Ήταν ένα μεγάλο, ζεστό καλοκαίρι σαν όλα τα άλλα. Τα πρωινά οι άνθρωποι έκαναν βιαστικά τις δουλειές τους, βαδίζοντας τοίχο-τοίχο αναζητώντας λίγη σκιά στον ίσκιο που ρίχνουν τα κτίρια-τα δέντρα τα ξεφορτωθήκαμε προ πολλού, τα κάψαμε στο τζάκι και ησυχάσαμε. Τα μεσημέρια κλείνονταν ερμητικά στα σπίτια τους γιατί ο ήλιος έκαιγε το τσιμέντο και τα βράδια αυτοί που έχουν ακόμα λίγα χρήματα πήγαιναν στη θάλασσα για λίγη δροσιά. Οι υπόλοιποι έβγαιναν στην πλατεία και γέμιζαν τα παγκάκια και τις όχθες της λίμνης. Τα παιδιά προσπαθούσαν να παίξουν σε κάτι σαν παιδική χαρά με αναχώματα, χωρίς τα συνήθη παιχνίδια, αλλά σα να προπονούνται για παίκτες του μελλοντικού μας survivor. Όλοι πολύ ανυποψίαστοι και πολύ παραδομένοι στο τσιμέντο ,στη σκόνη και στη ζέστη.
Άτομα με ειδικές ανάγκες δεν έχουμε στην πόλη μας. Τα κλείσαμε σπίτι τους γιατί έχουμε πολλά μηχανάκια και τα παρκάρουμε μπροστά ακριβώς στις μπάρες αναπήρων, και επίσης έχουμε και τη γέφυρα της διχοτόμησης με ανηφοριές και κατηφοριές και η πρόσβαση επιτρέπεται, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, μονάχα στους αρτιμελείς.
Ούτε αδέσποτα έχουμε στην πόλη μας γιατί εσχάτως αποκτήσαμε και Φιλοζωική του Δήμου οπότε τα μαζεύουμε για να μην πατάνε το γκαζόν και κάνουν βουτιές στη λίμνη. Τοποθέτησε βέβαια η “Φιλοζωϊκή του Δήμου” μερικούς κουβάδες, οι οποίοι στερούνται νερού, και μαλώνει με τον επίσημο φιλοζωϊκό σύλλογο κι αυτό νομίζουμε ότι είναι αρκετό για να δηλώσει την παρουσία της.
Η μόνη “γκρίνια” που ακουγόταν πια ήταν για την ταλαιπωρία των οδηγών στην προσπάθεια να διασχίσουν την Καποδιστρίου, για τις ελλιπείς θέσεις πάρκινγκ και για τη Γούναρη που διχοτομήθηκε δια της ασφαλτόστρωσης. Κι αυτά πια ο περισσότερος κόσμος τα αντιμετώπιζε διακωμωδώντας τα, “όχι για να τον σώσει αλλά για να σωθεί”.
Ώσπου ήρθαν κάτι πτηνά, κακά πτηνά κι έφεραν στις φτερούγες τους τον ιό του Δυτικού Νείλου. Ο ιός αυτός, μάθαμε, μεταδίδεται απ τα κουνούπια και η Αργολίδα είναι η μοναδική περιοχή που αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Εδώ και 20 μέρες που πληροφορήθηκε ο κόσμος για τον ιό κανείς απ τους αρμόδιους δεν είχε ενημερώσει για το παραμικρό. Μόνο κάποιες οδηγίες κυκλοφόρησαν για τον τρόπο προφύλαξης.
Μαθαίναμε για δεκάδες ανθρώπους που νοσούσαν και επισκέπτονταν τα νοσοκομεία, αλλά οι αρμόδιοι άκρα του τάφου σιωπή. Μέχρι προ λίγων ημερών που έγιναν δύο οι θάνατοι ηλικιωμένων ατόμων. Το γεγονός έγινε θέμα στα κεντρικά ΜΜΕ, ήρθαν εκπρόσωποι του ΚΕΕΛΠΝΟ έκαναν μετρήσεις σε στάσιμα ύδατα, σε αυλές, σε δημόσιους χώρους, και είπαν ότι έγιναν μη επαρκείς ψεκασμοί και μόνο τότε οι αρμόδιοι έκαναν την τιμή στους πολίτες να τους ενημερώσουν.
Βγήκαν οι περιφερειακοί άρχοντες, είπαν ότι αυτοί έκαναν το καθήκον τους, βοήθησαν τους δήμους Άργους και Ναυπλίου στον ψεκασμό, έδωσαν πάλι οδηγίες και είπαν ότι ο ιός είναι σε ύφεση και υπάρχει αισιοδοξία για αίσια έκβαση του προβλήματος. Κάτι σαν τις αγορές και τα μνημόνια που όλο βγαίνουμε κι όλο πιο βαθιά βουλιάζουμε.
Προχτές, δια του εβδομαδιαίου διαγγέλματος -αυτού του ιδιαίτερου τρόπου επικοινωνίας που έχει βρει να ενημερώνει και να απαξιώνει τους πολίτες- αποφάσισε να μας ενημερώσει και το “φαινόμενο” που διοικεί την πόλη του Άργους.
