Η παρουσίαση του βιβλίου του Μιχάλη Κατσιμπάρδη στο Άργος

Φωτογραφία (από αριστερά):

Νίκος Μπουμπάρης, Λένα Γεωργακοπούλου, Σοφία Καψούρου, Μιχάλης Κατσιμπάρδης

To «Θέατρο Πρόταση» στο Άργος αποδείχθηκε μικρό για την παρουσίαση του βιβλίου «Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι» του Αργείτη στην καταγωγή φιλολόγου Μιχάλη Κατσιμπάρδη, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Δεν ήταν μόνο οι γνωστοί του που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση αλλά και πλήθος κόσμου που έχει ακούσει και διαβάσει θετικές κριτικές για το βιβλίο, το οποίο πανελλαδικά εντυπωσιάζει με τις πωλήσεις του. Ήδη, κυκλοφορεί η δεύτερη ανατύπωση παρόλο που, όπως είπε και ο επιμελητής της έκδοσης Γιάννης Φιλιππίδης («Άνεμος Εκδοτική») , «δεν είναι μια μυθοπλασία του φουστανιού».

Το βιβλίο αποτελεί μια μαρτυρία – ντοκουμέντο της ομηρίας του πατέρα του συγγραφέα, του δασκάλου Κώστα Κατσιμπάρδη, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας από τον Ιούλιο του 1944 μέχρι τον Απρίλιο του 1945.

17χρονο παιδί από το Λιόντι Νεμέας, μέλος της ΕΠΟΝ, με πατέρα στο ΕΑΜ, ο Κώστας Κατσιμπάρδης οδηγήθηκε αιχμάλωτος με τρένο, μαζί με άλλους πατριώτες, στη Γερμανία. (Στο βιβλίο αναφέρεται ως «Κωστής» αφού έτσι τον αποκαλούσαν τα δύο πιο αγαπημένα του πρόσωπα, η μητέρα και η σύζυγός του).

Ο συγγραφέας αναφέρεται τόσο στην παραμονή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας, όσο και στο πριν (τη σύλληψη από τους Γερμανούς και δύο Έλληνες συνεργάτες τους) και το μετά της παραμονής του. Εντυπωσιακές είναι οι περιγραφές του αποχωρισμού αλλά και του ανταμώματος με τη μητέρα του (τις οποίες διάβασε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου η ταλαντούχα Αργείτισσα ηθοποιός Σοφία Καψούρου).

Επιστρέφοντας στην πατρίδα ο Κώστας Κατσιμπάρδης όχι μόνο δεν είχε την υποδοχή ενός ήρωα αλλά αμέσως κλήθηκε από τη Χωροφυλακή και το κράτος στο οποίο επικράτησαν οι δωσίλογοι της Κατοχής, να δώσει εξηγήσεις για την αντιστασιακή δράση του πριν συλληφθεί! Στη συνέχεια συμμετείχε στον Εμφύλιο υπηρετώντας τη θητεία του στον Εθνικό Στρατό.

Η φιλόλογος Λένα Γεωργακοπούλου ανέφερε πως ο συγγραφέας αναδεικνύει μέσα από αυτήν τη ιστοριογραφική μυθοπλασία πολλά θέματα, όπως το φαινόμενο του δωσιλογισμού, το θέμα της αξιοπρέπειας σε ακραίες συνθήκες στέρησης και πείνας, το αυτονόητο καθήκον προς την πατρίδα, τη συγχώρεση προς τους κατακτητές, χωρίς ωστόσο να συγχέεται αυτό με τη λήθη. Ο πρόεδρος του συλλόγου φιλολόγων Αργολίδας Νίκος Μπουμπάρης διάβασε κείμενο του σχολικού συμβούλου φιλολόγων Δημήτρη Γιαννακόπουλου (δεν κατάφερε να παραστεί στην εκδήλωση) το οποίο αναφερόταν στο βιβλίο αλλά και το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο κινείται: «Με το βιβλίο του γιου του είναι σαν να μιλάει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής»…

Ο εκδότης Νίκος Τελλίδης τόνισε πως μέσα από τέτοια βιβλία οι άνθρωποι γνωρίζουν την Ιστορία σε μια εποχή που η παραχάραξή της είναι τεράστια, ενώ ο σκηνοθέτης της Πολιτιστικής Αργολικής Πρότασης Νικόλας Ταρατόρης επεσήμανε τη «λαχτάρα για Μνήμη».

O Μιχάλης Κατσιμπάρδης παρουσιάζει αυτό το βιβλίο 20 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του. Για το γράψιμο του έκανε επιτόπια έρευνα όχι μόνο σε μέρη της Ελλάδας όπου έδρασε ο πατέρας του (μιλώντας ακόμα και με ταγματασφαλίτες) αλλά έφτασε μέχρι και τα ερείπια του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Γερμανίας.

Ο Κώστας Κατσιμπάρδης αναφερόταν σπάνια στην οικογένειά του για την περίοδο κράτησης ενώ στο ευρύτερο περιβάλλον του αυτό το γεγονός ήταν άγνωστο. Δεν θα ήθελε να γίνει πρωταγωνιστής βιβλίου. Όμως το ατομικό πρέπει να γίνει συλλογικό. Το κίνητρο για ζωή που παρουσιάζεται στο βιβλίο από τη δράση του πρωταγωνιστή και των υπόλοιπων κρατούμενων και η ανάγκη για ιστορική μνήμη επέβαλαν την έκδοσή του. «Υπάρχουν πάρα πολλοί που έχουν κρατήσει στη μνήμη ότι μόνο οι Εβραίοι βρέθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης» ανέφερε ο Μιχάλης Κατσιμπάρδης.

Γ. Νικολόπουλος