Ανακοίνωση του ΚΚΕ Αργολίδας για την ελληνογερμανική συνέλευση «προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής»

Η Ελληνογερμανική Συνέλευση είναι ένας ακόμα μηχανισμός που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος του λαού μέσα από την συνεργασία Δήμων και Περιφερειών των δυο χωρών.

Από το 2010 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε προς ψήφιση την διοικητική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη», με την συναίνεση της Ν.Δ και την έμμεση συνηγορία ΚΕΔΕ -ΕΝΠΕ και του τότε Συνασπισμού, το ΚΚΕ την έχει απορρίψει διότι είναι αντιδραστική ως προς το περιεχόμενο της και εχθρική για το λαό. Η ενίσχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών των περιφερειακών και των κατώτερων βαθμίδων της διοικητικής δομής του κράτους δεν γίνονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αποσκοπούν στο να γίνουν πιο ικανές και αποτελεσματικές προκειμένου να στηρίξουν τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους. Να ενισχυθεί ο ανταποδοτικός χαρακτήρας στις υπηρεσίες τους, η διαχείριση της ακραίας φτώχιας που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική. Πρόκειται για ευθυγράμμιση με τις επιταγές της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής αγοράς ,για αστικούς εκσυγχρονισμούς «δοκιμασμένους» ήδη από χρόνια στις χώρες της ΕΕ και σε άλλα καπιταλιστικά κράτη.

Σε αυτή την κατεύθυνση υπογράφηκε το 2010 και το σύμφωνο της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης από τον τότε Πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου και την Καγκελάριο της Γερμανίας Α. Μέρκελ , με στόχο την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των δήμων και των περιφερειών των δύο χωρών. Συνεργασία που στα χαρτιά προβάλλει ως επιδίωξη τον «εξορθολογισμό των δαπανών της Τοπικής Διοίκησης, αξιοποίηση ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων της δράσης των ΟΤΑ, ώστε να μειώνεται το βάρος της κρατικής δαπάνης γι’ αυτούς και μεταρρύθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων», όπως έχει καταγραφεί σε επίσημα κείμενα της εν λόγω συνεργασίας.

Αποδείχτηκε στην πράξη ότι είναι άλλο ένα εργαλείο που διεύρυνε την φοροληστεία των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, την εμπορευματοποίηση της πρόνοιας, της υγείας, της παιδείας, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Στο πλαίσιο αυτό, ως πεδία συνεργασίας ανάμεσα στις τοπικές διοικήσεις των δύο χωρών ορίζονται, ανάμεσα σε άλλα, η προώθηση των στόχων της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης που θέτει η ΕΕ για τη χρηματοδότηση, μέσω ΕΣΠΑ, έργων και δράσεων. Ενθαρρύνεται, δε, η συμμετοχή σε αυτά της λεγόμενης «Κοινωνίας των Πολιτών», που πέρα από την ιδεολογική της στόχευση να αποδυναμώσει την έννοια της ταξικής κοινωνίας, προωθεί τη συμμετοχή διαφόρων ΜΚΟ και συμπράξεων στη διαχείριση των κοινοτικών χρημάτων.

Με αυτό τον τρόπο άνοιξε νέα πεδία για την άνθηση της επιχειρηματικότητας. Συνεχίστηκε αμείωτα ο περιορισμός κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Φούντωσε και ανθίζει η απασχολησιμότητα και η λεγόμενη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, μειώθηκε κατακόρυφα το μόνιμο προσωπικό. Συρρικνώθηκαν κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες υποκαθιστάμενες από ευκαιριακές δομές με την εμπλοκή ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, εργολάβων κλπ. Όλα αυτά στόχο έχουν την απρόσκοπτη υλοποίηση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής και πυρήνα της την ανάκαμψη της κερδοφορίας του Κεφαλαίου.

Η αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του εγχώριου και του ξένου κεφαλαίου διαπερνά έναν προς ένα και όλους μαζί τους φορείς του κράτους και τους προϋπολογισμούς τους . Το κράτος και οι τοπικοί θεσμοί του δεν είναι ουδέτερο πεδίο, που λειτουργεί υπέρ ή κατά του λαού, ανάλογα με το ποιος είναι στο τιμόνι της διαχείρισης . Ήταν και θα είναι κατασταλτικός κατά βάση μηχανισμός που σκοπός και αποστολή του είναι να εξασφαλίζει την εξουσία των εκμεταλλευτών.
Δήμοι και Περιφέρειες συνδράμουν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, πιο αποφασιστικά στις ανάγκες κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής στην περιφέρεια, κάνουν «πιο ελκυστικό» το χώρο για την προσέλκυση επενδύσεων εστιάζοντας στην:

 
 Μεγαλύτερη συγκέντρωση πόρων ( ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων κλπ) σε έργα και υποδομές που υπηρετούν στρατηγικούς σχεδιασμούς μονοπωλιακών ομίλων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο .
 Ληστρική αξιοποίηση από τις επιχειρήσεις του συνόλου της δημοτικής ακίνητης περιουσίας.
 Πάρα πέρα ώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας(ΜΚΟ- ΚΟΙΝΣΕΠ- δίκτυα και συνεταιρισμούς πρόσωπων κλπ) με την ειδική συνδρομή και συνεισφορά της Τ.Δ.
 Σταδιακή μεταφορά νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και την νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τοπικής Διοίκησης (πχ ο ΕΝΦΙΑ- ο αυξημένος ΦΠΑ στα νησιά κλπ) , στην ενδυνάμωση της φοροεισπρακτική της λειτουργίας με το επιχείρημα της
« οικονομικής αυτοτέλειας».

3. Οι ¨ελληνογερμανικές συνελεύσεις¨ που έγιναν και θα γίνουν ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Δεν μπορούν να αναιρέσουν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες και πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού όσο την ανάπτυξη την ορίζει η κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Η Προγραμματική αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και τον λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτή τη βάση εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.

Με αυτή τη γραμμή το ΚΚΕ στέκεται απέναντι στις αντιδραστικούς σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων που κρύβονται πίσω από την κυβερνητική προπαγάνδα της «δίκαιης ανάπτυξης» τις δομές της Τ.Δ., τις «ελληνογερμανικές συνελεύσεις» που στοχεύουν στην ανάκαμψη και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με αυτή την θέση που αφορά συνολικά την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τους εκλεγμένους σε τοπική και περιφερειακή διοίκηση, το ΚΚΕ επιδιώκει την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που υπηρετούν την καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη σε βάρος των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων.

Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερικό επίπεδο αν η κεντρική πολιτική είναι στα χεριά και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κόμματων της.

Τ.Ε ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