Δικηγόρου
Στις 4 Δεκέμβρη, η ΛΑΕ, ημέρα Κυριακή, στις 18:00, έχει προγραμματίσει εκδήλωση στο Εργατικό Κέντρο Άργους για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Την συζήτηση, οι οργανωτές από την ΛΑΕ, μου ζήτησαν να την συντονίσω εγώ. Τους ευχαριστώ, είναι κάτι το οποίο θα το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση και ενδιαφέρον.
Τα παρακάτω, λίγα εισαγωγικά από εμένα, αφορούν την γενικότερη εικόνα όπου εντάσσω τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Και γιατί θα πρέπει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος να παρακολουθήσει και να συμμετάσχει στην εκδήλωση-συζήτηση της Κυριακής.
Το διακύβευμα είναι ότι μπροστά στην ανισότητα που έρχεται πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί η πολιτική δύναμη στο εκλογικό σώμα.
Καλεσμένοι θα είναι οι: Δημήτρης Σαραφιανός και η Δέσποινα Σπανού, -μέλη Π.Γ. ΛΑΕ- .
Θα πρέπει, καταρχήν, να αναρωτηθούμε ποια σχέση έχουν οι τράπεζες με την κοινωνία.
Σε ένα γενικό επίπεδο η κοινωνία έχει κατασκευάσει θεσμούς οι οποίοι υπηρετούν κοινωνικούς σκοπούς, κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε, οι οποίοι κοινωνικοί σκοποί δικαιολογούν – νομιμοποιούν την ύπαρξή των θεσμών. Όπως η παραγωγή, ρύθμιση και διανομή του προνομίου της μάθησης γίνεται από τα σχολεία, της Υγείας από τα νοσοκομεία, της ασφάλειας από την αστυνομία, ούτε και οι τράπεζες ξεφεύγουν από τον κοινωνικό σκοπό που πρέπει να υπηρετούν.
Η κοινωνία χρειάζεται τράπεζες για την παραγωγή, ρύθμιση και διανομή του προνομίου της ασφάλειας των καταθέσεων, της συγκέντρωσης του κεφαλαίου από πολλούς επιμέρους καταθέτες, ώστε να διευκολυνθεί η διοχέτευση του σε λελογισμένες επενδύσεις, προς όφελος της επιχειρηματικότητας και της κοινωνίας.
Γιατί όμως η οικονομία της αγοράς είναι ατελής, ακόμα και όταν αναφερόμαστε στις τράπεζες;
Το κλασσικό ερώτημα ενός πρωτοετούς της φιλοσοφίας έχει να κάνει με την περίπτωση όπου, οδηγώντας το αυτοκίνητό του, ο φοιτητής θα πρέπει να διαλέξει -σε μια κακιά στιγμή- αν θα προτιμήσει να σκοτωθεί ένα άτομο ή πέντε άτομα, ή ακόμη να διαλέξει αν θα σκοτωθεί ο ίδιος, ή, για να σωθεί από τον γκρεμό, θα προτιμήσει να σκοτώσει πέντε άτομα που είναι στην άκρη του δρόμου.
Αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα μπορεί να χρησιμεύσει για να μας δείξει και τα όρια που πρέπει να έχει η ελευθερία της αγοράς. Αν υποθέσουμε ότι, πρέπει να προγραμματίσουμε μια τεχνητή νοημοσύνη να μας οδηγεί τα αυτοκίνητα μας -κάτι όχι και τόσο στο μακρινό μέλλον- θα πρέπει να αποφασίσουμε και τι θα κάνουμε και στην περίπτωση που αναφέραμε.
Μπορούμε βεβαίως να πούμε ότι θα αφήσουμε την αγορά να αποφασίσει. Να κατασκευάσουμε ένα αλτρουιστικό μοντέλο αυτοκινήτου και ένα εγωιστικό μοντέλο και να αφήσουμε την αγορά να αποφασίσει τί θα είναι πιο ευπώλητο και τί θα επικρατήσει. Πολύ φοβάμαι ότι η αγορά θα αποφάσιζε να παράγει αποκλειστικά το εγωιστικό μοντέλο.
Για αυτό το λόγο και οι τράπεζες πρέπει να υπόκεινται στη σφαίρα επιρροής της πολιτικής και όχι το αντίθετο. Αν αφήσουμε τους τραπεζίτες να αποφασίσουν για το τραπεζικό μοντέλο της κοινωνίας σίγουρα δεν θα αποφασίσουν για το αλτρουιστικό μοντέλο αλλά για το εγωιστικό μοντέλο. Η ελευθερία της αγοράς είναι συνεπώς όχι πανάκεια αλλά ενδεχομένως καταστροφική και αυτό βιώνουμε σήμερα.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η ισότητα έναντι του νόμου, την οποία θα πρέπει άλλωστε να την επανεφεύρουμε, διότι είναι σαφές ότι και αν και προβλέπεται στο Σύνταγμα δεν τηρείται -Βλ. Αρθ. 4 π1: Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν έκτακτες συνθήκες οι οποίες να δικαιολογούν απανωτές κεφαλαιοποιήσεις Τραπεζών και να μην λαμβάνονται υπόψιν αυτές οι έκτακτες συνθήκες και υπέρ των οφειλετών των Τραπεζών, όπως άλλωστε προβλέπει και ο αστικός κώδικας -αρθ. 200 και 288 ΑΚ βλ. απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών-.
