Τα τελευταία χρόνια το βιογραφικό και το ιστορικό μυθιστόρημα αποτελούν δυο λογοτεχνικά είδη που σχεδόν κυριαρχούν στην ελληνική και τη διεθνή λογοτεχνία. Οι συγγραφείς καταφέρνουν να προσδώσουν στην περιγραφή μιας προσωπικής βιωμένης ιστορίας, διαστάσεις που ανακαλούν στο θυμικό των αναγνωστών τις δικές τους εμπειρίες και προκαλούν σκέψεις, δημιουργούν ερωτηματικά, παράγουν νοητικούς συσχετισμούς. Η ίδια η ανάγνωση είναι μια σημαντική εμπειρία.
Στο βιβλίο του Τζον το πρώτο ερέθισμα που δέχεται ο αναγνώστης είναι εκείνο του ονόματος. Ο Τζον (1945-2000) είναι εγγονός του μεγάλου μας ποιητή Αγγ. Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ. Παιδί, μεταξύ τεσσάρων παιδιών, του μοναχογιού τους Γλαύκου που ξεκινά στην Αμερική την αναζήτηση του ονείρου.
Η Ελένη Σικελιανός είναι παιδί, μεταξύ τεσσάρων παιδιών, του Τζον και καταγράφει τη ζωή του πατέρα της από τη στιγμή που αρχίζει να τον θυμάται, γύρω στα 1965, μέχρι τη στιγμή που τον χάνει, το 2000, από υπερβολική χρήση ηρωίνης.
Χρησιμοποιώντας γράμματα, φωτογραφίες, κείμενα και δημιουργώντας ένα οικογενειακό λεύκωμα, η Ε.Σικελιανός περιγράφει την τρικυμιώδη ζωή ενός ξεχωριστού ανθρώπου, του πατέρα της, με βαθιά συγκίνηση και αγάπη αλλά και με θυμό. Ευκαιριακά εργαζόμενος, φυσιολάτρης, ταλαντούχος μουσικός και για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του ναρκομανής, ο Τζον παρουσιάζεται ταυτόχρονα ως τραγική και χαρισματική μορφή.
Η Ελένη ανοίγει έναν διάλογο μαζί του, γιατί πέρα από το πένθος του έλλειψης του πατέρα, εκείνο που αναζητά ουσιαστικά είναι η διατήρηση της μνήμη του ακόμη και με την ανασύνθεση εικόνων που δεν βίωσε η ίδια. Τυχαίο; Καθόλου! Η Ελένη βρίσκεται στο αντίποδα της μποέμικης φυσιογνωμίας του πατέρα που δεν θέλησε ποτέ να εγκλωβιστεί σε σταθερότητες σχολικές, οικογενειακές, διαμονής ή άλλες.
Πολυβραβευμένη ποιήτρια και καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ (Κολοράντο), αναζητά το πρόσωπο του πατέρα που της έλειψε στην προσωπική εμπειρία και τη δημιουργική φαντασία, δίνοντας τη δυνατότητα ενός εσωτερικού διαλόγου στον αναγνώστη. Η ίδια η συγγραφέας εξήγησε, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, πως γράφει από τα επτά της χρόνια και πως μετά από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ελλάδα και αλλού, κατάφερε να δαμάσει τα συναισθήματά της και να γράψει το συγκεκριμένο «βιβλίο του Τζον». Η ανακαλύψεις της περιήγησής της την βοήθησαν να απαλλαχτεί από όλα τα περιττά και να κρατήσει μόνο την ουσία των ανθρωπίνων σχέσεων.
Το κοινό (μαζί και οι φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών) που συμμετείχε στην παρουσίαση του βιβλίου, είχε την ευκαιρία να ακούσει την ίδια τη συγγραφέα να εξηγεί ιδιαίτερες στιγμές μιας βιωμένης συγγραφής πριν αυτή χαραχτεί στις σελίδες του βιβλίου της. Βραδιά οργανωμένη από την κ. Μαρίνα Κοτζαμάνη και τον κ. Ιωάννη Λεοντάρη (Αναπληρωτές Καθηγητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών), συνεχίστηκε με τη μεταφορά της «ζωής του Τζον» επί σκηνής από τη θεατρική ομάδα του τμήματος υποκριτικής του Πανεπιστημίου St. Mark & St. John του Πλύμουθ, με τίτλο «Τα παιδιά των Πουλιών» που παίχτηκε στην κατάμεστη αίθουσα του «Τριανόν» στο Ναύπλιο. «Σημαντικός ερευνητικός εταίρος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, το αγγλικό Τμήμα επισκέπτεται το Ναύπλιο για τέταρτη συνεχή χρονιά», σημειώνεται στο δελτίο τύπου που εξέδωσαν οι διοργανωτές.
Όταν ρωτήθηκε σχετικά με την παράσταση, η Ελένη Σικελιανός δήλωσε χαρούμενη και αποκάλεσε την θεατρική διασκευή της ιστορίας του Τζον «γενναιοδωρία της τέχνης», προσφορά ως αντιδώριση σε κάποια άλλη προσφορά. Εξάλλου, σημείωσε με έμφαση, το βιβλίο δεν ανήκει ολοκληρωτικά στο συγγραφέα του. Ανήκει και στους αναγνώστες που μοιράζονται μαζί του αντίστοιχες ιστορίες
Παρά τις τεχνικές δυσκολίες που έχει ο εξοπλισμός της αίθουσας, το κοινό είχε μια μοναδική ευκαιρία να δει και να ακούσει μια αγγλική παράσταση. Όσοι δε είχαν παρακολουθήσει την παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Σικελιανός, μπόρεσαν ευκολότερα να «δουν και να ακούσουν» την παράσταση με ένα παιχνίδι σκηνικών εντάσεων και γαλήνης αποδίδοντας στιγμές της βιογραφικής πορείας. Ταυτόχρονα το κοινό είχε την ευκαιρία να χαρεί μια παράσταση ιδιαίτερα ταυτισμένη με την απλότητα και το δυναμισμό των νέων ηθοποιών.
Ας σημειωθεί πως οι δυο αυτές εκδηλώσεις ήταν ελεύθερες για το κοινό, καθώς η συνεργασία μεταξύ των δυο Πανεπιστημίων είχε και την καθαρώς εκπαιδευτική της διάσταση με κοινά μαθήματα, ασκήσεις και συζητήσεις μεταξύ φοιτητών και καθηγητών των δυο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Γ. Κόνδης
Σημ.: Ελένη Σικελιανός, «Το βιβλίο του Τζον, μετάφραση: Κατερίνα Σχινά. Πατάκης, 2014, σελ. 201
