Κώστας Καρακάσης: πιστεύω στο Πνεύμα των Χριστουγέννων γιατί είναι η ελπίδα που σε ταξιδεύει στον Κόσμο

 

(παρουσίαση-επιμέλεια: Γ. Κόνδης)

 

Παραμονές Χριστουγέννων, το γιορτινό τους πνεύμα μας οδηγεί στο σπίτι του Κώστα Καρακάση. Ενός μεγάλου ταξιδευτή στις κοινωνικές πραγματικότητες και στα ανθρώπινα όνειρα. Όνειρα μιας καλύτερης μέρας, απλή καθημερινότητα, ξενιτεμός, αγώνας επιβίωσης, δημιουργία, μοναξιά, επαρχιωτισμός και κοσμοπολιτισμός. Ζεύγη που συγκρούονται, δημιουργούν ισορροπίες, σταθεροποιούν και αλλάζουν τη ζωή, υποδεικνύουν διαδρομές, πλάθουν βιώματα, υπενθυμίζουν αξίες. Στο διαμέρισμα του Κ. Καρακάση ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος δίνει τον τόνο στις μνήμες που τοποθετεί ο συγγραφέας σε κάθε εκατοστό του τοίχου, σε κάθε χιλιοστό του χώρου. Πρόκειται μόνο για ένα σταθμό σ’ένα μεγάλο ταξίδι που συνεχίζεται. Εμπειρίες μια ολόκληρης ζωής μοιράζονται το χώρο με τον συγγραφέα, τοποθετούνται στις σελίδες των έργων του και μας ταξιδεύουν στο πλάι του.

 

 

• Ποια μοίρα οδηγεί το ταξίδι ενός ανθρώπου από την Αίγυπτο στο Ναύπλιο;

 

Πριν την Αίγυπτο υπάρχει η Κεφαλονιά απ’όπου ξεκινάει η γιαγιά μου Αθηνά και η Κωνσταντινούπολη απ’όπου ξεκινάει ο παππούς μου Ζέφης για να βρεθούν στην Αίγυπτο αναζητώντας μια νέα αρχή στη ζωή τους και τα καταφέρνουν σε μια κοινωνία που έχει γίνει δεκτική στον Άλλο, για μια ιστορική περίοδο φυσικά, και δημιουργεί σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά κέντρα όπως είναι η Αλεξάνδρεια στην οποία μεγάλωσα. Η οικογένειά μου είναι μια οικογένεια μεσοαστική της Αλεξάνδρειας, εύπορη, με ένα επίπεδο διαβίωσης εξαιρετικό. Κέντρο της κοινωνικής ζωής την εποχή εκείνη ήταν ο Ναυτικός Όμιλος στον οποίο συχνάζουν όλα τα μεγάλα ονόματα της πολιτικής και οικονομικής και πνευματικής ζωής. Ο Μοχάμετ Άλι, ο κυρίαρχος της Αιγύπτου, δειπνούσε συχνά στον Όμιλο. Εκείνος άνοιξε τις πόρτες της Αιγύπτου και δημιούργησε ένα περιβάλλον ανάπτυξης για αρκετές δεκαετίες. Υπήρξε η Αίγυπτος ένα μεγάλο χωνευτήρι πολιτισμών που άντεχε τα πάντα. Γι’αυτό άντεξε, παρ’ όλη την υπανάπτυξη της αραβικής κοινωνίας, τόσο αναπτυγμένες κοινότητες ξένων. Στην Αλεξάνδρεια έβλεπες Έλληνες, Άραβες, Πέρσες, Δυτικούς, όλες τις φυλές του κόσμου, σε μια αρμονική συμβίωση. Απηχούσε, παρότι δεν μου αρέσει η λέξη, μια χλιδάτη ζωή. Ο κοσμοπολιτισμός ήταν μια καθημερινότητα που τη βίωνες. Εξάλλου η Αθηνά ενσαρκώνει ακριβώς εκείνο τον Ελληνισμό που έχει γαλουχηθεί στα νάματα του δυτικού διαφωτισμού και ταυτόχρονα, τα βιώματα και η κουλτούρα του αγγίζουν το πνεύμα της Ανατολής σε ένα γεωγραφικό χώρο, όπως η Αλεξάνδρεια, που νομίζεις ότι φτιάχτηκε για τη συνάντηση αυτή.

