Ναύπλιο! Πρωινή ώρα 8.30. Η μουσική στ’ άκρα, και άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών με φρέσκο ξύπνημα στο πρόσωπό τους, αθλητική περιβολή μ’ ένα χαρακτηριστικό καρτελάκι πάνω στο οποίο δεσπόζει ένας τετραψήφιος αριθμός, διαφορετικός για τον καθένα. Άνθρωποι και αριθμοί, αριθμοί και άνθρωποι -η σειρά ανάγνωσης δική σας- έχουν κατακλύσει την πλατεία στο σημείο εκκίνησης του Μαραθωνίου!
Στο Ναύπλιο το ρήμα τρέχω είχε την επίσημη τιμητική του. Και λέω επίσημη γιατί στην καθημερινή μας σχόλη ούτως η άλλως όλοι μας τρέχουμε. Τρέχουμε την ημέρα. Τρέχουμε το βράδυ. Τρέχουν τα πόδια μας Τρέχει το μυαλό μας! Και σαν να μην φθάνει αυτό, μιμητές στο τρέξιμο είναι οι ποικιλόμορφες εκκρεμότητες που άλλοτε μας προσπερνούν αφήνοντας πίσω πυκνή σκόνη αναβλητικότητας και άλλοτε με διακριτικότητα και χαρακτηριστική ευκολία εμείς οι ίδιοι παραμερίζουμε.
Και από την άλλη είναι αυτή η σκόνη που βγαίνει από το ποδοβολητό της πιτσιρικαρίας με τα ξυρισμένα κεφάλια, τ’ αθώα παιδιά που τρέχουν για να σωθούν από την φονική βόμβα, αθώες ψυχές τρέφονται με τρόμο που σκορπά η λαίλαπα του πολέμου. Όσο για την εκεχειρία δυστυχώς κινείται στην σφαίρα του δήθεν στο βωμό της απληστίας του χρήματος.
Στοχευμένα θύματα παιδιά που αντιμετωπίζουν τις ορέξεις του χειμώνα μ’ Ένα και μοναδικό ρούχο. Το ρούχο της ανεμελιάς και της αθωότητας.
Και είναι αυτή η σκόνη που μας τυλίγει καθώς όλο ένα και περισσότερο το ψέμα στην υπηρεσία πάντα του συμφέροντος πληγώνει «δολοφονεί» συνειδήσεις, καλλιεργεί και διογκώνει την δημόσια μοναξιά.
Μέσα από τον μπουχό που γεννά το ποδοβολητό του ανέφικτου διακρίνουμε την ταραχή των λέξεων και την βιασύνη τους προκειμένου ν’ αναρριχηθούν μ εξαιρετική σβελτάδα στην κορυφή της είδησης . Και είναι αυτή η σκόνη που αφήνει η εξαέρωση της είδησης!
Όταν κοπάσει το τρεχειό, απλά βάζεις τα χέρια στις αλήτικες τσέπες , και συνεχίζεις να βαδίζεις κόντρα στους αέρηδες, ώσπου ο τόπος συνάντησης μας γίνει ορατός μέσα από την δημιουργική μοναχική πορεία μας. Οι άνθρωποι χάνονται μεταξύ τους μονάχα αν τους ξεχνάς..! Ας μη χαθούμε στο τρέξιμο της καθημερινότητας που είναι για τον καθένα μας ένας ξεχωριστός Μαραθώνιος..!
Επιστρέφουμε στο ερέθισμα και την αφορμή που πυροδοτεί την πένα..!
5ος Μαραθώνιος Ναυπλίου! Σκοπός ιερός! Επομένως είναι φανερό πως κάθε προσπάθεια εμπορευματοποίησης καταρρακώνει αγνές προθέσεις των συμμετεχόντων, το δε ρήμα τ ρ έ χ ω φιλτράρεται, παραμένει ανενεργό , και από ανα-στάσιμο καταλήγει … στάσιμο..!
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο αθλητισμός και ο εθελοντισμός ενισχύουν τον κύκλο προστασίας, προωθούν την ελπίδα!
Και είναι αυτή η σκόνη της ελπίδας που γίνεται ευεργετική..!
…Κι αν τον εαυτόν μου νίκησα
τον κόσμο πριν τον μάθω
Να ‘μαι στο βαγόνι της ζωής
με μολύβι και χαρτί
τα γιατί να ψάχνω
…Ας ειναι..!
….Κυρ….Σαμ…
