Τρεις Βουλευτές του ΚΚΕ (Νίκος Καραθανασόπουλος, Διαμάντω Μανωλάκου, Νίκος Μωραΐτης) με ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αναφέρονται στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην Αργολίδα και άλλους νομούς της Πελοποννήσου σχετικά με το πρόγραμμα δακοκτονίας:

 

Αν και είναι γνωστές τα τελευταία χρόνια και επαναλαμβανόμενες οι μεγάλες καθυστερήσεις στην έναρξη της δακοκτονίας για την προστασία της ελαιοπαραγωγής, αυτή τη χρονιά η καθυστέρηση ξεπερνάει τα όρια στις περισσότερες περιοχές.

 

Ενώ θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει ο πρώτος ψεκασμός στις πρωιμότερες περιοχές, δεν έχει γίνει ούτε καν διαγωνισμός, ενώ σε μερικές περιπτώσεις που έγιναν το πρώτο 10μερο του Ιούλη έχουν κηρυχτεί άγονες. Οι διαδικασίες είναι εξαιρετικά χρονοβόρες και σε βάρος της αναγκαίας δακοπροστασίας της ελαιοκαλλιέργειας, αλλά και του εισοδήματος των μικρομεσαίων ελαιοπαραγωγών, αν και πληρώνουν εισφορά δακοκτονίας.

 

Ενδεικτικά:

 

Στο Νομό Αργολίδας κηρύχτηκε άγονος ο διαγωνισμός για πολλές περιοχές και σε έγγραφο με χαρακτηρισμό “Εξαιρετικά Επείγον” του Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε Αργολίδας (6/7/2017), αφού επισημαίνει ότι “ο 1ος ψεκασμός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί τόσο αργά, γιατί η επιτυχία του προγράμματος είναι απόλυτα καταδικασμένη” προτείνει εθελοντικό ψεκασμό ή να μην εφαρμοστεί πρόγραμμα δακοκτονίας. Αλλά και στο Νομό Αρκαδίας η επιτροπή αξιολόγησης των προσφορών για το διαγωνισμό δολωματικού ψεκασμού καταπολέμησης του δάκου της ελιάς 2017 συγκαλέστηκε στις 7/7/2017, ενώ στη Λακωνία δεν συμπεριλαμβάνονται ορισμένες ελαιοπαραγωγικές περιοχές και το πρακτικό αξιολόγησης διαβιβάζεται στην περιφέρεια στις 5/7/2017, που αποδεικνύουν ότι ακόμα τίποτα δεν έχει εγκριθεί και δεν έχει ξεκινήσει!

 

Δίκαια οι μικρομεσαίοι ελαιοπαραγωγοί βρίσκονται σε απόγνωση ότι θα χάσουν τη φετινή παραγωγή σε ποσότητα και ποιότητα, εξαιτίας των χρονοβόρων, γραφειοκρατικών και αναποτελεσματικών διαδικασιών, χωρίς να φταίνε αντίθετα, χαρατσώνονται και με το 2% εισφορά.

 

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, αν σκοπεύει να αλλάξει το σύστημα δακοπροστασίας, ώστε να είναι άμεση ευθύνη του υπουργείου, με ενιαίο πανελλαδικό επιστημονικό τρόπο και έγκαιρη διαδικασία υλοποίησης, χωρίς επιβάρυνση του ελαιοπαραγωγού, αλλά αποκλειστικά του κρατικού προϋπολογισμού.