 

 

• … και η Ελλάδα;

 

Ο πόλεμος δεν μας άγγιξε στην Αίγυπτο. Αναζητούσαμε όμως την επιστροφή στην Πατρίδα. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του Ελληνισμού και σ’αυτήν αποζητούσαμε να γυρίσουμε κυρίως για να αποφύγουμε όσα προετοιμάζονταν κατά των κοιτίδων του Ελληνισμού. Η μετανάστευση εξάλλου είναι ένα πανάρχαιο κίνημα ιδιαίτερα στους Έλληνες, καθώς φεύγουν, δημιουργούν νέα κέντρα, νέες κοιτίδες, αλλά κοιτάζουν πάντα προς τη Μητρόπολη. Βέβαια, είναι γνωστό πως η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Ακόμα και οι μεταπολεμικοί μετανάστες που νοσταλγούν την πατρίδα έρχονται μόνο για διακοπές. Μόλις περάσεις τα σύνορα είναι σαν μια αόρατη αντάρα, που σε βάζει σε μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη συμπεριφορά, που διαφέρει σαφώς από τον «έξω κόσμο».

 

Ένας λόγος παραπάνω για μας που θέλαμε να γυρίσουμε μετά τον πόλεμο. Γι’αυτό και όταν η Αθηνά ανακοίνωσε το γυρισμό μας στην Ελλάδα, όλοι έλεγαν: «είστε τρελοί που θα πάτε στην Ελλάδα; Η Αθήνα πολιορκείται!». Παρότι η σύγκριση με ό,τι ζούσαμε στην Αλεξάνδρεια ήταν συντριπτική καθώς αποδείχτηκε πως η μητροπολιτκή Ελλάδα βρισκόταν έτη φωτός πίσω, εμείς, μικρά παιδιά τότε, θέλαμε να γυρίσουμε στην Πατρίδα. Είχαμε το ταξίδι μέσα μας. Η χώρα μας ήταν η Ελλάδα.

 

Εξάλλου τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μετά την πορεία που έχω διαγράψει, πιστεύω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πες το μοίρα αν θες. Όπως και να το πεις υπάρχει μια μεταφυσική διάσταση της πορείας μας. Μια μεταφυσική που καθορίζει τα βήματά μας.

 

 

• Πώς οργανώνεται και πώς βιώνετε την επαφή σας με την Ελλάδα;

 

Η επαφή μου με την Ελλάδα ήταν και παραμένει οδυνηρή. Το 1945 φτάνουμε με το «Κορινθία», ένα επιταγμένο μικρό υπερωκεάνιο που έκανε κρουαζιέρες, στον Πειραιά. Ήταν ένα ταξίδι ταλαιπωρίας, Αλεξάνδρεια-Πειραιάς, που ενώ θα γινόταν σε 2-3 μέρες, το κάναμε σε 17 αφού το πλοίο είχε γεμίσει από στρατό και εφόδια με προορισμό κυρίως τη Χίο και σε ένα Αιγαίο κατάσπαρτο από νάρκες. Φτάνοντας στον Πειραιά βιώνω το πρώτο μεγάλο σοκ από μια μητροπολιτική Ελλάδα που την είχα στο μυαλό μου όπως διδασκόταν στα σχολεία. Ήμουν έντεκα χρονών. Δεν ξεχνάω ακόμα το καμπαναριό της Αγ. Τριάδας που είχε πέσει μονοκόμματο σε μια πόλη βομβαρδισμένη. Μέσα στα ερείπια, ένα Τελωνείο στο οποίο είχαν μείνει όρθιοι οι τέσσερις τοίχοι και τα κάγκελα των παραθύρων. Φτάσαμε σε μια χώρα ρημαγμένη, με απέραντη και ανείπωτη φτώχια και μια πρωτεύουσα με λίγες ώρες ηλεκτρικό και νερό κάθε μέρα. Οι προσφυγικές πολυκατοικίες της Αλεξάνδρας ξεκοιλιασμένες από τις χιλιάδες σφαίρες. Μείναμε στους Αμπελοκήπους και στάθηκα στα πόδια μου, όπως χιλιάδες άλλα παιδιά, με… μουρουνέλαιο και θρεψίνη.

