Η «Πρόταση» ξεκίνησε και πάλι τη νέα θεατρική της περίοδο επιμένοντας να ανεβάζει έργα που αντέχουν στο χρόνο επειδή οι κανόνες τις ζωής το επιβάλλουν ή επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα με τα χρώματα που οι ίδιοι οι άνθρωποι την έχουν εμποτίσει. Ακριβώς! Η επικαιρότητα μιας θεατρικής ηθογραφίας δεν είναι πράγμα σπάνιο στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στο πολιτικό της σκηνικό που καθρεπτίζει τελικά την ίδια την κοινωνία που το στηρίζει και το αναπαράγει.
Το «Πίσω από τις πικροδάφνες» αποτελεί αρχικά, μια σημαντική καταγραφή της ψυχολογίας του Έλληνα πολιτικάντη. Ταυτόχρονα όμως ξεδιπλώνει το μέγεθος και τα στοιχεία της ηθικής κατάπτωσης στην οποία σταδιακά βουλιάζει, κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου, ο πολίτης και η πολιτική, ο πολιτικός και το κόμμα του. Πίσω από τις πικροδάφνες κρύβεται φαινομενικά ένας ανεπίδοτος έρωτας. Στην ουσία όμως κρύβεται ολόκληρο το μεταπολιτευτικό σκηνικό της κομματοκρατίας, του νεποτισμού και αδιαφάνειας και της αναξιοκρατίας, δηλαδή οι βασικοί κανόνες του πολιτικού σκηνικού όπως στήθηκε από το σύνολο του πολιτικού κόσμου και εμπεδώθηκε από το σύνολο ή σχεδόν του ελληνικού λαού.
Τέσσερις άνθρωποι της καθημερινότητας βρίσκονται στην ταβέρνα του ενός από αυτούς και συζητάνε έντονα σχετικά με τις εκλογές που πρόκειται να γίνουν. Δυο ζευγάρια με διαφορετικές πολιτικές προτιμήσεις που τελικά θα αποδειχτούν τόσο όμοιες, ώστε να αποτελέσουν βάση για μια κοινή δράση. Στοιχείο ενωτικό είναι η διασφάλιση πληροφοριών ώστε να «έχουν στο χέρι» το ένα ή το άλλο μικρο-μεσαίο πολιτικό στέλεχος και να «κάνουν παιχνίδι». Ολόκληρος ο πολιτικός και κοινωνικός βούρκος μέσα στον οποίο πλατσουρίζουν, ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Οι αρχικές διαφορές γίνονται σιγά-σιγά κοινές διαθέσεις και συμφωνίες, ενώ τα προσωπικά στοιχεία που διαχειρίζεται ο καθένας για τον άλλο παύουν να είναι στοιχεία εκβιασμού για τους ίδιους και τα χρησιμοποιούν για να εκβιάσουν άλλους. Το τραστ στήθηκε!
Τέσσερις άνθρωποι της καθημερινότητας, κάνουν πολιτική! Προνόμιο που δίνεται από τις πολιτικές ηγεσίες στον… κυρίαρχο λαό! Είναι και οι τέσσερις ακριβώς όπως τους ήθελαν και εξακολουθούν να τους θέλουν οι ηγεσίες αυτές: αμαθείς, πληθωρικούς καταφερτζήδες της πολιτικής, αναίσχυντους εκβιαστές με ποταπά και γελοία ιδιωτικά στοιχεία ανθρώπων στην κατοχή τους, τιμητές του πολιτικού αρχηγού στον οποίο ορκίζονται, χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και καμία έστω ένδειξη συνείδησης της θέσης και των ικανοτήτων τους. Το κυρίαρχο προσωπείο του μικροαστού της μεταπολίτευσης που επιβλήθηκε ως μονοκομματική ιδεολογία σε όλους τους χώρους. Τέσσερις παράγοντες της πολιτικής καταστρώνουν σχέδια για τον εαυτό τους και το κόμμα τους, αποκαλύπτοντας με τους διαλόγους τους το μεγαλείο της ελληνική συνδικαλιστικής αστειότητας, την απεραντοσύνη της κομματικής διαπλοκής και την ωμή και ανήθικη παιδεία εκβιασμών και διλλημάτων με τα οποία ορίζεται στην Ελλάδα η πολιτική κυριαρχία.
Πίσω από τις πικροδάφνες, κρύβεται ο εμετικός σχετισμός του «μαζί τα φάγαμε», ο μικροαστικός προοδευτισμός της αμάθειας και του καταναλωτισμού, ο τσαμπουκάς και η μαγκιά του Ελληνάρα καταφερτζή πολιτευτή, ο πόνος ψυχής και τα δάκρυα πολιτικών που ενισχύουν με κάθε τρόπο το νεποτισμό και την κομματοκρατία. Μια κωμωδία σε σκηνοθεσία Ν. Ταρατόρη που καλεί τον συνειδητοποιημένο πολίτη να σκεφτεί και πάλι ολόκληρη τη μεταπολιτευτική πορεία της χώρας μας και των ανθρώπων της.
Στο νέο στέκι της Πρότασης, Οδ. Ανδρούτσου 13, οι Θ. Παιδάκης, Γ. Μυλωνάς, Αρ. Πανανός και Κ. Κατσίλας και δίνουν κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00, τον καλύτερό τους εαυτό και μας θυμίζουν πως οι ερασιτεχνικοί θίασοι και οι πολιτιστικοί σύλλογοι βρίσκονται, παρά τις αντίξοες συνθήκες, στην πρωτοπορία της διατήρησης και ανανέωσης των πολιτιστικών πραγμάτων στον τόπο μας.
Γ. Κόνδης
