Μια από τις σημαντικότερες συναντήσεις των τελευταίων χρόνων πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο από την ελληνική καθολική κοινότητα. Περισσότερα από 500 άτομα κυρίως από την Αθήνα, τον Πειραιά και την Πάτρα, συναντήθηκαν στην καθολική εκκλησία του Ναυπλίου (Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) για τον εορτασμό του Ιωβηλαίου Έτους της Θείας Ευσπλαχνίας, όπως έχει ανακηρυχθεί το 2016 από τον Πάπα Φραγκίσκο.
Η πρόσκληση της Αρχιεπισκοπής Καθολικών Αθηνών για την συνάντηση στις 5 Νοεμβρίου 2016 ξεπέρασε κάθε προσδοκία της εκκλησιαστικής επιτροπής που είχε αναλάβει τη διοργάνωση, καθώς οι συμμετοχές αυξάνονταν όσο πλησίαζε η ημέρα της συνάντησης. Φαίνεται πως στην αρχή δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα με την εξεύρεση χώρου καθώς η καθολική εκκλησία ήταν αδύνατο να δεχτεί την ίδια στιγμή τέτοιο πλήθος πιστών. Τελικά, προκρίθηκε η λύση του Κλειστού Δημοτικού Σταδίου που παραχωρήθηκε από τον ΔΟΠΠΑΤ και φιλοξένησε τα 580 περίπου μέλη της καθολικής κοινότητας που έφτασαν στο Ναύπλιο για τον εορτασμό. Εορτασμός αρκετά σημαντικός αν σκεφτεί κανείς πως είναι η πρώτη φορά που ορίζεται από την Καθολική Αρχιεπισκοπή προσκυνηματικός ναός εκτός Αθηνών. Έτσι, η Καθολική Εκκλησία του Ναυπλίου, μετά από πάρα πολλές δεκαετίες, έζησε μια σημαντική ημέρα με δεκάδες Έλληνες και ξένους προσκυνητές που βρέθηκαν στην πόλη, γνώρισαν τις ομορφιές της (αρκετοί ήταν εκείνοι που την είχαν ήδη επισκεφτεί) και γνώρισαν επίσης την Καθολική Εκκλησία, σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό, σημείο συνάντησης για έναν κοινό εορτασμό μεγάλου συμβολισμού για τις μέρες και τις καταστάσεις που ζούμε.
Σημαντική συνάντηση όμως και για έναν ακόμη λόγο : διότι ακούστηκε η φωνή μιας εκκλησιαστικής κοινότητας που μαζί με την ορθόδοξη και παρά τις διαφορές τους, αποτελούν δυο από τα σημαντικότερα αναχώματα στη σημερινή βαρβαρότητα της μονοκρατορίας του οικονομισμού, της διάλυσης των κοινωνικών ιστών και της ισοπέδωσης κάθε πολυμορφίας. Η ευχή για την κοινή πορεία όλων των χριστιανών, μπορεί να μην συγκινεί όσους δεν ενδιαφέρονται για τα «θρησκευτικά», τα «εκκλησιαστικά» όμως εξακολουθούν να παγιώνουν και να συμβολίζουν κοινοτικές δράσεις αλληλεγγύης, διαλόγου και κατανόησης με όσους γύρω μας αδυνατούν σήμερα να ανταποκριθούν στις θυελλώδεις ανατροπές νοημάτων ζωής και καθημερινότητας. Στα πλαίσια λοιπόν αυτού του εορτασμού εκφράστηκε για μια ακόμη φορά η ευχή για την ενότητα των εκκλησιών, παρ’ότι υπάρχουν ακανθώδη ζητήματα που την αποτρέπουν.
Ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους της ελληνικής κοινότητας των καθολικών ο π. Μάρκος Φώσκολος, γνωστός για τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και την ευρυμάθειά του, αφιέρωσε την ομιλία του στο ζήτημα των «Λυσιποίνων», ενός προβλήματος που απασχολεί έντονα και σήμερα ακόμη την Καθολική Εκκλησία καθώς υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της απόσχισης των Διαμαρτυρομένων από την Καθολική Εκκλησία. Τα Λυσίποινα (τα δικά μας «συγχωροχάρτια»), αποτελούν την έγγραφη άφεση αμαρτιών που έπαιρνε ο πιστός καταβάλλοντας χρηματικό ποσό. Μπορούσε λοιπόν με τον τρόπο αυτό να πετύχει τη «λύση ποινής» για τα αμαρτήματά του. Ένα θέμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ένα μεγάλο μέρος της κριτικής για την Καθολική Εκκλησία και τις πρακτικές της και το οποίο αμφισβήτησε ο π. Μ. Φώσκολος, λέγοντας ότι ουδέποτε η επίσημη καθολική εκκλησία δεν υιοθέτησε τέτοιες πρακτικές. Το σημαντικότερο από όλα, είναι το γεγονός πως οι εκπρόσωποι των τριών δογμάτων (Καθολικοί, Ορθόδοξοι και Διαμαρτυρόμενοι), συναντήθηκαν στην Αθήνα για να συζητήσουν τα θέματα αυτά, κάτι που πιστοποιεί μια κοινή θέληση διαλόγου και δράσης, παρ’ότι ο δρόμος είναι δύσκολος και απαιτητικός.
Υπήρχε όμως και το ευαγγελικό μήνυμα που ανέπτυξε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σεβαστιανός επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Μείνετε πιστοί στις παραδόσεις». Στις εκκλησιαστικές παραδόσεις και την κατήχηση της εκκλησίας βεβαίως, αλλά παραδόσεις που δεν είναι στατικές ούτε αποτελούν αποστεωμένες προτροπές θρησκευτικής υποχρεωτικότητας. Στο σημείο αυτό συναντιούνται οι συνειδήσεις όλων εκείνων που χθες, σήμερα και στο μέλλον θα προβληματίζονται για την πορεία και το περιεχόμενο της ανθρώπινης ύπαρξης ανεξάρτητα από το θρησκευτικό δόγμα ή τις πολιτικές ή άλλες ιδέες που τους εκφράζουν. Στο σημείο όπου οι παραδόσεις παραμένουν πάντα το συνεκτικό υλικό του κοινοτικού βίου και ταυτόχρονα προσφέρουν τη δύναμη εμπλουτισμού και ανανέωσής του. Το «Μείνετε πιστοί στις παραδόσεις» δέχεται μια μόνο ανάγνωση κι ας είναι οι πολιτισμικές εμπειρίες των ανθρώπων διαφορετικές. Ίσως να είναι και το κυρίαρχο πρόταγμα σήμερα όταν απαιτείται ομοιομορφία στη καθημερινότητα των ανθρώπων, μηδενική σκέψη και ακρισία στην προσπάθεια να λάβει νόημα η ύπαρξή του στον κόσμο.
Ο εορτασμός του Ιωβηλαίου ήταν σημαντικός και κατά τους διοργανωτές απολύτως επιτυχής. Η σημασία του ήταν ιδιαίτερη για τους καθολικούς σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Ίσως να ωφέλησε κάπως περισσότερο την γνωριμία και την προσέγγιση, όχι μόνο με τα άλλα χριστιανικά δόγματα αλλά και με όλους εκείνους που θεωρούν πως οι εκκλησίες αποτελούν μια άλλη μορφή καταδυνάστευσης των ανθρώπινων κοινωνιών. Ίσως, μέσα στη δύσκολη υλικά, διανοητικά και ψυχικά συγκυρία, να πείσουμε εαυτούς πως θα έχουμε κάθε όφελος αν βρούμε τη διάθεση να ακούσουμε τον Άλλο, να επιχειρήσουμε διάλογο μαζί του, να συμφωνήσουμε στη σχετικότητα των απόψεών μας και στην πιθανή εγκυρότητα των δικών του απόψεων, να βρούμε κοινά σημεία δράσης αφού επιχειρήσουμε μια σωστή πληροφόρηση και μια ακόμη καλύτερη γνώση των πραγμάτων. Θα έχουμε καταφέρει τότε να αδυνατήσουμε τους δογματισμούς και τις απόλυτες κρίσεις με μεγάλο όφελος για τον άνθρωπο και την κοινωνία του. Ο καθολικός κόσμος έχει να κάνει τη δική του πορεία, όπως και οι υπόλοιποι. Μακάρι οι παλιές αντιθέσεις να μετατραπούν σε ωφέλιμες νέες συνθέσεις.
