Φωτογραφία:
H πλατεία Ηφαίστου, στην οποία το Δημοτικό Συμβούλιο προτείνει την ανέγερση του Κολλιαλέξειου
Σε λίγο συμπληρώνονται 19 χρόνια από το άνοιγμα της διαθήκης Κολλιαλέξη και της δωρεάς υπό όρους που εκείνος έκαμε προς τον Δήμο ‘Αργους, με ανατρεπτική προθεσμία των 5 ετών γιά την εκτέλεσή της. Έχοντας κρατήσει λεπτομερές αρχείο γιά την υπόθεση, όπως και γιά κάποιο παρασκήνιό της, ανταποκρίνομαι σε αίτημα των «Αργολικών» να δώσω βασικά σημεία της εξέλιξης της υπόθεσης και της όλης ασυναρτησίας που την χαρακτηρίζει από την αρχή μέχρι σήμερα. Καταρχήν δίνω προς αναδημοσίευση δύο άρθρα μου στην «Αργολίδα» (Νοεμβρίου 1997 και Μαΐου 1999), που τα θεωρώ και τα δύο (δυστυχώς) επίκαιρα. Και εδώ δεν έχουμε εξαίρεση από την εξέλιξη ζωτικών θεμάτων του Άργους. Ας θυμηθούμε την ίδρυση αρχαιολογικού μουσείου (σε μελέτη μου έχω ανασυστήσει όλο το σχετικό χρονικό, πλέον του μισού αιώνα), που τελικά δημιουργήθηκε με δαπάνη του γαλλικού κράτους.
Αλλά ας θυμηθούμε και τόσα άλλα, εκκρεμή μέχρι σήμερα, ζητήματα, όπως την αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου, κτιρίων στην αρχαία αγορά και του κάστρου της Λάρισας (που παραπλανητικά ανακοινώνεται ότι… αναστηλώθηκε, προεξοφλώντας την κατανάλωση κουτόχορτου από πολίτες και επισκέπτες) ή την αποκατάσταση της οικίας Τσώκρη (με τα διπλανά κτίρια να έχουν «φάει» το μεγαλύτερο τμήμα του κήπου της).
Έχουμε, λοιπόν, μία ασυνάρτητη διαθήκη, στην οποία αντιστοιχήθηκε μία εξίσου ασυνάρτητη στάση του Δήμου Άργους. Στο πρώτο αναδημοσιευόμενο άρθρο αποδεικνύω την ασυναρτησία της πρώτης και δεν έχω να προσθέσω τίποτε σήμερα. Σημειώνω μόνο ότι το κείμενό της δημοσιεύθηκε στον τοπικό Τύπο από το δεύτερο δεκαήμερο του Νοεμβρίου του 1997. Έκτοτε και μέχρι πρόσφατα παρακολουθούσα την υπόθεση στην μη ορθολογική εξέλιξη της και δημοσίευα άρθρα και σχόλια. Παραπέμπω ακολούθως σε ολοκληρωμένα άρθρα, που κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να τα συμβουλευθεί στις βιβλιοθήκες του “Δαναού” και του “Παλαμήδη”.
Σημειώνω καταρχήν την πρώτη πράξη ασυναρτησίας του Δημ. Συμβουλίου (απόφαση 44/1998), με την οποία ομόφωνα αποφασίσθηκε το κτίσιμο πνευματικού κέντρου στο πάρκο της Παιδικής χαράς και η δημιουργία …αερογέφυρας μεταξύ αυτού και του χώρου των Στρατώνων Καποδίστρια!
Μετά από αυτό δημοσίευσα άρθρο με τον τίτλο “Ας αφήσουν ήσυχο το άλσος” (“Αργολίδα”, 10-2-1998).
Με μετέπειτα αποφάσεις του Δημ. Συμβουλίου ορίσθηκε νέα θέση για το κτίριο, πίσω από τις αποθήκες της Αγροτικής Τράπεζας στην οδό Αγ. Κωνσταντίνου, αφού άλλη πρόταση το έφερνε δίπλα στο κτίριο Τρικούπη, στην οδό Δαναού (χωρίς να υπολογίζεται ο “ξενοδόχος”, δηλαδή η ιδιοκτησία εκεί της Αγροτικής Τράπεζας, από το 1985). Τελικά αγοράστηκε ο χώρος επί της Αγ. Κωνσταντίνου, σπαταλώντας όλο το ρευστό της δωρεάς Κολλιαλέξη και δημιουργώντας εμπλοκή με το Υπουργείο Οικονομικών, εποπτική Αρχή επί των κληροδοτημάτων.