Η ισότητα του νόμου επιβάλει αν έχουμε έκτακτες συνθήκες, αυτές να ισχύουν για όλες τις πλευρές -και επιτέλους αν όλα αυτά τα δις τα οποία διοχετεύτηκαν στις Τράπεζες έπεφταν -και με αλεξίπτωτο ακόμα- στην πραγματική οικονομία -και ένας πρωτοετής ακόμα μπορεί να αποδείξει- ότι δεν θα είχαμε τα χάλια που έχουμε σήμερα.
Μεγάλο θέμα τέλος αποτελεί και το τι αφορά σήμερα ένα λεγόμενο κόκκινο δάνειο. Είναι σαφές ότι τα τελευταία χρόνια επιχειρείται μια σπίλωση και συκοφάντηση του απλού κόσμου όπου παρά τα 4 εκατομμύρια εξαθλιωμένους Έλληνες τα ΜΜΕ εστιάζουν μόνο σε έννοιες όπως στρατηγικοί κακοπληρωτές, φοροφυγάδες και μια πλειάδα άλλων αρνητικών χαρακτηρισμών για τη βάση της κοινωνίας, η οποία κατά τα ΜΜΕ, δεν έχει καμία δικαιολογία να μην υποταχθεί και να μην πληρώσει.
Παράλληλα κανείς δεν εστιάζει στην κοινωνία. Την περσινή χρονιά, περισσότεροι από τους μισούς μαθητές (61,1%) που συμμετείχαν στο πρόγραμμα σίτισης και προώθησης της υγιεινής διατροφής σε σχολεία, «Διατροφή», βίωναν επισιτιστική ανασφάλεια -είχαν περιορισμένη ή αβέβαιη πρόσβαση σε ασφαλή τρόφιμα-, ενώ ένας στους τέσσερις (24,7%) πεινά (στοιχεία του Ινστιτούτου Prolepsis).
Και αυτό γιατί σε ποσοστό 51,4%, τουλάχιστον ο ένας γονιός δεν έχει εισόδημα και στο 20,3% των οικογενειών δεν υπάρχει καμία πηγή εισοδήματος. Επίσης, τον τελευταίο χρόνο στο 9% των νοικοκυριών πραγματοποιήθηκε διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος για περισσότερο από μία εβδομάδα.
Με βάση εξάλλου τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η παιδική φτώχεια αυξήθηκε κατά 8,8%, από 28,7% το 2010 σε 37,5% το 2016. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει πως πλέον πάνω από ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα κινδυνεύει με φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Σημειωτέον ότι ένα λεγόμενο “κόκκινο δάνειο”, στις περισσότερες των περιπτώσεων -στη συντριπτική πλειοψηφία- είναι ένα δάνειο που αναλήφθηκε από το 2000-2008 και κατά κανόνα υπήρξε αδυναμία αποπληρωμής του μετά το 2012-2013.
Υπάρχουν περιπτώσεις πελατών μου που δανείστηκαν 10.000 ευρώ, -τόσα ακριβώς έβγαλε η Τράπεζα από το συρτάρι της- και μέχρι να φτάσουν σε αδυναμία πληρωμών κατέβαλλαν 15.000 ευρώ, ενώ και μετά την παύση πληρωμών τους χρωστούσαν 10.000 ευρώ, ποσό που συνεχίζει και αυξάνει ακόμα και σήμερα.
Αυτό το κόκκινο δάνειο, δεν έριξε έξω την Τράπεζα. Αν το δούμε, με όρους επιστροφής στην επένδυση που επιτεύχθηκε, η Τράπεζα είχε 50% επιστροφή στην επένδυσή της. Έδωσε 10.000 ευρώ πήρε πίσω το όλο κεφάλαιο της και 5.000 ευρώ ακόμα. Και έχει να λαβαίνει στο διηνεκές…
Τέλος κανένας δεν έχει ελέγξει πως οι ιδιωτικές Τράπεζες έχουν διοχετεύσει τα υπερκέρδη τους και πως διαχειρίζονται τα κεφάλαια που ελέγχουν, ακόμα και σε καραμπινάτες υποθέσεις που αφορούν τα πολιτικά κόμματα.
Δυο λόγια τέλος για το ποια ανάκαμψη σχεδιάζουν για εμάς.
Είναι σαφές ότι δημιουργείται αυτή τη στιγμή μιά “αγορά ευκαιρίας”.
Καταρχήν είναι τεράστια ψευδολογία ότι στη χώρα μας γίνονται επενδύσεις.