 

 

• Ταυτόχρονα το συγγραφικό ταξίδι είναι εκείνο που μεταφέρει με τη σειρά του όλα αυτά τα πρόσωπα και τα γεγονότα στις σελίδες των βιβλίων σας. Από την «Αθηνά» στον «Βιολονίστα». Πώς γίνεται και επανέρχεται ο κόσμος αυτός μετά από έξι μυθιστορήματα;

 

Η αρχή του ταξιδιού είναι η «Αθηνά». Ο «Βιολονίστας» είναι η συνέχεια του ταξιδιού. Το ταξίδι, οι στιγμές του, τα στοιχεία του, αποκρυσταλλώνονται σε διάφορα πρόσωπα, καταστάσεις και σημεία. Ένα από τα σημαντικά του είναι το βιολί. Ένα βιολί που μας ακολουθεί, από γενιά σε γενιά, χαρακτηρίζει τη ζωή της οικογένειας και μεταφέρει πολιτισμούς και κουλτούρες στα μάτια του αναγνώστη. Πηγαίνει από την Πόλη στη Βιέννη και επιστρέφει πιο ένδοξο μεταφέροντας μαζί του ένα άλλο κόσμο, μια κουλτούρα διαφορετική από εκείνη της Ανατολής. Ο αναγνώστης που πηγαίνει πέρα από τη γραφή, θα αναγνωρίσει τον πλάνητα Έλληνα, εκείνον που πετυχαίνει παντού όπου πηγαίνει.

 

 

• Ένστικτο επιβίωσης ή δύναμη βιώματος;

 

Και τα δυο μαζί. Είναι το ένστικτο επιβίωσης αλλά και η δύναμη των βιωμάτων που βοηθούν τον αιώνιο ταξιδιώτη στην περιπλάνησή του. Ακόμα και η προσπάθεια της επιστήμης να βρει άλλους κόσμους έξω από τον δικό μας αντικατοπτρίζει την ίδια ανάγκη. Την περιπλάνηση στον Κόσμο. Η Αθηνά φεύγει χωρίς να έχει χρήματα. Τίποτα! Ένστικτο αυτοσυντήρησης! Αγωνίζεται για την επιβίωσή της. Τελειώνει η πλούσια περίοδος της Κεφαλονιάς. Τώρα πρέπει να πορευτούμε με αυτά που έχουμε.

 

 

• Λόγια συμβολικά για το σήμερα! Τι έφταιξε άραγε για την καταστροφή των κοιτίδων του Ελληνικού πολιτισμού, για τον ίδιο τον ελληνισμό;

 

Οι κοιτίδες του ελληνισμού της διασποράς καταστράφηκαν από την μητροπολιτική Ελλάδα και τον πολιτικό της κόσμο. Η καταστροφή μικρασιατικού ελληνισμού το ’22, ο ξεριζωμός του ελληνισμού της Πόλης το 1955, το τέλος του ελληνισμού της Αιγύπτου… Όταν ο Νάσερ δήλωνε πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που τον στήριξε, ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα δεν έκανε το παραμικρό για να το εκμεταλλευτεί προς όφελος της Ελληνικής παροικίας. Καμιά πρωτοβουλία! Το συνηθισμένο ελλαδικό τέλμα.

