Το φως, ο χρόνος , τ’ όνειρο κατά καιρούς σμίγουν σε σταυροδρόμια πανικού. Φυτρώνουν σε άδολα εδάφη αγωνιούν για την μακρόσυρτη διαδρομή του ήρωα που διακατέχεται από έναν έντονο οραματισμό. Από μικρό παιδί ήταν επιρρεπής στο «αφρώδες» φευγιό!
Συ(γγ)ραφή οραμάτων… Ορατών και αοράτων..! Ενδεδειγμένος τίτλος που κερδίζει την εμπιστοσύνη του. Το δυνατό αεράκι λες και διασαλεύει την σκέψη και οι ιδέες γίνονται σαΐτες χάρτινες. Πειθαρχημένο σμήνος που πετά πάνω από λησμονημένα ονειροδρόμια! Σμήνος που πετά πάνω από ανθρώπους βουτηγμένους στην προσφυγιά. Πρωταγωνιστές στ’ όραμα κομπάρσοι στην ζωή. Παρόντες στον μόχθο και στον πόνο, απόντες στο δια ταύτα της ζωής. Παρόντες σε μια αέναη γεωγραφία με θάλασσες, ποτάμια, και βουνά. Μα είναι βέβαιο πως το μεγαλύτερο βουνό το κουβαλούν μέσα τους.
Άνθρωποι βουτηγμένοι στην αναγκαστική φυγή. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι τους απόντες στο δια ταύτα της ζωής..! Αλήθεια, είναι κρίμα μια σταλιά κόσμος και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε ώστε να πρυτανεύσει η ειρήνη! Η ειρήνη μέσα μας, αλλά και έξω! Βαθιά στα οράματά μας, ορατά και αόρατα ν’ αποτελέσει συστατικό βασικό για την γόνιμη συνύπαρξη του ανθρώπινου είδους..! Κι ενώ ο νους μου σουλατσάρει σε αυτόν τον δαιδαλώδη προβληματισμό ένα αναπάντεχο γεγονός μου τραβά την προσοχή και σχεδόν μου «υφαρπάζει» το μολύβι από το χέρι. Σταματώ για λίγο κάνω τρόπο τινά ανακωχή ολίγων δευτερολέπτων στην π- λέξη..! Έξω ένας παρατεταμένος ήχος σειρήνας τεμαχίζει την ηρεμία της νύχτας, αυγαταίνει την ανησυχία μου, και αυτός είναι ο λόγος που τα επόμενα λεπτά με βρίσκουν στο μπαλκόνι. Όρθιος παρατηρώ την κόκκινη λυΣσαλέα κουκίδα, την βλέπω ν’ απομακρύνεται ώσπου ο ήχος της απαλαίνει βαθμιαία χάνεται και σωπαίνει εντελώς. Μια ευχή κατρακυλά: «όλα να πάνε καλ ..» και διάφοροι συνειρμοί περιτυλίγουν τους συλλογισμούς μου.
Βέβαια ο χαρακτηριστικός ήχος –σε άλλη εκδοχή– σειρήνας μας παραπέμπει και στην γωνιά της γης όπου συνάνθρωποι μας δυστυχώς βιώνουν εικόνες πνιγμένες στο ποδοβολητό του θανάτου. Στ’ απομεινάρια της φωτιάς, σε συντρίμμια βομβαρδισμού, στα παιχνίδια του οικονομικού πολέμου, στην λαίλαπα της απληστίας! Εικόνες καρποστάλ με μαυρόασπρο περιεχόμενο και υπότιτλους διόλου ευανάγνωστους από την αιθαλομίχλη των επιθέσεων!
Στο πρόσωπό μου εμφανή τα σημάδια θυμού και οργής , προσπαθώ ν’ απεμπλακώ και τραβώ γραμμές, δοκιμάζω σκίτσα ειρήνης, καρποστάλ χαράς. Επιστρέφω στην π-λέξη! Επιστρέφω στην συ(γγ)ραφή οραμάτων, ορατών και αοράτων!!!
…..κυρ….. σαμ….