Είναι αυτονόητο ότι επενδύσεις γίνονται εκεί που υπάρχει ρευστότητα, διότι σκοπός του επενδυτή είναι να έχει επιστροφή στα χρήματα του. Μια αγορά χωρίς ρευστότητα προσομοιάζει με ένα παιχνίδι πόκερ όπου τα μοναδικά χρήματα που παίζονται είναι τα δικά σου. Αν δεν έχει βάλει και άλλος χρήματα στο τραπέζι όλοι γνωρίζουν ποιανού χρήματα διακυβεύονται.
Τι συμβαίνει επομένως στην χώρα;
Εξαγορές με συμβολικό τμήμα σε καθεστώς ασφυξίας, που δημιουργεί “αγορά ευκαιριών” και όχι επενδύσεων.
Η δημιουργία “αγοράς ευκαιρίας” απαιτεί όταν πουλάνε 100 να δημιουργήσεις τις συνθήκες ώστε να πουλάνε σε σύντομο χρονικό διάστημα 150 και μετά 200, γιατί έτσι πιέζονται οι τιμές προς τα κάτω, είτε μιλάμε για πορτοκάλια, είτε μιλάμε για ακίνητα.
Σ` αυτή την δημιουργία “αγοράς ευκαιριών” κομβικό ρόλο θα παίξουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί -αποτελούν δείκτη επιβεβαίωσης ότι ακριβώς αυτό λαμβάνει χώρα-, οι οποίοι βεβαίως κρύβουν και την πραγματικά ολέθρια “ανάκαμψη-κόλαση” την οποία επιφυλάσσουν για τη χώρα μας.
Ποιά ανάκαμψη όμως επιφυλάσσουν για εμάς;
Είναι μάλλον ακριβές ότι εάν ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς οι αριθμοί θα ευημερήσουν και η χώρα μας θα περάσει πολύ γρήγορα σε μια φαινομενική -σημειώνω- ανάπτυξη.
Αυτό θα γίνει διότι όταν πουληθούν επιχειρήσεις -που φτιάχτηκαν με αίμα και ιδρώτα και πολύχρονους κόπους, κατεστραμμένες από την υπερβολική φορολογία και την έλλειψη ρευστότητας- θα αγοραστούν έναντι συμβολικού τιμήματος από νέους ιδιοκτήτες οι οποίοι θα έχουν πλέον στα χέρια τους μιά καθαρά κερδοφόρα επιχείρηση χωρίς βεβαίως τα χρέη, διότι τα χρέη θα μείνουν στον παλαιό ιδιοκτήτη, που την ανέπτυξε.
Δεν έχει περάσει άλλωστε μεγάλο χρονικό διάστημα που Τράπεζα αγόρασε έναντι 750.000 ευρώ επιχείρηση η οποία είχε ετήσια εισοδήματα από μισθώματα 2.000.000 ευρώ αλλά συνολικά χρέη 45.000.000 ευρώ, τα οποία παρέμειναν στον παλαιό ιδιοκτήτη.
Με αυτόν το τρόπο λοιπόν πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τους μισούς Έλληνες μπορεί πολύ γρήγορα να εξυγιανθεί η οικονομία και να ευημερήσουν οι αριθμοί και σε αυτό το πρότζεκτ κομβικό ρόλο θα παίξουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί.
Τελειώνοντας να αναφέρω ότι, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και συχνότερα το γνωστό μοτίβο της μεταφοράς της πολιτικής δύναμης από την κοινωνία και τους ψηφοφόρους στα χέρια των Τραπεζών.
Ήδη, ανάμεσα στους πολίτες και στις Τράπεζες έχει ανατραπεί άρδην η ισότητα των όπλων. Η σφαίρα επιρροής των τραπεζών διαπερνά πλέον -όχι μόνο τις οικονομικές συναλλαγές- αλλά όλο το φάσμα της ανθρώπινης ζωής μας. Με τις “ανέπαφες” συναλλαγές και το ηλεκτρονικό χρήμα τα πάντα πλέον καταγράφονται. Αλλά οι συναλλαγές μας δεν έχουν μόνο οικονομική διάσταση. Και η εξάρτηση μας από τις τράπεζες εξαφανίζει την πολιτική δύναμη εκάστου από εμάς.
Το διακύβευμα είναι ότι μπροστά στην ανισότητα που έρχεται πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί η πολιτική δύναμη στο εκλογικό σώμα.
Τέλος πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία, και να συνειδητοποιήσουμε ότι για την τρόικα η ελληνική κρίση δεν είναι παρά ένα πρότζεκτ, μια επανάληψη της “Partitio Terrarum Imperii Romaniae” του 1204 και το “ηλεκτρονικό delete” δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα εργαλείο σχεδιασμένο να μας κρατήσει αδύναμους ώστε να μοιραστούν ανεμπόδιστα τα ιμάτια της κοινωνίας μας.