 

• Στο «Ένας Ίκαρος ήταν αρκετός» γράφετε: «Όλο το ελληνικό κατιναριό, αρσενικό και θηλυκό, ένοιωσε θεσπέσια που μπορούσε να έχει μια «υπηρέτρια» στο σπίτι του, για να μπορεί να εκτονώνει τα κόμπλεξ και τις αναστολές του, κάπου ανάμεσα στις καφετέριες και τις βιτρίνες του Κολωνακίου…»

 

Δεν είναι έτσι; Γι’αυτό τα μεταφέρω στα κείμενά μου, στο χαρτί. Είμαστε 19 Δεκεμβρίου και σήμερα ζούμε ακριβώς τα αποτελέσματα αυτής της πορείας. Όταν ρωτήθηκε ο Γουέλινγκτον πως εξηγεί τη νίκη του απέναντι στη στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Ναπολέοντα στο Βατερλό εκείνος απάντησε: Δε νίκησε ο Γουέλινγκτον αλλά το Καίμπριτζ και η Οξφόρδη. Κάτι σημαίνει αυτό. Ο Ίκαρος μιλάει γι’αυτό.

 

 

• Πως εμπνέεται ένας συγγραφέας από μια τέτοια πραγματικότητα;

 

Γυρνάω πάλι στον παρατηρητικό αναγνώστη που αναγνωρίζει πίσω από τις σελίδες των βιβλίων μου την αγωνία μου για την κατάντια του ελληνισμού αλλά και την αγάπη μου για την Ελλάδα. Είναι το κυρίαρχο συναίσθημα σε μια Ελλάδα που από τη μια σε πονάει, σε σταυρώνει καθημερινά και ταυτόχρονα την αγαπάς.

 

 

• Δημιουργεί μοναξιά;

 

Τεράστια! Δεν έχω νιώσει στην πατρίδα μου Έλληνας!

 

 

 

• «Στην εποχή της αβάσταχτης μοναξιάς, προσπαθούμε όλοι να βρούμε έναν καθρέπτη για να δούμε τον εαυτό μας ή ότι άλλο μπορεί να αντανακλάται σ’αυτόν». Ο «Ίκαρος» πάλι…

 

Όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται πιο έντονη. Δεν χρειαζόταν να είσαι ιδιαίτερα διορατικός για να δεις πίσω από τα τεκταινόμενα τη μοιραία κατάληξη που ζούμε σήμερα. Όταν σε κάποια στιγμή ο Έλληνας θα τραβήξει τις μεμβράνες από τα μάτια θα βρεθεί μπροστά σε μια οδυνηρή πραγματικότητα που για την ώρα δεν θέλει ή αδυνατεί να καταλάβει. Η ξέφρενη πορεία του νεοέλληνα μέχρι τώρα εξυπηρετούσε ένα και μοναδικό πράγμα: την επίδειξη. Τρελή πορεία μέχρι το χείλος του γκρεμού. Τώρα η μόνη λύση είναι να γυρίσουμε πίσω και να καματέψουμε τα καμένα χωράφια μας. Ο Έλληνας δεν ήταν έτοιμος να διαχειριστεί τον πακτωλό των χρημάτων που δέχτηκε.

 

 

• Το σύνδρομο του πεινασμένου;

 

Ακριβώς! Στον «Ίκαρο» το ονομάζω σύνδρομο του Καραγκιόζη, του αιωνίως πεινασμένου. Δεν του φτάνει να κλέψει μια φραντζόλα σαν Γιάννης Αγιάνης από ένα φούρνο, αλλά θέλει 10 καρβέλια, 20 καρβέλια. Το έζησα όταν προσγειώθηκα στην ελληνική πραγματικότητα. Εγώ, ο καλοζωισμένος! Στην Ελλάδα πεινάσαμε. Ξέρω τι θα πει φτώχεια. Έχω γνωρίσει κι εγώ την απελπισία της απέραντης φτώχειας. Καταλαβαίνω πολύ καλά τους μετανάστες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Εύχομαι να μην ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις.

