του Κυριάκου Σάμιου (από το ιστολόγιο “Τετράδιο με ράγες”)
…Το παραθύρι παραδομένο στις ορέξεις του αγέρα συνεχίζει τις ταλαντεύσεις, απέναντι στην μικρή πλατεία ένα μοναχικό δένδρο επιδίδεται στην γνωστή γυμναστική, η επιδεξιότητα του δικαιώνει την θυμοσοφία του λαού «…δένδρο που λυγίζει δεν σπάει…». Η βουή του αγέρα περιπλέκεται στ’ ασυνάρτητα σοκάκια της πόλης, αναμαλλιασμένα γυναικεία πρόσωπα «λουφάρουν» πιότερη φυσικότητα, ομορφιά και λάμψη! Το σαββατοκύριακο πλέει στην ουρά της εβδομάδας κι εμείς κωπηλατούμε αγκομαχώντας από τα τερτίπια της καθημερινότητάς μας.
Ωστόσο στιγμές διάσπαρτες εικόνες «καρφιτσωμένες» δυστυχώς στο πέτο της ανεμελιάς μας κατακλύζουν το διάβα μας. Η αύρα που αποπνέει από στιγμιότυπα ζωής δεν εν-συρταρώνεται σε ζελατίνες και νάιλον συσκευασίες. Οι εστίες ανθρωπίνων δραστηριοτήτων που «μπολιάζουν» κυριολεκτικά με νάιλον συμπεριφορές πόλεις και ανθρώπους υφαίνουν ένα γκρίζο πέπλο, και αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει μόνο με τον τόπο. Οι άνθρωποι παντού ίδιοι είναι, διαφέρουν μόνο όταν αγαπούν.
Απλές εικόνες στιγμιότυπα ζωής! … Να..! Για δες…! Στην άκρη του πλατύσκαλου ο άστεγος βιολιστής, απρόθυμος πια να υποδυθεί τον ρόλο του βιο–ληστή, εγκαταλείπει την «στέγη» του όχι όμως και το βιολί του, και από βιολιστής της στέγης μεταμορφώνεται σε βιολιστής του δρόμου. Μισάνοιχτη η θήκη του οργάνου προστατεύει τα λιγοστά κέρματα την ώρα που ο καλλιτέχνης κερνά μελωδίες και χαμόγελα στους βιαστικούς διαβάτες.
Στην άλλη άκρη του πεζόδρομου ο πλανόδιος κιθαρίστας κουρδίζει την κιθάρα του, προβάρει «λάθρα» λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος. Πού και πώς να στριμώξεις τ’ όνειρο; Πού και πώς να ζυγιάσεις την πραμάτεια τους;
Γνήσια αληθινά ζωντανά στιγμιότυπα που γεννούν αμηχανία, και από την άλλη νάιλον συμπεριφορές, νάιλον άδειες πόλεις και τ’ αναπ(α)λιν!
….. κυρ….σαμ….
