Έφυγε την Κυριακή 17 Σεπτέμβρη από τη ζωή ο Βαγγέλης Κλαδούχος, το σύμβολο της Αριστεράς για την Αργολίδα. Μπορεί τα 98 χρόνια που έζησε να θεωρούνται από κάποιους πολλά, ωστόσο ο κυρ Βαγγέλης το ¼ της ζωής του, 23 χρόνια και 3 μήνες, τα έζησε στη φυλακή και την εξορία για τους αγώνες του για την Πατρίδα και τον Σοσιαλισμό.
Πάντα ευγενικός και σεμνός ο Βαγγέλης Κλαδούχος, τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του έζησε στο Άργος γράφοντας και εκδίδοντας περίπου 15 ποιητικές συλλογές ή τα απομνημονεύματά του από τη φυλακή και την εξορία.
Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα στις 5 μμ, στην Κοίμηση της Θεοτόκου Άργους. Η σορός θα βρίσκεται για προσκύνηση στο ναό, από τις 4 μμ.
Ο Βαγγέλης Κλαδούχος γεννήθηκε στο Γελίνι του Ξυλοκάστρου Αργολιδοκορινθίας το 1920. Κατατάχθηκε στη χωροφυλακή το 1941 και απολύθηκε το 1942 γιατί δεν υπέγραψε “δήλωση ειλικρινούς συνεργασίας μετά των στρατευμάτων κατοχής”.
Υπήρξε αντιστασιακός μαχητής της Μάχης της Κρήτης και της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και επικεφαλής της Ομάδας Κρούσης του ΕΛΑΣ. Για την πατριωτική, πολιτική και αντιφασιστική του δράση βασανίστηκε, φυλακίστηκε και κλείστηκε σε στρατόπεδα συνολικά 23 χρόνια και 3 μήνες.
Διετέλεσε ακόμα γραμματέας, προδιδακτορικά, της Ν.Ε Αργολίδας, της ΕΔΑ και μέλος της Επ. Περιοχής Ανατολικής Πελοποννήσου, ενώ έθεσε υποψηφιότητα για το αξίωμα του βουλευτή σε 4 βουλευτικές εκλογές.
Υπήρξε, επίσης, Γραμματέας της Ν.Ε Αργολίδας του Κ.Κ.Ε, μέλος της Επ. Περ. Πελοποννήσου του Κ.Κ.Ε, μέλος της Πολ. Επιτροπής Αργολίδας του ΣΥΝ και μέλος της Β/μιας Επιτροπής Εφετείου Ναυπλίου Κρίσης Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Παρασημοφορήθηκε από την πολιτεία για την Εθνική Αντίσταση και από το Προεδρείο του Αν. Σοβιέτ της ΕΣΣΔ για την αντιφασιστική του δράση με χρυσό μετάλλιο, αποκαταστάθηκε το 1986 με το βαθμό του Ανθυπομοιράρχου και συνταξιοδοτήθηκε.
Στην πόλη του Άργους εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1964, ενώ ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε και απέκτησε δυο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη.
Έχει δημοσιεύσει συνολικά βιβλία και ποιητικές συλλογές μερικά από τα οποία είναι: “Ο Δρόμος ανεβαίνει” (1986), “Ο άνθρωπος με τις ιδέες του, ποιήματα”(1988), “Συνυφασμένα, Ιστορία και Διηγήματα” (1993), “Απομνημονεύματα” (1995), “Αξιοποιημένη Αντοχή, ποιήματα” (1997), “Σταχυολογώντας απ’ τις σοφίες, παροιμίες” (2000). “Ο Έλατος και το Κεράσι, ποιήματα” (2001), “Η αρχοντιά στο Στίχο, ποιήματα” (2003).
Και όμως δεν ηταν εκει, στον αποχαιρετισμό, όσοι κανεις περιμενε να ειναι,,,.Κρίμα.,,Βλέπεις η πολιτική μυωπία πάντα συνοδεύεται από την πολιτική (αλλά και την προσωπική) μικροψυχία! Κάποιοι,που δεν πειράχτηκε “ουτε μια τρίχα από το κεφάλι τους”, φαίνεται δεν συγχωρεσαν στο Βαγγέλη ότι παρέμεινε μέχρι τα βαθειά γεράματά του ένας αιώνιος εφηβος, με δυνατή σκέψη και ελεύθερο πνεύμα.Κι αυτό είναι”θανάσιμο αμάρτημα” για τους “επαναστάτες του .καναπέ”..Τί κι αν 23 ολόκληρα χρόνια έζησε σε φυλακέςκαι εξορίες΄..,Τί κι αν δοκίμασε 9 εικονικέςεκτελέσεις…Αυτά είναι λεπτομέρειες,,Θα μου πεις οι ίδιοι άνθρωποι δεν στείλαν ούτε ενα στεφάνι στην κηδεία του Γρηγόρη Φαράκου στο Ναύπλιο, ,Άβυσσος η ψυχή του “κόμματος”…Κατά τα άλλα”100 κόμματα…δύο πολιτικές”,,,Ντροπή σύντροφοι…Το τρένο της ιστορίς έφυγε-είναι σίγουρο-…τώρα το μόνο που απομένει είναι το περιθώριο της ιστορίας,,,οσονούπω…
Καλό ταξίδι στον Αγωνιστή Βαγγέλη Κλαδουχο