Δε θα επαναλάβω τα λόγια του. Εξάλλου με όσα είπε αχός βαρύς ακούγεται τις τελευταίες μέρες. Πολλοί αποκάλεσαν γελοιότητες όσα είπε και άλλοι τον χαρακτήρισαν φοβισμένο.
Επειδή το “φαινόμενο” έριξε τόνους τσιμέντου και μπάζωσε μια πόλη τσιμεντώνοντας και ανθρώπους και μαγαζιά και ζωές,
επειδή εξαφάνισε το μοναδικό αλσύλιο που υπήρχε κόβοντας όλα τα δέντρα απ το κέντρο της πόλης -μη εξαιρουμένου του ιστορικού κυπαρισσιού και του πεύκου που ξέραναν με δόλιο τρόπο,
επειδή οι στρατώνες του Καποδίστρια έχουν γίνει τόπος απόθεσης μπάζων,
επειδή η νεοκλασική αγορά του Καραθανασόπουλου έχει κρυφτεί πίσω από τις θηριώδεις ομπρέλες της λαϊκής αγοράς,
επειδή ονομάστηκε “επιτυχία της Ανάπλασης” η μεταφορά των θαμώνων των καφετεριών από τους πεζόδρομους στις παραλίμνιες περιοχές,
επειδή δίνονται χιλιάδες ευρώ για καρναβάλια και για φιέστες τη Μ. Παρασκευή
επειδή έγιναν εγκαίνια της ανάπλασης, ενώ είναι η 8η παράταση που έχει δοθεί,
επειδή αν -ο μη γένοιτο- αρρωστήσει κάποιος ή συμβεί κάποιο ατύχημα ή κάποια φωτιά στο κέντρο, η σειρήνα της διάσωσης θα ακούγεται αλλά θα αδυνατεί να φτάσει στο σημείο που υπάρχει ανάγκη,
επειδή τα χερουβείμ τα και τα σεραφείμ που είναι και θεσμικά μιλάνε ξεδιάντροπα για “στρατηγούς” και για 64%,
επειδή η αντιπολίτευση εσχάτως μισοξύπνησε από κώμα τριετίας,
επειδή όποιος μιλούσε βαφτίστηκε “εμμονικός”, και κυρίως
επειδή κάπου στο βάθος η αισθητική και η ηθική κάπου συναντιούνται για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους πολλούς
έχει λάβει το δικαίωμα να μιλάει
• για κουνούπια που έρχονται από την Κόρινθο
• για “κακά” πτηνά που κάθε χρόνο επιλέγουν τόπο διακοπών και φέτος διάλεξαν την Αργολίδα, αποφεύγοντας να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη και αποδίδοντας την εμφάνιση του ιού στον κακό καιρό και τις βροχοπτώσεις, λες και οι βροχοπτώσεις συνέβησαν μόνο στην Αργολίδα
• για “γούρνες που πλένουν τα μαϊντανά και τα σέλινα” σιωπώντας για την γούρνα της Ανάπλασης
• για “πισίνες και γκαζόν” των πλουσίων, σιωπώντας για τη δική του πισίνα
• για “γέρους και γριές που πεθαίνουν και φορτώνουν το θάνατό τους οι “κουνουπολόγοι” στον ιό του Δ. Νείλου” λες και οι γέροι και οι γριές δεν είναι οι μανάδες μας, οι πατεράδες μας, ο γείτονας, ο συνάνθρωπός μας, και παρόλο που είναι 80 και 90 πονάμε για το θάνατό τους.
Μπορεί από πολλούς να χαρακτηρίζονται γελοιότητες αυτά που λέει, μπορεί πράγματι να είναι φοβισμένος για την υπόθεση. Είναι το «φαινόμενο» που «τάισαν» κάποιοι με τη ψήφο τους, άλλοι με την ανοχή τους κι άλλοι με το φόβο τους. Κανείς όμως δεν ήταν ανυποψίαστος. Ούτε ένας.
Ανεξαρτήτως ιού λοιπόν, και ανεξαρτήτως εποχών, μην αμελήσετε να λαμβάνετε προφυλάξεις. Το μέλλον θα έχει πολλά κουνούπια.
“Γιατί ήξερε ότι αυτός ο κόσμος που γλεντούσε, αγνοούσε ότι ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει και δεν εξαφανίζεται ποτέ, ότι μπορεί να μένει κοιμισμένος ολόκληρες δεκάδες χρόνια μέσα στα έπιπλα και τ’ ασπρόρουχα, ότι περιμένει υπομονετικά στα δωμάτια, στα υπόγεια, στα σεντούκια, στα μαντήλια και στα χαρτιά, κι ότι μπορεί να φτάσει κάποτε η μέρα που για τη δυστυχία ή για να γίνει μάθημα στους ανθρώπους, η πανούκλα θα ξυπνήσει τα ποντίκια της και θα τα στείλει να ψοφήσουν σε μια ευτυχισμένη πολιτεία”
«Πανούκλα», Α. Καμύ