 

 

• Ο Ίων Δαγκλής βγήκε από την κρυστάλλινη πόρτα του Μεγάλη Βρετάνια… Χριστούγεννα και γυρνάει στους δρόμους της Αθήνας… Βουκουρεστίου… βάλθηκε να ακούει αυτά τα παιδιά να παίζουν τις διάφορες Χριστουγεννιάτικες μελωδίες… Κανείς δεν υπήρχε δίπλα του.» Η μοναξιά του καλλιτέχνη στον «Βιολονίστα»…

 

Η μοναξιά συνάδει με τη δημιουργικότητά του. Αντέχεται αυτή η μοναξιά καθώς ο καλλιτέχνης τη διοχετεύει στη δημιουργία. Γνωρίζω ανθρώπους που τους τρομάζει η μοναξιά τους. Εγώ, είμαι φίλος με τη μοναξιά μου. Ίσως γιατί είχα πάντα πολλά πράγματα για να ασχοληθώ: γράψιμο, μουσική, θέατρο… Επίσης, γιατί η μοναξιά στην πραγματικότητα δεν είναι απλά η μοναχική ζωή, αλλά η σχέση με έναν κόσμο που είναι δικός σου. Ζεις με τις σκέψεις σου, τις φαντασιώσεις σου, τα όνειρά σου.

 

 

• Ένας κόσμος ερμητικά κλεισμένος…

 

Όχι! Αντίθετα ο καλλιτέχνης μοιράζεται αυτή τη μοναξιά με όλους τους άλλους μέσα από τη δημιουργία, μέσα από κάθε είδος τέχνης. Η μοναξιά είναι εκείνος ο χώρος που σου επιτρέπει να δημιουργήσεις. Είναι συνοδοιπόρος αγαθός του δημιουργού.

 

 

• Στις διηγήσεις σας θέλετε να είστε ο παππούς και ο αναγνώστης να είναι ο εγγονός. Πρόκειται για παραμύθι που γίνεται πραγματικότητα ή μια πραγματικότητα που μετατρέπεται σε παραμύθι χάριν ονείρου;

 

Το παραμύθι είναι ένα όνειρο. Στις «Ιστορίες για το Θεό και τον Άνθρωπο», προσπαθώ να δώσω την ανθρώπινη διάσταση απέναντι στη μεταφυσική και την ενστικτώδη διάθεση του ανθρώπου να αναζητήσει το Θεό. Υπάρχουν στιγμές όπου ο κάθε άνθρωπος συναντά το Θεό μπροστά του. Οι ιστορίες αυτές αναφέρονται ακριβώς στην προσπάθεια να επιτευχθεί αυτή η συνάντηση.

 

 

• Έχουμε καιρό να ακούσουμε μια νέα διήγηση από τον συγγραφέα Καρακάση. Να ελπίσουμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων;

 

(γελάει) Και βέβαια να ελπίζετε! Μάλιστα θα είναι μια διήγηση για καλοφαγάδες της Ιστορίας. Αν μας χαρίσει ο Θεός υγεία, η επόμενη διήγηση που προετοιμάζω θα είναι οι παραδοσιακές συνταγές της Αθηνάς συνοδευόμενες από μικρές ιστορίες. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου! Η πολίτικη κουζίνα σε κάνει να ονειρεύεσαι.

 

 

• Τι σημασία έχουν για σας τα όνειρα;

 

Τα όνειρα της γραφίδας δίνουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να συνεχίζουν να ονειρεύονται και να αναζητούν. Όλα τα βιβλία μου είναι μεγάλα παραμύθια ταξιδιών. Το έχουμε ανάγκη. Χρειαζόμαστε το ταξίδι στο όνειρο, το ίδιο το όνειρο! Χρειαζόμαστε την αίσθηση της μαγείας που χαρίζει η λογοτεχνία, η μουσική, η τέχνη γενικά.

 

 

• Πόσο θα συνεχίζεται το όνειρο;

 

Όσο το χρειαζόμαστε… και θα το χρειαζόμαστε πάντα! Όταν θα σταματήσει η ανάγκη του ονείρου, θα σταματήσει και η ανθρώπινη ύπαρξη.

 

 

• Χρειαζόμαστε τη μαγεία των Χριστουγέννων;

 

Η γέννηση του Χριστού είναι η απαρχή της ανάστασης του συναισθήματος. Είναι ο λόγος που μπορεί να αφυπνίσει το συνειδητό του ανθρώπου. Και επειδή ο λόγος αυτός είναι ο ταπεινός λόγος της φάτνης και όχι των παλατιών, δημιουργεί μαγεία που εκφράζει την αισιοδοξία μιας ευφορίας ελπίδας. Επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία. Είναι η ευδοκία του ανθρώπου! Ας μην ξεχνάμε πως ο Χριστός γεννιέται σε μια περίοδο παράνοιας, παρακμής και ευτελισμού αξιών.

