του Γιώργου Νικολόπουλου
Η Μεντόν είναι μια πόλη 30.000 κατοίκων στη γαλλική Ριβιέρα, δίπλα στα γαλλο-ιταλικά σύνορα. Ίσως, ούτε ο Γιώργος Τσούρνος να θυμάται ότι το 1996 είχε αδελφοποιηθεί με το Ναύπλιο.
Από το 1934, κάθε Φλεβάρη, στη μικρή πόλη διοργανώνεται ένα μεγάλο φεστιβάλ, το οποίο συνδυάζει τις Απόκριες με την προώθηση των τοπικών προϊόντων: των εσπεριδοειδών.
Το «Φεστιβάλ του Λεμονιού» (La Fête du Citron), προσελκύει περισσότερους από 160.000 επισκέπτες κάθε χρόνο, αριθμός που αυξάνεται συνεχώς. Για τρεις εβδομάδες στους δρόμους τοποθετούνται γλυπτά από πορτοκάλια και λεμόνια, άρματα εσπεριδοειδών.
Γιγάντιες πορτοκαλοκίτρινες διακοσμήσεις που φτάνουν σε ύψος μέχρι και τα 10 μέτρα, άρματα που κατασκευάζουν 300 επαγγελματίες και εθελοντές και απαιτούν πάνω από 140 τόνους πορτοκάλια και τα λεμόνια.
Κάθε χρόνο, τα εφήμερα γλυπτά είναι διαφορετικά, αφιερωμένα σε κάποια θεματική ενότητα. Φέτος την τιμητική της έχει η Cinecitta.
Ανάλογο, ίσως και καλύτερο φεστιβάλ, με πορτοκαλογλυπτά γίνεται κάθε χρόνο και στο Άμστερνταμ (δεν αποκλείεται με …αργολικές πρώτες ύλες) ενώ και στην Κύπρο (Μόρφου, Αμμόχωστο) στις τοπικές γιορτές ανάδειξης των πορτοκαλιών γίνονται φιλότιμες προσπάθειες μίμησης του φεστιβάλ της Μεντόν.
Στη Γαλλία, εδώ και 80 κάτι χρόνια, το αγροτικό τους προϊόν γίνεται αφορμή να αναπτύξουν ακόμα περισσότερο τον τουρισμό… Στην Αργολίδα, τίποτα. Η Περιφέρεια και οι Δήμοι προτιμούν να συμμετέχουν σε ανούσιες τουριστικές εκθέσεις, να χρηματοδοτούν τις εκδρομές των μαθητών στη Θεσσαλονίκη (με άλλοθι τη …Βεργίνα), να ξοδεύουν λεφτά για τα μπλουζάκια και τα σακίδια των μαραθώνιων και των παλαμήδειων δρόμων παρά να διοργανώσουν ένα ανάλογο φεστιβάλ που από τη μία θα προωθήσει το προϊόν και από την άλλη θα τονώσει τον τουρισμό…
(Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 2016)
