλελεύθερο πολιτικό Ελ. Βενιζέλο με αποτέλεσμα το 52% της Μακεδονίας να περιέλθει στην Ελληνική Επικράτεια και έκλεισε την πόρτα στη Βουλγαρία στο Αιγαίο. Ωστόσο στην ύπαιθρο της Μακεδονίας ελληνόφωνοι υπήρχαν μόνο στην κατώτερη ζώνη της Μακεδονίας και βορειότερα μόνο στα αστικά κέντρα Μοναστήρι κλπ. Στη μεσαία και στη βόρεια ζώνη της Μακεδονίας, δηλαδή στο μεγαλύτερο τμήμα της στην ύπαιθρο χώρα κυριαρχούσαν οι σλαβόφωνοι.
Η Μακεδονία της Ελληνικής Επικράτειας εξελληνίστηκε πλήρως, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, τελικά με τους ευφυείς χειρισμούς του Βενιζέλου, με τους Έλληνες πρόσφυγες και την ανταλλαγή των πληθυσμών στη δεκαετία 1924 – 1930 και την εγκατάστασή τους κυρίως στη Μακεδονία, πρόταση που έκανε στο Βενιζέλο ο φίλος του Μποδοσάκης.
Αμέσως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ήττα της Βουλγαρίας και τη δημιουργία της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας υπό τον Κροάτη Τίτο και τον εθνοκτόνο ελληνικό εμφύλιο από τους ανεκδιήγητους νοσταλγούς του Σταλινισμού, τη σκυτάλη πήρε η Γιουγκοσλαβία για την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους όλης της Μακεδονίας. Τα σχέδια της αμφίρροπης πολιτικής του Τίτο δεν ευοδώθηκαν για τη δημιουργία της «Μακεδονίας του Αιγαίου» αλλά πέτυχε να αποκόψει το δυτικό τμήμα της Βουλγαρίας, την περιοχή των Σκοπίων, θετικό κατ’ αρχήν για την ελληνική πλευρά, και με την ανοχή των Αμερικανών και την αδράνεια της ελληνικής πλευράς, κατάφερε να δημιουργήσει την επαρχία της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, γνωστής διεθνώς ως Macedonia, ενώ στην πατρίδα μας αποκαλούσαμε από το 1950 ως το 1990 την Ελληνική Μακεδονία ως Βόρεια Ελλάδα, αλοίφοντας βούτυρο στο ψωμί του Τίτο και αφήνοντας τους Σκοπιανούς να παίζουν μπάλα μόνοι τους στο διεθνές γήπεδο της πολιτικής.
Επίσης ο Τίτο για να αποβουλγαροποιήσει την γιουγκοσλαβική Μακεδονία, δημιούργησε νέα πλαστή σλαβική γλώσσα και άλλαξε υποχρεωτικά επίθετα και ονόματα των κατοίκων και των 30.000 Ελλήνων προσφύγων που κατέφυγαν στα Σκόπια και αποτελούν ακόμα την φαρμακερή ουρά του εμφυλίου πολέμου. Η ελληνική πολιτική στη δεκαετία του 1950 και εξής ως το 1990 ακολουθούσε την τακτική της στρουθοκαμήλου διακηρύσσοντας περί δήθεν ανύπαρκτου Μακεδονικού προβλήματος.
Ο μόνος που ασχολήθηκε επιστημονικά με το πρόβλημα ήταν ο κορυφαίος γλωσσολόγος στο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης Νικ. Ανδριώτης, δημοκράτης και πατριώτης από την Ίμβρο, που επεσήμανε έγκαιρα από το 1955, την ύπουλη, διαβολική τακτική της αποκαλούμενης νέας Σλαβικής γλώσσας ως Μακεδονική γλώσσα, που υιοθέτησε ο Τίτο. Η Ελλάδα συνέχισε την στρουθοκαμιλική πολιτική περί ανύπαρκτου Μακεδονικού προβλήματος και το 1977 στην επιτροπή του Ο.Η.Ε. επί Κων/νου Καραμανλή σιγοντάρισε τον Τίτο και διά του υπουργού εξωτερικών Μπίτσιου, αναγνώρισε επίσημα την αναγραφή της γλώσσας των Σκοπίων στο λατινικό αλφάβητο, ως Μακεδονική γλώσσα, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή της.