 

 

• Το Πνεύμα των Χριστουγέννων δημιουργεί προσδοκίες;

 

Ναι! Ο καθένας περιμένει να πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες του. Η απλότητα του Πνεύματος των Χριστουγέννων μας βοηθά να αναζητήσουμε τη μαγεία της δικής μας αναγέννησης. Είναι μια πολύ μεγάλη ελπίδα που παρά τα διάφορα προβλήματα μας καθοδηγεί και μας προτρέπει. Μια μεγάλη αλλαγή. Να γίνω ταπεινός. Κάτι που ο Έλληνας το ξέχασε την περίοδο της επίπλαστης ευμάρειας. Θα πρέπει τώρα να κοιτάξει δίπλα του για να δει τι συμπορεύεται μαζί του: η φτώχεια, η δυστυχία, η μοναξιά της σχέσης, καμιά προσφορά για τον άνθρωπο. Υπάρχει μόνον «Εγώ» σε κάθε έκφραση της καθημερινής ζωής που χαρακτηρίζει ακόμα και τα ίδια τα κράτη και τις πολιτικές τους. Εγώ! Πρέπει λοιπόν να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, να ξαναβρούμε το Πνεύμα των Χριστουγέννων, το κάτι καλύτερο που προσδοκούμε και που πρέπει να αρχίσει από μέσα μας, στη φάτνη της γέννησης του νέου Ανθρώπου όπως συμβολίζει η γέννηση του Χριστού.

 

 

• Έχετε ψάλλει τα κάλαντα;

 

Πολλές φορές! Τα παιδιά ψάλλουν τα κάλαντα, όπως καλά το είπες, ζώντας το Πνεύμα των Χριστουγέννων και τη μαγεία του.

 

 

• Και στις σημερινές δύσκολες μέρες;

 

Εύχομαι να κυριαρχήσει το Πνεύμα των Χριστουγέννων. Ελπίζω στον οίκτο του Θεού. Δεν θα αφήσει να χαθούμε!

 

 

 

 

 

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Διαβάστε ακόμη

“Kotrozos Clothing”, ανδρική-γυναικεία casual ένδυση στο Άργος – Βίντεο, εικόνες με τις νέες προσθήκες

Τα ανδρικά και γυναικεία ρούχα Kotrozos Clothing είναι το συνώνυμο της άνεσης μέσα από τα μοναδικά fashion trends! "Kotrozos Clothing" στο Άργος Μπορείτε να τα...

Δήμος Ναυπλιέων: Πρόταση για σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής διαχειριστικού ελέγχου

διαπαραταξιακής επιτροπής διαχειριστικού ελέγχου Σε συνέχεια των χθεσινών (28/3) αποκαλύψεων στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ναυπλιέων, όπου ανακοινώθηκε το πραγματικό έλλειμμα του προϋπολογισμού του Δήμου,...

Δήμος Ναυπλιέων: Γιατί προτιμήθηκε η λήψη δανείου από την πολύχρονη επιτήρηση-μνημόνιο

Δήμος Ναυπλιέων: λήψη δανείου επιτήρηση Σε σαιξπηρική σκηνή μετατράπηκε την Πέμπτη 28/3 το Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπλιέων με την αποκάλυψη ότι ο προϋπολογισμός του έτους 2024...

“Kotrozos Clothing”, ανδρική-γυναικεία casual ένδυση στο Άργος – Βίντεο, εικόνες με τις νέες προσθήκες

Τα ανδρικά και γυναικεία ρούχα Kotrozos Clothing είναι το συνώνυμο της άνεσης μέσα από τα μοναδικά fashion trends! "Kotrozos Clothing" στο Άργος Μπορείτε να τα...

