Μια θεατρική παράσταση φόρος τιμής στις αλησμόνητες πατρίδες. Αφηγήσεις, τραγούδια και μνήμες μιας εποχής κι ενός τόπου που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Το Σενάριο: Οι κάτοικοι της Νέας Κίου ξεριζωμένοι από τον τόπο τους την Μικρασία, κυνηγημένοι, έφυγαν αφήνοντας πίσω τα πάντα. Προσπάθησαν να σώσουν μόνο τη ζωή τους και τη ζωή των αγαπημένων τους προσώπων. Μία εικόνα, δύο φωτογραφίες, ένα φυλαχτό, δύο ρούχα και τα χαρτιά τους, αν πρόλαβαν και αυτά να τα πάρουν. Αγκάλιασαν με μια τελευταία ματιά το σπίτι τους, τον τόπο τους, για να κρατήσουν την εικόνα τους μέσα την καρδιά τους για πάντα. Πέρασαν τη θάλασσα και έφτασαν απέναντι, με μοναδικές αποσκευές τα όνειρα τους ρημαγμένα και την ψυχή τους γεμάτη από τη φρίκη του θανάτου. Ακόμη στα μάτια τους, που ήταν γεμάτα δάκρυα, είχαν τα χωριά και τα βουνά τους, τα σπίτια τους, αγαπημένα πρόσωπα που έχασαν. Μόνη παρηγοριά η μητέρα πατρίδα, αλλά και αυτή δεν τους καλοδέχτηκε. Δε λύγισαν όμως. Στάθηκαν με υπομονή στις ουρές για τον έλεγχο και την απολύμανση, άντεξαν τις προσβολές και τις αμφισβητήσεις. Γεμάτοι πείσμα, αρχοντιά και ελπίδα έσφιξαν τα δόντια, έκρυψαν τον πόνο βαθιά μέσα τους και ρίχτηκαν στη δουλειά. Κατάφεραν όχι μόνο να νοικοκυρευτούν και να ενταχθούν ισότιμα στις ντόπιες κοινωνίες, αλλά με τις γνώσεις τους, τον πολιτισμό τους και τις φρέσκες ιδέες τους βοήθησαν την Ελλάδα να προοδεύσει. Ο χρόνος απάλυνε τις πληγές αλλά δεν έφερε λησμονιά, δεν του επέτρεψαν να τη φέρει. Θυμούνται πάντα την όμορφη πατρίδα και τα αγαπημένα πρόσωπα που έχασαν, τα διηγούνται στις νεότερες γενιές για να ζούνε πάντοτε μέσα στις καρδιές τους.
Όλες αυτές τις διηγήσεις και τις αναπολήσεις απολαύσαμε την Δευτέρα 21/8/17 στη θεατρική παράσταση, «Μ΄ακούς Ευθαλία» από την Θεατρική ομάδα του Μορφωτικού Συλλόγου Ν.Κίου.
Αξίζουν συγχαρητήρια στη Σκηνοθέτρια τη Μόνικα Κολοκοτρώνη που ζωντάνεψε τα κείμενα του ΛεφτέρηΜπαρδάκου και δώσανε μαζί, πνοή και ζωή στις αναμνήσεις όλων αυτών των ανθρώπων.
Η μουσική του Γιάννη Κουφαδάκη έντυσε γλυκά την παράσταση.Το ζωντανό μουσικό σύνολο μας απογείωσε και μας ταξίδευσε στο χρόνο, αρχίσαμε να σιγοτραγουδάμε . Η θεατρική ομάδα είναι σίγουρο πως δούλεψε σκληρά και δαπάνησε άφθονη ενέργεια.Είναι εξάλλου ζωντανή στη μνήμη μας η χαρά που πήραμε και τα γέλια που ρίξαμε, στην περσινή «Μήδεια». Δεν θα ξεχάσω να αναφέρω τα εξαιρετικά καλοραμμένα κοστούμια .Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη ήταν η προσαρμογή του Πελαργού σε μια λειτουργική και καλαίσθητη θεατρική σκηνή. Συγχαρητήρια αξίζουν στο Νίκο τον Κοντό τον πολύπλευρο αυτό και πολυμήχανο άνθρωπο.
Σας ευχαριστούμε όλους με την καρδιά μας για την όμορφη βραδιά.
