Τριάντα τρεις εκδόσεις , αυτό μας λέει πολλά τόσο για την αξία του Βιβλίου, όσο και για την ευρύτητα της απήχησης του. Το βιβλίο «Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί;» είναι απόσταγμα της βαθιάς θεωρητικής κατάρτισης και της πολύχρονης κλινικής εμπειρίας του συγγραφέα με χιλιάδες ζευγάρια.
«NA ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ…» ο τίτλος του βιβλίου, του Νευροψυχίατρου – Ψυχαναλυτή Ματθαίου Γιωσαφάτ
Κάθε άνθρωπος φέρει από την παιδική ηλικία έναν εσωτερικό κόσμο που συγκροτείται κυρίως από σχέσεις. Κάποιες μπορεί να είναι ικανοποιητικές, άλλες γεμάτες φόβο, απογοήτευση και μίσος. Αυτές οι σχέσεις, ανάλογα με το τι επικρατεί και προέχει, ορίζουν ένα διαπροσωπικό στυλ, έναν τύπο προσωπικότητας. κάθε τύπος έλκεται ασυνείδητα από συγκεκριμένους τύπους που θα έχει την ευκαιρία να ξαναζήσει και να επιλύσει τις διαφορές του παρελθόντος.
Ο Γιωσαφάτ, στο βιβλίο του στην ουσία, ταξινομεί τους γάμους βάσει των συνδυασμών που συνήθως προκύπτουν μεταξύ των διαφόρων τύπων προσωπικότητας.
Ο κ. Γιωσαφάτ είναι ορατό για όποιον έχει μελετήσει τις διάφορες θεωρίες της επιστήμης της ψυχολογίας και τα επικρατούντα ψυχαναλυτικά μοντέλα, ότι για να περιγράψει τις ερωτικές σχέσεις και τον γάμο εκτός από επιχειρήματα εξελικτικής ψυχολογίας σε ό,τι αφορά τις διαφορές των δύο φύλων και τους ρόλους που εκπληρώνουν σε επίπεδο βιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό, τα ψυχαναλυτικά θεωρητικά μοντέλα που χρησιμοποιεί κυρίως είναι και τα εξής:
Η Φροϋδική θεωρία (ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, οιδιπόδειο σύμπλεγμα, σχέση της σεξουαλικότητας με τα νευρωτικά συμπτώματα και τις χαρακτηρολογικές καθηλώσεις)
Η θεωρία των αντικειμενοτρόπων σχέσων (Klein, Fairbairn, Winnicott, Bion, Balint κ.α.), η οποία δίνει κυρίως έμφαση στην πρώιμη αλληλεπίδραση μητέρας- βρέφους (τι δηλαδή γίνεται πριν το οιδιπόδειο σύμπλεγμα), στο πώς το βρέφος επικοινωνεί ασυνείδητα με τη μητέρα, πώς επηρεάζει και επηρεάζεται απ’ αυτή, πώς διαμορφώνεται ο εσωτερικός κόσμος του παιδιού.
Η ψυχολογία του εαυτού (Kohut), η οποία περιγράφει τη ναρκισσιστική διάσταση της πρώιμης αλληλεπίδρασης μητέρας-βρέφους, και γενικότερα τις ναρκισσιστικές ανάγκες του ανθρώπου.
Η θεωρία του δεσμού (Bowlby), η οποία περιγράφει τη βασική ανάγκη του βρέφους για δεσμό, τους διάφορους τύπους δεσμού που αναπτύσσει το βρέφος με τη μητέρα, καθώς αι τις συναισθηματικές αντιδράσεις στην απώλεια και το πένθος.
Τα μοντέλα αυτά περιγράφουν τη σχέση μητέρας-βρέφους και αργότερα τις σχέσεις του παιδιού με τον πατέρα και την οικογένεια. Τι αξία μπορεί να έχουν λοιπόν στη μελέτη της συζυγικής σχέσης; Όπως έχει καταδείξει η ψυχανάλυση (κυρίως η θεωρία των αντικειμενοτρόπων σχέσεων όπως εφαρμόστηκε στην ψυχαναλυτική θεωρία ζεύγους, προκύπτει ότι οι ενήλικες σχέσεις καθορίζονται από τις παιδικές σχέσεις που έχουν εγκατασταθεί μέσα μας. Οι δυσχέρειες που βρήκε το παιδί στις οικογενειακές σχέσεις πολλές φορές έχουν την τάση να επανέρχονται στο προσκήνιο, οι επιλογές του ενήλικα ακολουθούν ένα μοτίβο που διαμορφώθηκε στην παιδική ηλικία, το τραύμα έχει την τάση να επιχειρεί επανάληψη.
Όταν δύο άνθρωποι παντρεύονται στην ουσία προσδοκούν να ικανοποιήσουν κάποιες βασικές ανάγκες, βιολογικές και ψυχολογικές. Ειδικά όμως αυτές που δεν ικανοποιήθηκαν στην παιδική ηλικία τις διαχειρίζονται με φόβο και ταυτόχρονα επιδιώκουν να τις ικανοποιήσουν με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και επιμονή.
Ο Γιωσαφάτ βρέθηκε στην Αγγλία για τη μετεκπαίδευσή του την περίοδο που η ψυχανάλυση, καθώς και οι εφαρμογές της σε άλλες μορφές θεραπείας – ομαδική, οικογενειακή, ζεύγους – βρίσκονταν σε μεγάλη άνθηση. Στην περίφημη κλινική Tavistok συνεργάστηκε με κορυφαίους ψυχαναλυτές, εκ των οποίων ορισμένοι έχουν καθιερωθεί ως θεμελιωτές της σύγχρονης ψυχανάλυσης, και, μάλιστα, για ένα διάστημα διετέλεσε διευθυντής της κλινικής.
Αυτά τα ολίγα για το εξαιρετικό Βιβλίο ενός μεγάλου επιστήμονα, που εκτός από αξιόλογο ενδεχομένως είναι και χρήσιμο για την περίοδο που διανύουμε, για νυμφευμένους και ανύμφευτους, για ύπανδρες και ανύπαντρες ή επί το αρχαιοπρεπέστερο και κατά τη γνώμη μου πιο ουσιαστικό νοηματικά : για απειρόγαμoυς και απειρόγαμες……..
Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι προσωπικά χωρίς να υποτιμώ τις νεότερες θεωρίες , κυρίως ως προς την μελέτη των αιτίων γέννησης και πρόκλησης των ασθενειών, έλκομαι , ως προς τις θεραπείες περισσότερο και μελετώ τους τρόπους και απόψεις των Αρχαίων Ελλήνων , οι οποίες πιστεύω ότι ούτε έχουν μελετηθεί επαρκώς, ούτε εφαρμοστεί από τη σύγχρονη Επιστήμη.
Δ.ΠΑΠΑΔΡΙΑΝΟΣ
https://www.facebook.com/dimitris.papadrianos
Υ.Γ : Αν και συνειρμικά μου προκάλεσε ενδιαφέρον, θεωρώ ότι η θέση του ανδρός στο εξώφυλλο πάνω στο «Ταυ» και της γυναίκας κάτω από το «Ταυ» είναι εντελώς τυχαίες και δεν συνδέονται ούτε με τις Θρησκευτικές μας παραδόσεις, ούτε με κοινωνικές νοοτροπίες.
Το γράμμα Τ, στα Φοινικικά είχε σχήμα Σταυρού + ( Ταύ-Τάου)
