Γράφει η Ομάδα Γυναικών Άργους – μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας
• Πόσο κοστίζει το εμφιαλωμένο νερό στη κάθε οικογένεια;
Μια οικογένεια ξοδεύει τουλάχιστον 500 ως 700 ευρώ ετησίως μόνο για να πίνει νερό εμφιαλωμένο… δηλαδή ένα ΜΕΣΟ μισθό το χρόνο; Το κόστος εκτοξεύεται στα 1.500 αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε εμφιαλωμένο νερό και για το μαγείρεμα. Το εμφιαλωμένο κοστίζει γύρω στο 1€ τα 9 λίτρα το φτηνότερο. Το φτηνό κρέας βέβαια είναι για τα σκυλιά . Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν ότι, τουλάχιστον 2 στα 3 εμφιαλωμένα νερά περιέχουν επικίνδυνους για την υγεία μικροοργανισμούς.
• Πόσο κοστίζει το νερό της βρύσης;
Το νερό βρύσης κοστίζει λιγότερο από 1€ τα 1500 λίτρα! Δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ότι ως δημότες επιλέγουμε με 1€ να αγοράζουμε 9 λίτρα αντί για 1500 λίτρα νερού! Επιπλέον, πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν πως με την εξέλιξη της τεχνολογίας καθαρισμού νερού, υπάρχουν περιπτώσεις που το νερό του δικτύου ύδρευσης είναι καλό ή και καλύτερο από το εμφιαλωμένο.
• Σε ποιον ανήκει το νερό;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ενώ είναι απλή, και πολύ σημαντική δεν είναι καθόλου ευκολονόητη στην εποχή μας. Από τη μια είναι όσοι υποστηρίζουμε πως το νερό είναι φυσικό αγαθό το οποίο μπορεί να το διαχειριστεί η κοινωνία κατοχυρώνοντας μια άμεση, ορθολογική, οικολογική διαχείριση σε όφελος της φύσης και του ανθρώπου. Υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν πως το νερό είναι εμπόρευμα και συνεπώς μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης ,μπορεί ακόμα και στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ να μπαίνει σαν κοινή αξία.
• Συμπέρασμα
Ένα αγαθό που προσφέρει δώρο η φύση στον άνθρωπο, το πολιτικό σύστημα το προσφέρει δώρο στις εταιρείες εμφιάλωσης νερού για να κερδίζουν δισεκατομμύρια ευρώ! Το κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο, να ενισχύσει θεσμικά την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. (Υπερταμείο, οδηγία για ανάκτηση κόστους νερού). Παραλογισμός; ΟΧΙ, γιατί το πολιτικό σύστημα υπηρετεί την «ελεύθερη» αγορά, τον ανταγωνισμό της αγοράς που αυτορυθμίζεται, την «επιχειρηματικότητα», τη πολυσυζητημένη και πολυπόθητη «ανάπτυξη»! Εμείς οι πολίτες τι ρόλο παίζουμε ; Απλά μας εκμεταλλεύονται και σιωπηρά τους ανεχόμαστε;
• Γιατί φέρνουμε στην επικαιρότητα το θέμα νερό;
-Πέρα από το ότι το νερό είναι ζήτημα ζωής, στο Δήμο μας πολλοί δημότες δεν εμπιστεύονται το νερό της ύδρευσης. Σχεδόν κανένας δημότης, δεν χρησιμοποιεί το νερό βρύσης ως πόσιμο και πολλοί ούτε για μαγείρεμα . Το κόστος της προμήθειας νερού είναι δυσβάστακτο συνδυαζόμενο δε με την αβεβαιότητα της ποιότητας του εμφιαλωμένου δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα. Για να μην θυμηθούμε, τα πλυντήρια και τα είδη υγιεινής που καταστρέφονται από τα άλατα του νερού ή το νερό με χώμα που φτάνει στις βρύσες κάποιων περιοχών.
