Οι ποιητές είναι πιο άρρωστοι απ’ τις μητέρες
κι ο άξιος εύκολα μένει στ’ όνειρο
κι ο άξιος με γυμνό σώμα πολεμά το επίγειο κράτος,
πολεμά την τίγρισσα,
κ’ η θρησκεία κ’ η τέχνη κηλίδες απάνω στο θηρίο
κ’ οι ποιητές κ’ οι φιλόσοφοι κηλίδες
ανώφελες και γύρω τους η ερημιά.
Τρέχει τ’ άγριο ζώο πηδά στροβιλίζει τον τρόμο
Και τρέφεται με τους φόνους
Και τρέχει το δέρμα του και τρέχουν οι κηλίδες
Ακίνητες και γύρω τους ερημιά.
[Ν.Καρούζος, «Ομορφαίνω τη μοίρα», Τα Ποιήματα Α΄ (1961-1978)]
Ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα. Μπορεί να την θεωρούμε άτυχη που βιώνει διαρκώς καταστροφές˙ άτυχη που οι ηγέτες της δεν αισθάνθηκαν ποτέ την ομορφιά της και δεν ένιωσαν καθόλου την ανάγκη να γίνουν και οι ίδιοι για λίγο… ποιητές! Είμαστε, παρ’ όλα τα δεινά, οι τυχεροί της Ιστορίας να ζούμε την ομορφιά του τόπου αυτού, να μιλάμε αδιάλειπτα μέσα στο χρόνο τη γλώσσα του, να εκφράζουμε τη σκέψη του και τα συναισθήματά του. Μακριά από τους κίβδηλους λεονταρισμούς των αναλφάβητων της Ιστορίας του, η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να διατηρεί τα υγιή της κύτταρα για να βιώνει, να δημιουργεί, να χαίρεται και να … ομορφαίνει τη μοίρα.
Στον πολυχώρο Τέχνης του Φουγάρου, στο Ναύπλιο, συναντήθηκαν η Βιβλιοθήκη του, ο Προοδευτικός Σύλλογος Ναυπλίου «Ο ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ» και η Ένωση Συγγραφέων και Λογοτεχνών Αργολίδας σε μια κοινή αναζήτηση, μνημόνευση και παρουσίαση μιας δημιουργικότητας που βασιζόμενη στην ελληνική γλώσσα πλάθει νοήματα, αναζωογονεί σκέψεις, εξωτερικεύει συναισθήματα και εκφράζεται. Εκφράζεται με τρόπο απλό και σύνθετο, νήνεμο και τρικυμιώδη, συναισθηματικά απαλό και αγχώδη.
Στην ποιητική ξενάγηση του Αριστείδη Βετούλη και στη μνημόνευση του Νίκου Καρούζου, φάνηκαν ακριβώς αυτές οι δυνατότητες, οι χάρες! Η παρουσίαση, ξέφυγε εντελώς από τις βαθυστόχαστα γενικόλογες αναφορές που συνηθίζεται να ακούμε σε μια βραδιά ποίησης και αγκάλιασε με τρόπο απλό και αγνά συναισθηματικό ένα πολυπληθές ακροατήριο που μοιράστηκε, κατά δική του ομολογία, με ευχαρίστηση τη βραδιά αυτή.
Το ίδιο συνέβη και με την δεύτερη ξεναγό της βραδιάς, τη φιλόλογο Καλλιόπη Καλποδήμου, που αναφέρθηκε στον Ελύτη με τη γνωστή εκφραστικότητα που την διακρίνει. «Είναι από μέντα και από λόγια του Ιωάννου η ποίηση» εξήγησε η Κ. Καλποδήμου και ανέλαβαν να το υποστηρίξουν οι ποιητές της Αργολίδας, εκείνοι δηλαδή που συμμετείχαν στη βραδιά στο όνομα όλων των δημιουργών της αργολικής γης, που ήδη έχουν σημαντική προσφορά στα ελληνικά γράμματα.
Η Γκέλη Ντηλιά (OFF, 633), o Κωνσταντίνος Σπηλιώτης (Μουσηγέτης, Σ’αγαπάω), η Μυρσίνη Αρώνη (Τη φωνή τους θέλουν πίσω, Το δικό σου τραγούδι), ο Κωνσταντίνος Τσίρος (Μιλάνο, Στίξη των φάρων), η Νίκη Τσεκούρα (Πάνω στις ράγες, Στόχος), η Χρύσα Καρδαρά (άτιτλα από τις συλλογές «Οι δρόμοι της απωλείας», «Γράμματα Διαφυγής»), η Κατερίνα Παπαδριανού (99 χαϊκού), ο Ανδρέας Τσιάκος (Νέα βροχή, Απώλεια βάρους), η Μαρία Παναγιωτίδου (Χορός, Συγχορδία Θάλασσας) και ο Θεοδόσης Σπαντιδέας (Ίσχω, Ποίησης γέννα).
Η συμμετοχή των μουσικών στην εκδήλωση (Νότης Χασάπης, Μόνικα Παπαϊωάννου και Παναγιώτης Καρούμπας με μελοποιημένη ποίηση Καββαδία, Θ. Σπαντιδέα, κ.ά), έδωσε έναν εξαιρετικό ρυθμό στη βραδιά. Καταξιωμένοι στο έργο και τη γενικότερη παρουσία τους οι τρεις μουσικοί μας χάρισαν εκτός από την ομορφιά της μουσικής τους και μια επιπλέον απόδειξη της δημιουργικότητας των ανθρώπων του τόπου μας.
Η βραδιά ποίησης που οργανώθηκε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εξυπηρέτησε πολλαπλούς στόχους. Για πρώτη φορά υπήρξε μια κοινή διοργάνωση από φορείς που προάγουν τον πολιτισμό στην Αργολίδα. Η επιτυχία της θα βοηθήσει στην επανάληψη της προσπάθειας και για άλλα θέματα και με άλλες συνέργειες. Είχε επίσης ως στόχο την παρουσίαση γνωστών στη διαδρομή τους αλλά και νέων ποιητών που τιμούν τη δημιουργική παράδοση στα Γράμματα. Στόχος επίσης ήταν να θυμηθούμε πως η αποκοπή από τη γλώσσα και γενικότερα τον πολιτισμό μας, παραμένει το βασικότερο εργαλείο εκείνων των κύκλων που μας επιφυλάσσουν το περιθώριο και να αναζητούν να κυριαρχήσουν με την βαρβαρότητα λόγου και πράξης. Από την άποψη αυτή η υπενθύμιση των λόγων του Μπόρχες από τον Αρ. Βετούλη ήταν ο καλύτερος επίλογος της βραδιάς: «Οι ποιητές, όλοι οι ποιητές, συμμετέχουν στη συγγραφή ενός παγκόσμιου ποιήματος». Πρέπει να είμαστε σίγουροι πως η συγγραφή αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ.
Υ.Γ. Την ώρα που γράφονται τα παραπάνω έχουν ήδη γίνει γνωστά πολλά από τα «ποιήματα» που απήγγειλαν στις σχολικές εκδηλώσεις μικρά παιδιά νηπιαγωγείων και μαθητές. Η δημοσίευσή τους θα αποτελούσε ένα επιπλέον στοιχείο της παιδαγωγικής ανεπάρκειας ορισμένων εκπαιδευτικών, αλλά και της ανεπανόρθωτης (;) ζημιάς που έχει γίνει στην παιδεία μας από την αμορφωσιά όσων αναλαμβάνουν τη «μόρφωση» των νέων στη χώρα αυτή.
(Γ. Κόνδης)
