του Βασίλη Νίκα
«…δεν ήσουν απροειδοποίητος, δεν διάβασες σωστά τα σημεία…»
Μέσα στη σκοτεινή ανορθολογική σύγκρουση της εποχής ο βίαιος λόγος κερδίζει τα πρωτεία.
Αναμόχλευσε το σκοτεινό κόσμο του θανάτου και έβγαλε στο προσκήνιο το αποτρόπαιο πρόσωπο.
Πολιτικοί ψευδοπροφήτες.
Ο βίαιος λόγος προαναγγέλλει τη βίαιη πράξη.
Γνωρίζαμε τον παροξυσμό του στο ναζιστικό φαινόμενο. Κάθε βίαιος λόγος έχει μια παραλληλία πολιτικής φιλοσοφίας με το ναζισμό και το φασισμό.
Η λέξη προδότης – εχθρός της πόλης τα περιέχει όλα!
Ό άλλος που δεν συμφωνεί μαζί μας, δεν είναι μαζί μας, είναι προδότης.
Ο προδότης είναι αυτός που από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης κατηγορείται ότι θέτει την ομάδα σε κίνδυνο.
Η τύχη του είναι η εξόντωση, η απομόνωση και γενικά η απαξίωση του ατόμου.
Ο προδότης από τα πρώτα χρόνια τοποθετείται στη θέση του ξένου. Του εκδιωκτέου ξένου. Δεν συνδέεται με την κοινότητα, δεν έχει θέση σε αυτήν. Εκδίωξη και απαξίωση. Αυτή είναι η μοίρα του.
Ο ολοκληρωτικός βίαιος λόγος αρνείται την πολιτική λειτουργία. Απορρίπτει το θεμελιώδες: η πολιτική είναι ο θεσμικός έλεγχος της βίας.
Και συνακόλουθα απορρίπτει τη δημοκρατική συνύπαρξη. Η δημοκρατία είναι μία δια-λογική κατάσταση. Δεν υπάρχει απόλυτη κυριαρχία, ούτε τελική λύση. Πάντα υπάρχει και θα υπάρχει ο άλλος.
Τον βίαιο λόγο, την πράξη της συμβολικής καταστολής και της συμβολικής εξόντωσης του αντιπάλου.
Και μετά υψώθηκε το βίαιο χέρι.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν άκουσε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν κατάλαβε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν έβλεπε την πόλη μας να διαλύεται και να φθίνει εμπορικά κ.α.
Σωστά έχει πει ο ποιητής:
«…δεν ήσουν απροειδοποίητος, δεν διάβασες σωστά τα σημεία…»
Δεν μίλησες όταν έπρεπε…. Δεν αντέδρασες …. Κάθισες αναπαυτικά στον καναπέ σου!
Δεν έβλεπες ότι τα κάθε είδους φασιστοειδή έχουν κάνει ορμητήριο τον Δήμο μας!