Ακολουθεί το άρθρο μου “Κτίριο Κολλιαλέξη: μία κωμική αλλά και ύποπτη υπόθεση” (“Αργολίδα”, 10-11-1998) και αργότερα το “Στρατώνες-Κολλιαλέξειο: επιτέλους διαφάνεια και ορθολογισμός” (στα “Νέα της Αργολίδας”, 11-1-2000) και λίγο αργότερα το “Κολλιαλέξειο ή το σκάνδαλον δι’ ου… ” (“Αργολίδα”, 15-2-2000). Ακολουθεί το “Το σκάνδαλο περί το “Κολλιαλέξειο” (“Αργολίδα”, 6-6-2000), ενώ λίγες μέρες αργότερα λαμβάνεται η απόφαση του Δημ. Συμβουλίου γιά την αγορά του οικοπέδου Ηλ. Μπόμπου. Μετά ένα χρόνο εισάγεται στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (μετά την εμπλοκή με το Υπουργείο Οικονομικών) άλλη πρόταση, για κτίσιμο του κτιρίου …στο προς νότο προαύλιο των Στρατώνων, πρόταση που υποστηρίζει ο τότε δήμαρχος Άργους. Το ΚΑΣ απορρίπτει την πρόταση αυτή και με συντριπτική πλειοψηφία (μειοψήφησε ένας σύμβουλος) τάσσεται υπέρ της ανασύστασης της βόρειας πτέρυγας των Στρατώνων. Σχετικά δημοσιεύω άρθρο στα “Νέα της Αργολίδας” της 19-10-2001 , μαζί με το Πρακτικό της συζήτησης στο ΚΑΣ, κατά το ουσιώδες μέρος του.
Η ασυναρτησία συνεχίζεται στο επίπεδο του Δήμου, οπότε και δημοσιεύω το άρθρο “Κολλιαλέξειο: πράσιν’ άλογα και εμμονή στη θολούρα” (“Αργολίδα”, 16-8-2002), ενώ τέσσερεις μήνες αργότερα αναγκάζομαι να απευθύνω εξώδικο στον δήμαρχο.
Τα χρόνια περνάνε και η ασυναρτησία συνεχίζεται. Έτσι, το 2008 πλέον δημοσιεύω δύο αποκλειστικά άρθρα, το πρώτο με τον τίτλο “Οι κακαβούληδες του Άργους” (“Νεα της Αργολίδας”, 8-1-2008) και “Οι εμπλοκές στη δωρεά Κολλιαλέξη” (στην ίδια εφημερίδα, 18-4-2008, με αποκαλύψεις). Η ίδια εφημερίδα αφιερώνει πολλές σελίδες της στο θέμα, στις 30-4-2010, ενώ επανέρχομαι εκτενώς με το άρθρο μου “Εκκρεμότητες στο Άργος”, στα έντυπα “Αργολικά” της 10-3-2012.
Έκτοτε τα πάντα καθεύδουν, μέχρι τη νέα πρόσφατη εξαγγελία να φαγωθεί η πλατεία Ηφαίστου και να κτιστεί εκεί το κτίριο. Αφού κόπηκε το κεντρικό άλσος της πόλης, φαίνεται ότι ο Δήμος εξακολουθεί να εμπνέεται από ανάλογα “επιτεύγματα” κτισίματος πλατειών κατά το παρελθόν (πλατεία όπου ο ΟΤΕ, πλατεία κοντά στον Αγιάννη κλπ). Αλλά διαπιστώνεται και κάτι άλλο, και εδώ το Άργος “πρωτοτυπεί” σε σχέση με ό,τι συμβαίνει λ.χ. στο Ναύπλιο: να υπάρχει λυσσαλέα αντίδραση προς κάθε ορθολογική πρόταση, εφόσον δεν προέρχεται από τον εγκέφαλο κάποιων διοικούντων. Εδώ σημειώνω ότι, τελικά, η λύση που επικράτησε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έγινε τελικά δεκτή και από διάφορους πολιτικούς παράγοντες της πόλης, όπως ο κ. Δ. Παπανικολάου και ο κ. Ν. Καρούζος. Μήπως γι’ αυτό και απορρίπτεται από άλλους σήμερα; Για να πουλήσουν «πρωτοτυπία»;
Τέλος πληροφορώ ότι πλήρες σκότος επικρατεί και ως προς την εκκρεμοδικία γιά το θέμα στο Εφετείο Αθηνών, αφού προηγουμένως είχε σταματήσει κάθε συνεννόηση με το Υπουργείο Οικονομικών, με το οποίο είχαμε αποκαταστήσει συνεργασία μέχρι που διακόπηκε από άλλους την άνοιξη του 2010. Επίσης ουδέποτε μέχρι σήμερα δημοσιοποιήθηκε ο ακριβής υπολογισμός του αντικειμένου της όλης δωρεάς (ακίνητα, χρήματα, τίτλοι κλπ), αντίθετα προς ό,τι νομικά επιβάλλεται.
Πάντως θα υπάρξει δικαστική αντίδραση αν, τελικά, πάει να “μπει χέρι” στην πλατεία Ηφαίστου.
17/09/2016
Το άρθρο στην “Αργολίδα” (Νοέμβριος 1997)
(κάντε κλικ για μεγέθυνση)
Το άρθρο στην “Αργολίδα” (Μαϊος 1999)
(κάντε κλικ για μεγέθυνση)