– Κανένας σχεδόν δημότης –τισσα δεν μπορεί να απαντήσει συγκεκριμένα στο ερώτημα «Τι προβλήματα υπάρχουν στο νερό ύδρευσης;». Αυτό, από μόνο του είναι ΕΝΑ ουσιαστικό πρόβλημα. Όλοι θεωρούμε πως το νερό της βρύσης δεν είναι πόσιμο αλλά δεν γνωρίζουμε γιατί. Οι εταιρείες εμφιάλωσης νερού και τα ΜΜΕ κατόρθωσαν να μας πείσουν και να επιβληθούν στις επιλογές μας για το πόσιμο νερό; Για να μην θυμηθούμε την ρύπανση από τα πλαστικά μπουκάλια που βρίσκονται διάσπαρτα παντού. Η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης –Αποχέτευσης ( ΔΕΥΑΡ-Μ ) τι ρόλο έπαιξε και παίζει σχετικά;
– Συντηρούμε μια Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης –Αποχέτευσης η οποία δεν παίρνει ουσιαστικά την ευθύνη για το αν το νερό ύδρευσης είναι πόσιμο . Χρήματα ξοδεύονται από την εταιρεία –δικά μας χρήματα – για τον έλεγχο του νερού .Ο προϋπολογισμός της εταιρείας για τη χρονιά που διανύουμε προβλέπει 20.000 ευρώ για ποιοτικό έλεγχο του νερού .Κατά διαστήματα υπάρχουν ανακοινώσεις που βεβαιώνουν ότι το νερό είναι πόσιμο . Τι πιο απλό όταν έρχονται οι λογαριασμοί του νερού, κάποιες τουλάχιστον φορές να έρχεται μαζί και δελτίο ενημέρωσης σχετικά με την ποιότητα του νερού! Γιατί η Εταιρεία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να μας πείσει πως το νερό ύδρευσης είναι κατάλληλο για οικιακή χρήση; Ας αναρωτηθούμε γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στις ανακοινώσεις της;
– Όλοι οι πολίτες έχουμε δικαίωμα στο καθαρό νερό και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να διακινδυνεύει την υγεία των παιδιών μας. Οι εταιρείες και τα μονοπώλια στην «ελεύθερη» αγορά έχουν το δικαίωμα νόμιμα να κλέβουν το νερό που μας δώρισε η φύση να το κεφαλαιοποιούν και την υποχρέωση μόνο να κερδίζουν ασύδοτα. Ο «ελεύθερος» ανταγωνισμός δεν τους επιβάλλει καμιά άλλη υποχρέωση . Επομένως ,η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης –Αποχέτευσης είναι το μόνο μας όπλο, προς το παρόν, για να υπερασπιστούμε αυτό το αγαθό. Λέμε, προς το παρόν γιατί είναι γνωστό πια πως η ΕΥΔΑΠ (ΑΘΗΝΑ) και η ΕΥΑΘ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) ,οι δύο πόλεις με την μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού, έχουν μπει στο Υπερταμείο προς ιδιωτικοποίηση και ανοίγουν το δρόμο και για τις υπόλοιπες Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης –Αποχέτευσης της χώρας .
– Ενημερωθήκαμε για την επερχόμενη αύξηση στο νερό με το ειδικό τέλος 80% επί της αξίας του νερού συν 25% ΦΠΑ( η αξία του νερού έχει ήδη ΦΠΑ ) . Εξελίσσεται μπροστά μας μια τιμολογιακή πολιτική που είναι 100% χαράτσια και φόροι . Διευκρινίστηκε ότι αυτή δεν είναι απόφαση της Δημοτικής Αρχής αλλά επιβλήθηκε . Επιβλήθηκε από που και από ποιον ; Αυτό το νέο «χαράτσι» από ποια « κέντρα» αποφασίστηκε να επιβληθεί ; Το Δημοτικό Συμβούλιο δεν πήρε σχετική απόφαση;
– Τελικά ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ζωή και δημοκρατία. Η Κυβέρνηση υιοθετώντας απολύτως τη λογική εμπορευματοποίησης του νερού προωθεί σχετική ληστρική Οδηγία της ΕΕ, στο όνομα, τάχα, της προστασίας του περιβάλλοντος και της βιώσιμης διαχείρισης των υδάτων. Όλα αυτά περιέχονται στις «δεσμεύσεις» της χώρας με βάση τα Μνημόνια της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ . Ακόμα και οι αποφάσεις για την τιμή του νερού παίρνονται πολύ μακριά από τους πολίτες .Το κέντρο βάρους της Δημοκρατίας όλο και απομακρύνεται και η δήθεν Δημοκρατία τους εξαϋλώνεται . Για να το πούμε πιο απλά , τα πάντα θυσιάζονται στο όνομα της απαίτησης ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να αυξήσει την κερδοφορία του σε βάρος ακόμη και της ζωής μας.
Ομάδα Γυναικών Άργους -μέλος της ΟΓΕ
