Επιμέλεια: Γιώργος Νικολόπουλος
Λέγεται ότι η …μεταχειρισμένη λαιμητόμος που έφερε το 1833 από τη Γαλλία στο Ναύπλιο ο πατέρας του Όθωνα Λουδοβίκος ο Α’ της Βαυαρίας ήταν η αυθεντική. Η πρώτη γκιλοτίνα που είχε επινοήσει λίγο μετά τη Γαλλική Επανάσταση ο Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν για «ανώδυνο θάνατο». Σήμερα, αυτή βρίσκεται στο Εγκληματολογικό Μουσείο στην Αθήνα.
Σκοπός του Λουδοβίκου ήταν να γίνει αυτό το «εργαλείο θανάτου» ο φόβος και ο τρόμος για τους Έλληνες, ώστε να μη διανοηθούν να αμφισβητήσουν ποτέ τα κυριαρχικά δικαιώματα του γιου του Όθωνα και της ακολουθίας του.
Η λαιμητόμος λοιπόν ήρθε στην Ελλάδα και τοποθετήθηκε στην Ακροναυπλία γερασμένη και ετοιμόρροπη, έχοντας κόψει πολλά κεφάλια γι’ αυτό και θέλησαν να την αντικαταστήσουν. Μάταια όμως: Oι Ναυπλιώτες αντέδρασαν δυναμικά και έκαψαν τις δύο καινούργιες που ήρθαν από το εξωτερικό. Κι αν έβρισκαν και την παλιά, θα την έκαιγαν και εκείνη, η οποία συνέχισε να παίρνει κεφάλια… Η αντικατάστασή της έγινε το 1888 ενώ το 1913 σταμάτησαν οι καρατομήσεις και επανήλθε ως τρόπος εκτέλεσης ο τουφεκισμός.
Ακολουθεί κείμενο, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Μπουκέτο” (τεύχος 405-406, 24 Δεκεμβρίου 1931) και αναφέρεται στην ιστορία της λαιμητόμου του Ναυπλίου και στη μάταιη προσπάθεια αντικατάστασής της…
“Θα σας αφηγηθούμε με λίγα λόγια την ιστορία της λαιμητόμου αυτής που έκοψε άπειρες κεφαλές Ελλήνων κακούργων.
Η λαιμητόμος αυτή ήτανε βουτηγμένη στο αίμα! Ήταν η πρώτη πούχε ρθει στην Ελλάδα κι εθεωρείτο και ήτανε πραγματικά γερασμένη πια. Είχε κόψει άπειρα κεφάλια. Κεφάλια ληστών, πειρατών και άλλων κακούργων.
Κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Όθωνος, η λαιμητόμος αυτή είχε καταντήσει πια σαράβαλο. Είχε γεράσει εν αμαρτίας και αίματι. Κι αποφάσισαν να την …αποστρατεύσουν. Την κλείσανε λοιπόν στο Οπλοστάσιο του Ναυπλίου και παρήγγειλαν δυό καινούργιες λαιμητόμους απ’ την Ευρώπη.
Τα νέα ανθρωποκτόνα μηχανήματα δεν άργησαν να φτάσουν στην Ελλάδα, όπου ετέθησαν αμέσως εις χρήσιν. Εκαρατομήθηκαν μ’ αυτά αρκετοί θανατοποινίτες κακούργοι, επήραν αμέσως σχεδόν το βάπτισμα του αίματος.
Έτσι είχαν τα πράγματα, όταν επήλθε έξαφνα η μεταπολίτευση. Την ημέρα αυτή της καθιερώσεως των συνταγματικών ελευθεριών του λαού, οι Ναυπλιείς, πανηγυρίζοντες επί τη νίκη, σκέφτηκαν να μιμηθούν “το κατά δύναμιν” τους Γάλλους πολίτας της μεγάλης Γαλλικής Επαναστάσεως.
Επήγαν λοιπόν εν διαδηλώσει στο Οπλοστάσιο, άρπαξαν τα κομμάτια των δύο νεοφερμένων λαιμητόμων απ’ τα κιβώτια, όπου ήσαν τοποθετημένα, τα μετέφεραν αλαλάζοντες στην κεντρική πλατεία της πόλεως τους έβαλαν φωτιά και τα έκαψαν…
Γύρω από τις φλόγες των καιομένων λαιμητόμων, οι Έλληνες “ξεβράκωτοι” εχόρευαν και εζητωκραύγαζαν υπέρ της Ελευθερίας. Ησύχασαν όμως πάλι τα πράγματα, η δικαιοσύνη δεν διέκοψε ούτε στιγμή το έργο της και δεν άργησε ν’ αποφασιστεί η εκτέλεση διαφόρων κακούργων.
Με τί όμως θα τους αποκεφάλιζαν τους δυστυχισμένους αυτούς; Οι εξ Ευρώπης μεταφερθείσες δύο λαιμητόμοι είχαν γίνει στάχτη…
Αναγκάστηκαν τότε να επιστρατεύσουν και πάλι την παλιά, γέρικη λαιμητόμο, η οποία είχε ξεφύγει το κάψιμο, γιατί βρισκόταν σ’ ένα υπόγειο του Οπλοστασίου. Την έβγαλαν, την ξεσκόνισαν, την επιδιόρθωσαν και την έβαλαν σ’ ενέργεια. Καρατομούσαν πια μ’ αυτή.
Η γριά αμαρτωλή έκανε τη δουλειά της καλούτσικα. Ωστόσο υποβλήθηκαν κατ’ επανάληψιν στις διάφορες Κυβερνήσεις αναφορές για την παραγγελία νέας λαιμητόμου. Μα οι Κυβερνήσεις έκαναν τον κουφό.
Έτσι έμεινε στην υπηρεσία η παλιά λαιμητόμος μέχρι το 1888”.
Διαβάστε ακόμη:
Δημήτρης Μπεκιάρης: Ο Αργείτης δήμιος της λαιμητόμου του Ναυπλίου