Δήμος Ναυπλιέων: Πρόταση για σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής διαχειριστικού ελέγχου

διαπαραταξιακής επιτροπής διαχειριστικού ελέγχου Σε συνέχεια των χθεσινών (28/3) αποκαλύψεων στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ναυπλιέων, όπου ανακοινώθηκε το πραγματικό έλλειμμα του προϋπολογισμού του Δήμου,...

Δήμος Ναυπλιέων: Γιατί προτιμήθηκε η λήψη δανείου από την πολύχρονη επιτήρηση-μνημόνιο

Δήμος Ναυπλιέων: λήψη δανείου επιτήρηση Σε σαιξπηρική σκηνή μετατράπηκε την Πέμπτη 28/3 το Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπλιέων με την αποκάλυψη ότι ο προϋπολογισμός του έτους 2024...

Α. Πουλάς στη Βουλή: Μεγάλα προβλήματα στη διάθεση των εσπεριδοειδών της Αργολίδας…

Τα μεγάλα προβλήματα στη διάθεση των εσπεριδοειδών της Αργολίδας λόγω μείωσης των εξαγωγών και παράλληληςαύξησης των εισαγωγών από την Αίγυπτο έφερε στη Βουλή ο...

Α. Πουλάς στη Βουλή: Μεγάλα προβλήματα στη διάθεση των εσπεριδοειδών της Αργολίδας…

Τα μεγάλα προβλήματα στη διάθεση των εσπεριδοειδών της Αργολίδας λόγω μείωσης των εξαγωγών και παράλληληςαύξησης των εισαγωγών από την Αίγυπτο έφερε στη Βουλή ο...

Έγραψαν συνθήματα στα Δικαστήρια και τα γραφεία της ΝΔ στο Ναύπλιο

Συνθήματα στα Δικαστήρια και τα γραφεία της ΝΔ στο Ναύπλιο Αναγραφή συνθημάτων με σπρέι κόκκινου και μαύρου χρώματος έκαναν τη νύχτα της Πέμπτης 28/3 άγνωστοι...

Ο … “πρωταθλητής” Ελλάδος στα χρέη Δήμος Ναυπλιέων αποφάσισε να πάρει δάνειο

Δήμος Ναυπλιέων παίρνει δάνειο Τη λήψη δανείου από Τράπεζες ή από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ώστε να ισοσκελιστεί και να καταρτιστεί ο Προύπολογισμός του...

Πρόσφατα θέματα

Πρόσφατα θέματα

Ο Πολ Τζόνστον σ’ ένα ατέλειωτο ελληνο-σκοτσέζικο ταξίδι

Φωτογραφία: 28-3-2024, Ναύπλιο, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, παρουσίαση-συζήτηση με φοιτητές Βρέθηκε και...

Δήμος Ναυπλιέων: Πρόταση για σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής διαχειριστικού ελέγχου

διαπαραταξιακής επιτροπής διαχειριστικού ελέγχου Σε συνέχεια των χθεσινών (28/3) αποκαλύψεων...

Δήμος Ναυπλιέων: Γιατί προτιμήθηκε η λήψη δανείου από την πολύχρονη επιτήρηση-μνημόνιο

Δήμος Ναυπλιέων: λήψη δανείου επιτήρηση Σε σαιξπηρική σκηνή μετατράπηκε την...

Ρούλα Πισπιρίγκου: Ισόβια για την ανθρωποκτονία της Τζωρτζίνας

Ρούλα Πισπιρίγκου: Ισόβια για την ανθρωποκτονία της Τζωρτζίνας Με ισόβια...

Γ. Γαβρήλος: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά αύξηση του κατώτατου μισθού, τουλάχιστον στα 900 ευρώ

Δήλωση του Γιώργου Γαβρήλου, βουλευτή Αργολίδας-τομεάρχη Εργασίας και Κοινωνικής...

Α. Πουλάς στη Βουλή: Μεγάλα προβλήματα στη διάθεση των εσπεριδοειδών της Αργολίδας…

Τα μεγάλα προβλήματα στη διάθεση των εσπεριδοειδών της Αργολίδας...