Το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο το «φύτεψαν» οι Βαυαροί στο Ναύπλιο το 1833, μεταφέροντας το έθιμο από την πατρίδα τους. Στην πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου έγινε και το πρώτο «ρεβεγιόν». Ο ανακτορικός χορός, που τα κατοπινά χρόνια θα γίνει θεσμός της άρχουσας τάξης στο τέλος της χρονιάς.
Οι διηγήσεις για κείνο τον πρώτο χορό είναι λιγοστές. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι έγινε μέσα σε μια σχεδόν ερειπωμένη πόλη και ο Κολοκοτρώνης τον… παρακολουθούσε φυλακισμένος στο Παλαμήδι δίνει τις συντεταγμένες του. Όπως και ο χώρος όπου έγινε: Το Βουλευτήριο (Boυλευτικό) τα χρόνια του Καποδίστρια.
Υπηρέτες ως …φανοστάτες
Ο ίδιος ο 18χρονος Οθων είχε ανέβει τις σκάλες του κτιρίου λίγο πριν από τα Χριστούγεννα για να επιθεωρήσει το εσωτερικό του. Οι τοίχοι ήταν σε κατάσταση… στάβλου. Η λύση που δόθηκε ήταν πρακτική και έξυπνη. Σκεπάστηκαν με άσπρα σεντόνια. Ενώ πάνω τους αναγράφτηκε η φράση «Ζήτω η οικία των Βιττελσβάχων»(ο οικογενειακός οίκος του Οθωνα ελληνιστί).
Ο Φρέντυ Γερμανός, σε ένα από τα πρώτα κείμενά του, περιγράφει με μυθιστορηματικό τρόπο τη συνέχεια της ιστορίας:
«…Πρόβλημα ήταν ο φωτισμός. Επειδή τα κηροπήγια ήταν πολύ λίγα, χρησιμοποιήθηκαν ζωντανοί φανoστάτες, υπηρέτες δηλαδή που κρατούσαν όλη τη βραδιά αναμμένους φανούς.
…Φρεσκοστολισμένο και σουλουπωμένο το τζαμί περίμενε την άφιξη των ευγενών προσκεκλημένων που άρχισαν να καταφθάνουν κατά τις οκτώ και μισή (την παραμονή των Χριστουγέννων). Τον ερχομό τους προανήγγειλαν οιμωγές πόνου. Τι συνέβαινε: Δεδομένου ότι τα αμάξια δεν είχαν έλθει ακόμη στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκαν ως μεταφορικό μέσο Μαλτέζοι αχθοφόροι.
Το μέσο ήταν αρκετά φθηνό και οι Μαλτέζοι, μόλις επλησίαζε η ώρα της αμοιβής, άρχιζαν να βογκούν απελπισμένα για να συγκινήσουν τα ευγενή φορτία τους…
Μέσα στην ιδιότυπη αυτή ατμόσφαιρα, που την επλαισίωνε όλος ο πληθυσμός του Ναυπλίου, που είχε μαζευτεί στην πλατεία Συντάγματος, το πρώτο κομμάτι της ορχήστρας ήταν το “Χαίρε Βαυαρία, πατρίς μου γλυκεία”…».
Βαυαρικά γλέντια
Το πρώτο ρεβεγιόν φαίνεται ότι είχε μεγάλη επιτυχία για την «υψηλή κοινωνία» του Ναυπλίου. Επειτα από μερικές μέρες (μάλλον την Πρωτοχρονιά) τη σκυτάλη πήρε η κόμισσα Αρμανσμπεργκ.
Στο σπίτι της -ίσως το αριστοκρατικότερο της πόλης- που είχε διακοσμήσει ειδικά Βαυαρός καλλιτέχνης, δόθηκε η πρώτη ιδιωτική χοροεσπερίδα «επί τω νέω έτει».
Η κόμισσα, έχοντας βαλθεί να κάνει βασίλισσα μια από τις θυγατέρες της, άφησε εποχή με τους χορούς της εκείνη την περίοδο. Μπορεί να μην τα κατάφερε (και οι τέσσερις κόρες της ατύχησαν στους γάμους τους), αλλά στο Ναύπλιο στις γιορτές πρωτοπορούσε.
Οι Βαυαροί, όπως παρατηρεί κάποιος ιστορικός, το… είχαν ρίξει στους χορούς και τα πανηγύρια, ξεκοκαλίζοντας το δάνειο των 60 εκατομμυρίων φράγκων, που πήρε ως «προίκα» ο Οθων από τις Μεγάλες Δυνάμεις (πρόκειται για το μοιραίο δάνειο, που θα οδηγήσει στη χρεοκοπία στα χρόνια του Οθωνα).
Παραλίγο να… χυθεί αίμα
Για το κλίμα που επικράτησε στη χοροεσπερίδα του 1833 διασώζεται κι ένα ανεκδοτολογικό περιστατικό. Κάποιος κοσμοπολίτης Κερκυραίος είχε το θράσος να ζητήσει σε χορό τη γυναίκα του Θ. Γρίβα. Για κείνη ήταν αδιανόητο να χορέψει με άλλον εκτός από τον άνδρα της. Ο Κερκυραίος απορούσε με την άρνηση, επιμένοντας ευγενικά στην πρόσκληση. Ετσι, βρέθηκε στα χέρια του Γρίβα, που παραλίγο να τον εκπαραθυρώσει!
Τα στοιχεία έχουν αντληθεί από άρθρο του Τάκη Κατσιμάρδου στο “Εθνος”
Το τραγούδι του Νίκου Ξυδάκη σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη “Χριστούγεννα στο Ναύπλιο” το οποίο αναφέρεται στην περίοδο της Βαυαροκρατίας