Η προπαγάνδα των Σκοπίων είχε λυμένα πλέον τα χέρια της να διατυμπανίζει, per terram per marem, το κράτος της σλαβικής Μακεδονίας ως Macedonia. Με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και την επικείμενη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, η πατρίδα μας έπεσε ως θύμα στη φάκα της στροθοκαμηλικής της πολιτικής.
Η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη – με το νέο και άπειρο για τα Βαλκάνια υπουργό εξωτερικών Α. Σαμαρά, δεν έλαβε έγκαιρα κανένα μέτρο για το όνομα του νέου υποψήφιου ανεξάρτητου κράτους της πριν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και συναίνεσε άνευ όρων – χωρίς να θέσει κανένα πρόβλημα σιγοντάροντας τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γκένσερ στο αίτημα της χώρας του για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτησία της Κροατίας.
Μετά τις χρόνιες παραλείψεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ο διάλογος με τα Σκόπια, που αναγνωρίστηκε από τον Ο.Η.Ε. ως FYROM – πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας-, αναγνωρίστηκε από 140 χώρες περίπου ως Μακεδονία! Η προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη για λύση και έντιμο συμβιβασμό ναυάγησε για μικροκομματικούς και εθνικιστικούς λόγους περί Ελληνικής Μακεδονίας και της φαγωμάρας των πολιτικών κομμάτων και χάθηκε η ευκαιρία. Η ενδιάμεση συμφωνία στη συνέχεια επί Α. Παπανδρέου – συνέχισε ως FYROM μέχρι σήμερα.
Επί Κώστα Καραμανλή για την είσοδο της FYROM στο ΝΑΤΟ με βάση την ενδιάμεση συμφωνία η ελληνική κυβέρνηση έβαλε ως όρο για το νέο αποδεκτό όνομα της FYROM επιζητώντας να προστεθεί μόνο ένας γεωγραφικός προσδιορισμός στο όνομα Macedonia – Μακεδονία για όλες τις χρήσεις. Την άποψη αυτή εκτός από τη Νέα Δημοκρατία υποστήριξε στη συνέχεια και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου – Ευαγ. Βενιζέλου με αποδεκτό το όνομα Μακεδονία – Macedonia!
Ωστόσο στην παρούσα φάση συζήτησης από τον ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη έχει συμφωνηθεί το νέο όνομα της FYROM να αναγράφεται erga omnes, για όλες τις χρήσεις, διεθνώς αμετάφραστο και μόνο στη σλαβική γλώσσα των Σκοπίων, με γεωγραφικό προσδιορισμό επικρατέστερο το Severna (Βόρεια) Makedonija (Μακεντονίγια) και όχι την καθιερωμένη ελληνική λέξη Μακεδονία – Macedonia και η εθνότητα θα αναφέρεται επίσης στα σλαβικά ως Makedonski (Μακεντόνσκι).
Πρόκειται για μια ευφυή εξ΄ αρχής πρόταση από ελληνικής πλευράς με την αναγραφή του ονόματος της γείτονος μόνο στη γλώσσα τους τη Σλαβική Severna Makedonija – και δεν θα αναγράφεται πουθενά το όνομα της ως Macedonia (Μακεδονία) ούτε στο εσωτερικό και ούτε στο εξωτερικό η λέξη Macedonia όπως έχει αναγνωριστεί σήμερα σε περισσότερες από 140 χώρες.
Πρόκειται για ευφυή γλωσσική πρόταση για όσους γνωρίζουν από γλώσσα. Όλες αυτές οι χώρες, ο ΟΗΕ και η FYROM μετά από την υποχρεωτική αλλαγή στο σύνταγμά τους που θα αναγράφεται πλέον με το νέο και μόνο σλαβικό επίσημο πλέον όνομά της Severna Makedonija. Γιατί οι συνήθως «αδαείς» πολιτικοί μας δεν γνωρίζουν ότι «η γλώσσα είναι το σπίτι του κάθε Έθνους». Την επιτυχία αυτή την χρεώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι λοιπόν η γείτων χώρα ως ανεξάρτητο κράτος με τους αλυτρωτισμούς της εδώ και 25 χρόνια και τις αγαλματικές αρχαιοπληκτικές μεγαλοϊδεατικές ιδεοληψίες του υπόδικου Γκρουέφσκι θα επιστρέψει στον Ο.Η.Ε. με το σλαβικό όνομα στη σλάβικη γλώσσα του σπιτιού τους που κατασκεύασε ο Τίτο με καθαρή σλαβική ταυτότητα. Και σ’ όλα τα κράτη του κόσμου θα αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα πλέον ότι πρόκειται για σλαβική χώρα και όχι για την Ελληνική Μακεδονία. Το μεγάλο σαφάρι του Τίτο για την αρχαία Μακεδονία και τη Μακεδονία του Αιγαίου τελείωσε. Η καλύτερη εφικτή λύση μέσα από ιστορικές συγκυρίες και τις χρόνιες εγκληματικές παραλείψεις και τα σφάλματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που έχει ήδη από το 1977 αναγνωρίσει τη γλώσσα τους ως Μακεδονική! επί Κων/νου Καραμανλή! και του υπουργού εξωτερικών Μπίτσιου!
