Μοναχικός, τραγουδάει για τη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία. Για το χρόνο που αδυσώπητα μετράει στιγμές στα ανθρώπινα περάσματα και ακούγεται αυτό το μοναχικό τραγούδι του μαζί με τα υπόλοιπα σε μια συναυλία που φορές, κάποιοι ενοχλητικοί φτάνουν για να εκμεταλλευτούν την προσπάθειά του και να του χαλάσουν τη διάθεση και τη δημιουργική του ορμή. Και τότε ο τζίτζικας που δεν έχει καμιά διάθεση να φερθεί βίαια ούτε είναι φτιαγμένος για βία, τους κατουράει κυριολεκτικά και αλλάζει κλαδί ή δέντρο. Το κουφάρι του, το κουφάρι του τζίτζικα, παρ’ ότι κενό συνεχίζει να βγάζει ήχους, τραγούδια. Να ερμηνεύει με κάποιο τρόπο τη ζωή, το σήμερα και το αύριο.
Με «το κουφάρι του τζίτζικα», τη νέα του ποιητική συλλογή και με τη μουσική του, βρέθηκε στο θέατρο της Πολιτιστικής Αργολικής Πρότασης, στο Άργος, ο Γιώργος Σταυρακάκης σε μια ξεχωριστά συναισθηματική ξενάγηση στο έργο του από το Νίκο Μπουμπάρη και την Άννα Μπουλμέτη. Ποιήματά του διάβασαν ο Νικόλας Ταρατόρης, η Αρετή Καρκαγκέλη και η Νάντια Δανιήλ.
Μικρόψυχοι οι καιροί, τι χρειάζεται ο ποιητής; Αναρωτήθηκε ο Ν. Μπουμπάρης, παρουσιάζοντας εισαγωγικά τον ποιητή και τραγουδοποιό,για να απαντήσει: χρειάζεται για να δίνει μάχες και να ανοίγει δρόμους. Ο Γιώργος Σταυρακάκης «μάχεται με αυταπάρνηση απέναντι στις κακές συνήθειες της φυλής, την εσωστρέφεια, τη μιζέρια, την αίσθηση πως τίποτα δεν πρόκειται ν’αλλάξει, μια νοοτροπία άκρως βολική για τους δήθεν που μας την σερβίρουν, για να μπορούν να παραμένουν στο απυρόβλητο. Υπάρχουν στιγμές μέσα στη συλλογή που τον βλέπω να κρατάει φραγγέλιο, γιατί δεν μπορεί να ανεχτεί πλέον τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».
«Όπως η ζωή είναι κάποτε γεμάτη γλυκές στιγμές και κάποτε κηλιδωμένη από ασχήμιες κι αδικίες άλλοτε τραγουδά με διάχυτο το λυρισμό τον έρωτα κι άλλοτε με τρόπο δηκτικό καταγγέλλει… Έτσι θα τολμούσα να πω πως ως τραγουδοποιός κινείται ανάμεσα στο ερωτικό και πολιτικό τραγούδι». Η Άννα Μπουλμέτη ξεκίνησε με μια συνολική αναφορά στο έργο του Γ. Σταυρακάκη και παρουσίασε με έναν ιδιαίτερο τρόπο την νέα ποιητική συλλογή του «Το κουφάρι του τζίτζικα». Η συλλογή περιλαμβάνει 59 ολιγόστιχα ως επί το πλείστον ποιήματα, όλα άτιτλα, λέει η Α. Μπουλμέτη και σημειώνει με έμφαση: δίνουν την εντύπωση κατάθεσης στοχασμών του ποιητικού υποκειμένου με ένα ύφος απλό, κουβεντιαστό, σε τόνο εξομολογητικό. Που και που κάποιες δραματικές εξάρσεις σε μια προσπάθεια συνομιλίας και σύγκρουσης με ένα άλλο πρόσωπο, ένα «εσύ» το οποίο δεν διακρίνεται σαφώς αν είναι κάποιος άλλος ή ο ίδιος του ο εαυτός.
Όπως και ο Ν. Μπουμπάρης προηγουμένως, η Α. Μπουλμέτη κάνοντας αναφορά σε συγκεκριμένους στίχους της νέας συλλογής, υπογραμμίζει τον πλούσιο εσωτερικό κόσμο του ποιητή που ανήκει «σε όσους μπορούν να νιώσουν, να λειτουργήσουν με τις αισθήσεις, να διατηρήσουν την ατομικότητά τους μέσα στη συλλογικότητα και είναι αισιόδοξος για μια νέα δημιουργική έκφραση».
Η συνέχεια της παρουσίασης ήταν το ίδιο εξαιρετική και περισσότερο μουσική, καθώς ο ίδιος ο ποιητής-τραγουδοποιός τραγούδησε όμορφα τους στίχους από διάφορες συλλογές και άφησε στο θέατρο της «Πρότασης» ένα γλυκό αποτύπωμα από το ήδη πλούσιο έργο του. Γέννημα θρέμμα της Κρήτης (γεννημένος στην Ιεράπετρα και μεγαλωμένος στο Ηράκλειο) συνεργάστηκε με το Μάνο Λοΐζο και το Μανόλη Ρασούλη. Από το 1997 μέχρι το 2013 έχει ηχογραφήσει έξι μουσικά έργα του, ενώ το 1981 κυκλοφορεί «Το Δωμάτιο», την πρώτη ποιητική του συλλογή. Ανάμεσα στην πρώτη και την τελευταία ποιητική συλλογή με «Το κουφάρι του τζίτζικα», άλλες πέντε ποιητικές συλλογές έκαναν ήδη το δικό τους ξεχωριστό δρόμο με επιτυχία τέτοια ώστε ποιήματά του να συμπεριληφθούν σε ανθολογίες σύγχρονης ελληνικής ποίησης, αλλά και στην μεγάλη έκδοση του πανεπιστημίου Πατρών για τους Κρήτες ποιητές του αιώνα.
Δύσκολοι καιροί για ποιητές αλλά και γενικότερα για τον πολιτισμό. Δεν είναι τυχαίο πως μόνο όσοι παλεύουν να αντιστρέψουν τη δυσκολία συναντιούνται σε δρόμους αισιόδοξης πορείας. Άρα δεν είναι τυχαία και η συνάντηση του Γ. Σταυρακάκη με την «Πρόταση», χαρίζοντας σε όσες/όσους παρακολούθησαν την βραδιά τρυφερές στιγμές για μια νέα μέρα που θα ξημερώσει.
Γ. Κόνδης
