“Μακάριες οι Ρωμαϊκές Νύχτες που ανέχονται τα πάντα” (του Δημήτρη Παπαδριανού)

Άσχετο με τα προηγούμενα γραπτά μου, αλλά τίποτα δεν είναι άσχετο σε αυτή την κωλοκοινωνία που ζούμε. Αυτόκλητοι δηλωσίες και δημοσιοσχεσίτες, ψηφοσυλλέκτες, στιλβωτές τενεκέδων και λοιποί γλύφτες και παρατρεχάμενοι που μοιράζουν εύσημα, τίτλους και τιμές σε άξιους και ανάξιους, χωρίς κριτήρια, σε ψώνια και ατάλαντους, σε καριερίστες που εμπλουτίζουν βιογραφικά και σε λοιπούς μωροφιλόδοξους.

Στην Ελλάδα του Ομήρου, του Αισχύλου, του Ευρυπίδη, του Αριστοφάνη, ζούμε ρε αθεόφοβοι… Σοβαρευτείτε ρε, μην κατασκευάζετε ψώνια και γιαλαντζί πρότυπα, οι τίτλοι δεν απονέμονται κερδίζονται.

Άκου λέει “εγώ είμαι ποιήτρια”, θα σού λεγα εγώ τι είσαι αλλά ας όψεται… (το άκουσα χθες και φρίκαρα). Και ποιος σου έδωσε κυρία μου τον τίτλο και την ιδιότητα; Αυτόκλητη; Αυτοαποκαλούμενη; Και να φανταστείς αυτή με ενόχλησε για να μου πει παπα….ές. Μοναδικό επιχείρημα: “μα θα με τιμήσουν, είμαι προσκεκλημένη” και μου κανε και μαθήματα συμπεριφοράς με ύφος χιλίων Καρδιναλίων.

Τσίρκο ήμασταν και συνεχίζουμε, φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάμε… και τα σκυλάδικα ναούς του Πολιτισμού… αποκαλούσαμε κάποτε…Υπουργική αδεία!…., ή υποψήφιος λέει… για βουλευτής αυτοπροτεινόμενος (αυτοπρόταση)… Και μετά μας φταίνε οι ξένοι…

Έτσι μου ρχεται να δημοσιεύσω κάποια στιγμή σε εφημερίδα ή site κάποια ποιητικά “μαργαριτάρια”, χωρίς κριτική, έτσι στα βουβά για να τους δοξάσουμε και να τους θαυμάσουμε, γιατί κάποτε και σ’ αυτή τη χώρα πρέπει επιτέλους να διαχωριστεί η ήρα από το στάρι και να μη στοιβάζονται στο ίδιο τσουβάλι όλοι και γιατί μπορεί να έχω άδικο που ξεκαρδίζομαι, με γέλια, χαρμολύπης…..και οργής, υπομένοντας την ανάγνωση τους.
Άσε που αν είχα χρήματα θα γινόμουν χορηγός υποτροφίας για εκπόνηση εργασίας, από φοιτητές Φιλοσοφικής, με τίτλο: Ποιητικές ασχήμιες. Εκτός αν με ψύχραμη οργή, πούμε όπως εύστοχα είχε γραφεί στο “Ποιείν” Αρ.φύλλ. 900: “Μακάριες οι Ρωμαϊκές νύχτες που ανέχονται τα πάντα!” ή κάτι να γυαλίζει και να κάνει θόρυβο “ως χαλκός ήχών ή κύμβαλον αλλαλάζον” (13ο Κεφάλαιο της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου).