του Γιώργου Νικολόπουλου
“Μικρό κορίτσι ήμουνα του φτωχομαχαλά / και μ’ ένα μαγικό χαμόγελό σου / σαν… Κορυτσά κατέχτησες τη δόλια μου καρδιά”. Το παραπάνω ερωτικοπατριωτικό τρίστιχο ανήκει σε μια Αργείτισσα και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΑΣΠΙΣ” δύο μήνες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Αφιερωμένο σε κάποιον κατακτητή της Βορείου Ηπείρου αλλά και της καρδιάς της…
Με την “ΑΣΠΙΔΑ”, που κυκλοφορούσε δισέλιδη κάθε Κυριακή, οι Αργείτες και οι κάτοικοι των γύρω χωριών, έπαιρναν ηθική στήριξη τους δύσκολους μήνες του πολέμου.
Πολλά κείμενα είναι σχετικά με τις δωρεές των πολιτών για τις ανάγκες του αγώνα. Στο φύλλο της 10ης Νοεμβρίου 1940 αναφέρεται: “Η επαρχία μας όχι μόνον δεν υστέρησεν, αλλά έδωσε συγκινητικά δείγματα προθυμίας και θυσιών”. Και σε άλλο σημείο: “Η αργολική οικογένεια έλυσε το φτωχικό γιούκο για να δώσει ότι είχε και δεν είχε από την προίκα των κοριτσιών της ή το υστέρημα της εις μάλλινα είδη”.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Σημαντική ήταν η κινητοποίηση των κοριτσιών της περιοχής που μάζευαν αρχικά ρούχα, στη συνέχεια και ξηρά τροφή και τα έστελναν στο μέτωπο και στα νοσοκομεία. Στις 17 Νοεμβρίου είχαν γίνει 8 αποστολές με μάλλινες κουβέρτες (831), πουλόβερ και φανέλες (278), κασκόλ (46), μάλλινες κάλτσες (145 ζευγ.), μαντήλια (38), γάντια (8 ζευγ.), σώβρακα (12), κουκούλες (28), πετσέτες (31), φακέλους επιστολών (50), μολύβια (14), τσιγάρα (68 κούτες) κ.ά.
Η εφημερίδα γράφει: “Ποιος δεν συγκινήθη όταν άκουσε ότι εκτός των άλλων ειδών, η φτωχή Λυρκεία προσέφερε 119 μάλλινες κουβέρτες, το Μαλανδρένι 82, η Δαλαμανάρα 70, η Πυργέλα 3, το Κουρτάκι 36 και το μικρό και άγονο ορεινό Γυμνό 70”;
Πολίτες και σωματεία προσέφεραν και χρήματα. Ο Σύνδεσμος Κυνηγών Επαρχίας Αργους έδωσε για τον Αγώνα όλο το αποθεματικό του (25.000 δρχ.) ενώ στην εφημερίδα αναφέρεται και κατάλογος για τα δωρηθέντα άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια.
ΚΑΛΤΣΕΣ
Το πλέξιμο της “φανέλας του στρατιώτου” ήταν μία από τις βασικές ενασχολήσεις των γυναικών. Ο Νομάρχης Αργολιδοκορινθίας ζήτησε από τις γυναίκες λίγο πριν από τα Χριστούγεννα να φτιάξουν και “την κάλτσα του στρατιώτου: Είναι επιτακτική η ανάγκη αμέσου κατασκευής”. “Αι γυναίκες του Άργους και των χωριών είμεθα βέβαιοι ότι θα εντείνουν τας δυνάμεις των δια το πλέξιμο με την συναίσθησιν ότι επιτελούν υψηλόν καθήκον” προσέθετε σχόλιο του εκδότη.
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Μία μόνιμη στήλη είχε τον τίτλο “Να γιατί θα νικήσωμεν”, όπου παρουσιάζονταν αποσπάσματα επιστολών προς το μέτωπο. “Είχαμε πάει στην Παναγία στο Κεφαλάρι για λειτουργία για να είμαστε νικηταί… Ψυχραιμία και δύναμη χρειάζεται για τους νικητές. Σε φιλώ και σε εύχομαι, η μητέρα σου”…
Συγκινητική και η αφήγηση της μικρής κόρης ενός αξιωματικού: “Παρακαλώ την Παναγία και τον Χριστούλη και τον Άγιο Νικόλαο που είναι σήμερα η χάρη του, να βοηθήσει τον Στρατόν μας και εσένα Μπαμπά μου”.
ΜΗΤΕΡΕΣ
Ο στρατιώτης Μοδέστος Κερασιώτης γράφει προς τη μητέρα του: “Να μη στενοχωριέσαι Μητερούλα μου που έχεις πέντε παιδιά στο στρατό. Να είσαι υπερήφανη γι’ αυτό όπως είναι όλες οι μητέρες, όσες έχουν παιδιά που αγωνίζονται για την τιμή και την ελευθερία της αγαπημένης μας και ηρωικής πατρίδας”.
Κάποιος άλλος, έγραφε στις 22/11/ 1940: “Αγαπητέ μου Βαγγέλη. Ζήτω η Ελλάδα. Η Κορυτσά κατελήφθη”…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Δεν έλειπαν ούτε οι διαφημίσεις από την “ΑΣΠΙΔΑ”. Όπως: “Όλες οι εικόνες του ελληνοϊταλικού πολέμου στο Πρακτορείον εφημερίδων Φ. Παυλόπουλου”, ή ακόμα: “Καταφύγια. Ανθεκτικά, ασφαλή παρ’ ειδικευμένων Κ. ΜΑΡΟΥΣΗΣ”.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
Στις στήλες των κοινωνικών ούτε λόγος να γίνεται για γάμους και βαπτίσεις. Μόνο θάνατοι παλληκαριών στο μέτωπο, κηδείες, μνημόσυνα και κυρίως ειδοποιήσεις Αργείων οι οποίοι “φέτος δεν θα εορτάσουν”…
