Από το ιστολόγιο Τετράδιο με ράγες (kyriakossamios.blogspot.gr)

 

Το χαρτοκιβώτιο δείχνει να κερδίζει την μάχη με τον χρόνο, αφού τα σημάδια κόπωσης δεν αποπνέουν ανησυχία για κίνδυνο διάλυσης. Τώρα που το καλοβλέπω στα πλαϊνά σημεία του διακρίνει κανείς κάποια ίχνη ταλαιπωρίας. Φαίνεται όμως πως ο ισχυρός δεσμός με την άλλοτε κραταιά χαρτο-ταινία καλά κρατεί.

 

Εν μέσω κονιορτού αποκαλύπτεται η αγωνία του γηραιού πια χαρτοκιβώτιου για την τελική κατάληξη του. Οι διαθέσεις του Γιάννη ενδόμυχα ολοφάνερα καθάριες και κρυστάλλινες, δεδομένου ότι οι επόμενες κινήσεις του δεν δείχνουν κάτι διαφορετικό. Τί κάνει;

 

Ρίχνει δύο- τρείς ερευνητικές ματιές στο σχεδόν άδειο δωμάτιο παίρνει ανυπόμονα το καρεκλάκι στέκει πλάι στο χαρτοκιβώτιο εκσφενδονίζει μια ριπή με το βλέμμα του, κάτι σαν χαριστική βολή, το ανοίγει τελετουργικά και ξεκινά το «ψάρεμα» χαρτιών! Το συγκεκριμένο χαρτοκιβώτιο δεν του ήταν παρά μόνο μια απύθμενη λίμνη συναισθημάτων, κι αυτό που διαδραματίζεται τούτη την στιγμή μοιάζει να ταράζει τα νερά της λίμνης.

 

Ωστόσο κάθε φορά που ο επίδοξος «ψαράς» ψυχή τε και σώματι αφήνεται στην αύρα του χαρτοκιβώτιου οι μικροί ομόκεντροι υδάτινοι κύκλοι ανοιγοκλείνουν παρασύροντας έτσι τον Γιάννη στο βυθό της νοσταλγίας!

 

«Κύριε Γιάννη εμείς τελειώσαμε…». Χρειάσθηκε αρκετός χρόνος για ν’ αντιληφθεί την φωνή. «Κύριε Γιάννη σας μιλάμε … είστε καλά;». Τότε τινάχθηκε, περνά την παλάμη στο πρόσωπο του τους κοιτά και μετά βίας μουρμουρίζει: «..πηγαίνετε, το χαρτοκιβώτιο θα το αναλάβω μόνος μου…». Σηκώνεται με το καρεκλάκι στο ένα χέρι προχωρεί προς τον διάδρομο του δωματίου και το ακουμπά δίπλα στην έξοδο.

 

Κάπου εκεί τον περιμένουν τα σύνεργα του καπνίσματος. Με αργές κινήσεις στρίβει το τσιγάρο του, το ανάβει, και πλησιάζει το χαρτοκιβώτιο. Όρθιος πια περιφέρεται γύρω απ αυτό. Πότε σταματά, πότε το βλέμμα του να συντροφεύει την πορεία του καπνού. Η ώχρα του δωματίου, το φευγιό του καπνού, το φευγιό το δικό του, κι έπειτα το …χαρτοκιβώτιο με το περιεχόμενο, η λίμνη συναισθημάτων.

 

Σημάδια ανεξίτηλα τυπωμένα στον εύθρυπτο πια Γιάννη. Κοντοστέκεται για λίγο, πάει προς τον διάδρομο δείχνει πως κάτι ψάχνει. Επιστρέφει αποφασιστικά στο χαρτοκιβώτιο διπλώνει προσεχτικά το επάνω μέρος του, στην συνέχεια με τον μικρό μαρκαδόρο που κρατά στα χέρια του, στην «ράχη» του χαρτοκιβώτιου εναποθέτει την ένδειξη ..προσοχή εύθραστον…! Σκύβει και με καταπληκτική επιμέλεια προσφέρει την αγκαλιά του παραμερίζοντας το στην άκρη του δωματίου. Τινάζει νωχελικά με την παλάμη του την σκόνη και εν μέσω κονιορτού χάνεται προς την έξοδο, αφήνοντας πίσω τα ταραγμένα νερά της λίμνης. Της λίμνης των συναισθημάτων…! Ακολουθεί ολόγιομη σιωπή σε ρόλο γομολάστιχας… Όμως μάταια προσπαθεί να σβήσει τα ίχνη…!

…κυρ…σαμ…