Με επιτυχία, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Κυριακής 18 Μάρτη, στο Ναύπλιο, των Ομάδων Γυναικών Άργους και Ναυπλίου (μέλη της ΟΓΕ). Ήταν αφιερωμένη στα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, τη μητρότητα και τον ελεύθερο χρόνο, με αφορμή την 8η Μάρτη.
Εργαζόμενες, άνεργες, αγρότισσες, αυτοαπασχολούμενες και συνταξιούχες γυναίκες της περιοχής, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ομάδων γεμίζοντας το χώρο από νέα, ζεστά και χαμογελαστά πρόσωπα.
Στην εκδήλωση μίλησε η Ναυσικά Μπαβελή, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, όπου αναφέρθηκε -μεταξύ άλλων- στους ταξικούς αγώνες των γυναικών στην Ελλάδα αλλά και στην περιοχή του Άργους, αναφερόμενη στην τετραήμερη απεργία των εργατριών στα Υφαντουργία Ρόκα και Αδερφών Παζιώτα το 1933, λόγω της απόλυσης μιας εργαζόμενης αλλά και με αιτήματα για αύξηση στο μεροκάματο και 8ωρη δουλειά.
Επίσης, στην ομιλία της ανέφερε ότι: «Η γυναίκα, έρμαιο στα χέρια των εργοδοτών, που θεωρούν την εργαζόμενη ή μέλλουσα μητέρα ασύμφορη για τις επιχειρήσεις τους. Γι’ αυτό και βάζουν τις νέες εργαζόμενες να υπογράφουν συμφωνητικό ότι δεν θα τεκνοποιήσουν ή τις απολύουν μόλις μάθουν για την εγκυμοσύνη τους. Η μητρότητα αποτελεί κόστος για την εργοδοσία και το αστικό κράτος, όπως απέδειξε και η πρόσφατη κατάπτυστη απόφαση του Ευρωπ. Δικαστηρίου που δικαίωσε ισπανική εταιρεία για την απόλυση εγκύου.»
Ακόμη αναδείχτηκε η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενες στο νομό και ειδικότερα στα συσκευαστήρια, σουπερ μάρκετ, ξενοδοχεία, όπου η εντατικοποίηση, η τρομοκρατία, η απλήρωτη δουλειά, τα εξαντλητικά ωράρια και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας είναι πλέον καθεστώς, καθώς και η καθημερινότητα της αγρότισσας που δουλεύει σκληρά, εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες, χωρίς ασφάλιση, μιας και τα εισοδήματα της δεν την φτάνουν να πληρώνει τις εισφορές στον ΟΓΑ. Επίσης υπογράμμισε τα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων γυναικών όπου φόροι, χρέη και αναδουλειά τις αναγκάζουν να κλείσουν τα μαγαζιά τους, αλλά και στην κοροϊδία και τον εμπαιγμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για τα προγράμματα γυναικείας επιχειρηματικότητας.
Αναφέρθηκε στο γεγονός ότι, «η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να μας εξασφαλίσει τη δυνατότητα να δουλεύουμε λιγότερο και να έχουμε ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά συμμετέχοντας στην κοινωνική δράση… Όλα αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα σε μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, που στο επίκεντρο της θα έχει τις ανάγκες όλων των εργαζομένων, των γυναικών του καθημερινού μόχθου που οι καρποί αυτού του μόχθου θα είναι για τις ίδιες και όχι για τα πορτοφόλια των αφεντικών…»
Ακόμα τόνισε ότι «Ατομική λύση δεν υπάρχει, ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να ξεφύγει από τη θύελλα των αντεργατικών μέτρων..Να διώξουμε από μέσα μας το φόβο, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, να βγούμε μπροστά αποφασιστικά ενάντια σε αυτήν την αθλιότητα και τη βαρβαρότητα, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΝΑΤΟ-ΕΕ και κυβερνήσεων που σπέρνουν φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά. Και επειδή τον πόλεμο τον φέρνουν όλο και πιο κοντά μας, εμείς οι γυναίκες, οι μανάδες, τους στέλνουμε το μήνυμα, ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε τα παιδιά μας να συμμετέχουν στο σφαγιασμό κανενός λαού κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ, για ξένα συμφέροντα.» Σε αυτό το σημείο, η ομιλήτρια δέχτηκε μεγάλο και θερμό χειροκρότημα από όλους τους παρευρισκομένους.
Συνεχίζοντας κατέληξε πως «Σήμερα περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται ο συλλογικός οργανωμένος αγώνας όλων των εργαζομένων μέσα από τα σωματεία, τους αγροτικούς συλλόγους, τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ, ενάντια στον κοινό αντίπαλο που είναι αυτοί που κερδίζουν διπλά και τρίδιπλα από το δικό μας ιδρώτα και το δικό μας αίμα… Έχουμε απίστευτη δύναμη μέσα μας, που μπορούμε αν το πιστέψουμε, αν το θελήσουμε, αν το αποφασίσουμε να τη μετατρέψουμε σε οργανωμένη δράση και να πάρουμε πίσω όλα αυτά που μας ανήκουν και μας τα στερούν από μας και τα παιδιά μας.»
Ακολούθησε θεατρικό δρώμενο σε πρωτότυπο κείμενο της Μιμής Φυρογένη, με τίτλο «Γυναίκες στα πρόθυρα» όπου αποτυπώθηκαν με χιουμοριστικό και λυρικό τρόπο τα καθημερινά βιώματα έξι γυναικών (άνεργη, φοιτήτρια, εργάτρια, αγρότισσα, αυτοαπασχολούμενη και συνταξιούχος) αλλά και η λύση ενάντια στα καλοστημένα δόκανα του συστήματος που τις θέλει μακριά από κοινωνικούς αγώνες, χαμένες στα ψυχολογικά μονοπάτια της «Λίμπιντο», λέξη από το ίδιο το κείμενο, και των ακαταλαβίστικων θεωριών που πλασάρει η αστική τάξη.
Οι γυναίκες καλοδέχτηκαν αυτή την προσπάθεια, γέλασαν, συγκινήθηκαν, προβληματίστηκαν και ταυτίστηκαν με τις ηρωίδες.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με γλέντι, μουσική και άφθονο φαγητό, που ετοίμασαν τα μέλη των ομάδων.