Όπως μου είπε πρόσφατα σε τηλεφωνική επικοινωνία κορυφαίος Έλληνας αρχαιολόγος που εργάζεται στη Μακεδονία η ιδανικότερη λύση για την ελληνική πλευρά θα ήταν το όνομα «Nova Makedonija», την οποία αποδέχονταν οι Σκοπιανοί ευχαρίστως το 1993 επί Κων/νου Μητσοτάκη – Αντ. Σαμαρά αλλά η ψευδοεθνικιστική πολιτική που έθετε ως προτεραιότητα το μικροκομματικό πολιτικό κόστος και η εσωτερική ρήξη της τότε Κυβέρνησης, απώλεσαν οριστικά την ευκαιρία η ελληνική πλευρά να κερδίσει την καλύτερη εφικτή λύση από το 1993. Αυτό το μικροπολιτικό κόστος και ο εγκαθιδρυμένος άκρατος λαϊκισμός, το πρώτο στάδιο του φασισμού, που εγκαταστάθηκε για τα καλά στη χώρα επί πασοκοκρατίας και η χρόνια κρατούσα αναξιοκρατία υπερχρέωσαν τη χώρα και τα δύο μεγάλα κόμματα την καταβαράθρωσαν τα δύο μεγάλα κόμματα – στα μνημόνια της υποτέλειας. Αλλά τα λάθη των πολιτικών κομμάτων πληρώθηκαν και θα πληρώνονται και από τις επόμενες γενεές από τον ελληνικό λαό.
Είναι θλιβερό και υποτιμάει τη στοιχειώδη λογική των πολιτών που θεμελίωσε ο Αριστοτέλης, η μείζων αντιπολίτευση να μην αναφέρει ξεκάθαρα την επίσημη πάγια θέση του κόμματος της Ν.Δ. εδώ και 25 χρόνια, που είναι ο όρος Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Ενώ ισχυρίζονται στα κανάλια εκ του ασφαλούς οι κ.κ. Δένδιας και Κουμουτσάκος, υποτιμώντας την νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών, ως δήθεν εφικτή λύση την εξεύρεση ονόματος χωρίς το όνομα Μακεδονία, που το έχουν ήδη υπογράψει στο Βουκουρέστι.
Εδώ μπορείτε «να οργίζεστε» ή να γελάτε όσο θέλετε «χωρίς να αμαρτάνετε!». Η ιστορία που δυστυχώς κακοποιείται σήμερα και στα σχολεία μας, όσους την διαστρεβλώνουν τους εκδικείται αμείλικτα και ο καθένας θα λάβει τηυ θέση που του αξίζει.
Υ.Γ. Όσοι τυχόν γνωρίζουν επί της ουσίας το Μακεδονικό ας εκφράσουν αντικειμενικά τις απόψεις τους για να γίνει διάλογος – διότι η αποσιώπηση ή διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι άκρως επικίνδυνη για την πατρίδα μας και πιθανόν να μας οδηγήσει σε νέα δεινά. Η ιστορία άρχισε να γράφεται όταν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι στα παράλια της Μικράς Ασίας ανακάλυψαν τον διάλογο, που δυστυχώς απουσιάζει και έχει σχεδόν καταργηθεί στην πατρίδα μας από προκατασκευασμένους ξύλινους μονολόγους. Όποιος καταλαβαίνει… κατάλαβε…
*Ο Χρήστος Πιτερός είναι αρχαιολόγος, πτυχιούχος κλασικής φιλολογίας Ε.Κ.Π.Α. και Αρχαιολογίας και τέχνης Α.Π.Θ.
